Υπέρ της απαγόρευσης των θρησκευτικών διακριτικών ο Ζακ Σιράκ

Εχοντας επιλέξει προσεκτικά τις λέξεις που θα χρησιμοποιούσε, ο Ζακ Σιράκ παρουσίασε ενώπιον εξίσου προσεκτικά επιλεγμένου ακροατηρίου την απόφασή του: «Δεν πρόκειται για μια προσπάθεια να εφεύρουμε νέους κανονισμούς ούτε να μετακινήσουμε τα όρια σε ό,τι αφορά τις θρησκείες. Πρόκειται για μια προσπάθεια να αποβάλουμε με σεβασμό αλλά και με ξεκάθαρο και σαφή τρόπο κάτι που ισχύει εδώ και πολύ καιρό.»

Οπως ήταν αναμενόμενο, ο Ζακ Σιράκ ζήτησε την απαγόρευση των θρησκευτικών διακριτικών στα δημόσια σχολεία. Αυτά είναι, εκτός από τη μουσουλμανική μαντίλα, το εβραϊκό κιπά αλλά και οι μεγάλοι σταυροί. Αντιθέτως, πιο μικρά θρησκευτικά διακριτικά, όπως αλυσίδες με το άστρο του Δαβίδ ή μικροί σταυροί, θα επιτρέπονται. Με τον τρόπο αυτό, ο γάλλος πρόεδρος υιοθετεί ως θέση το σημαντικότερο στοιχείο της έκθεσης που συνέταξε η επιτροπή εμπερογνωμόνων υπό τον Μπερνάρ Σταζί. Η ίδια επιτροπή είχε επίσης προτείνει τη θεσμοθέτηση της εβραϊκής γιορτής Γιομ Κιπούρ και της μουσουλμανικής Αϊντ ελ Καμπίρ ως σχολικές εορτές, πρόταση την οποία ο Σιράκ αρνήθηκε. Αυτό που επιθυμεί ο γάλλος πρόεδρος είναι ένας διάλογος μεταξύ του κράτους και των εκπροσώπων των θρησκειών που συμβιώνουν στη χώρα, της οποίας ηγείται.

Στη Γαλλία ζουν περί τα πέντε εκατομμύρια μουσουλμάνοι και 700.000 εβραίοι. Είναι αυτονόητο πως το γαλλικό κράτος θεωρεί απαραίτητη την ειρηνική συμβίωση των δύο αυτών κοινοτήτων, ακόμη κι αν για να γίνει αυτό χρειάζεται η θέσπιση νόμων, έτσι ώστε να αποφευχθεί κάθε ενδεχόμενη σύγκρουση σε οποιοδήποτε επίπεδο.

«Στη Γαλλία υπάρχει μια αντιπαράθεση δυνάμεων που επιδιώκουν να αποσταθεροποιήσουν τη δημοκρατία. Είναι καιρός η δημοκρατία να αντιδράσει και να βάλει όρια σε ό,τι αφορά τις θρησκείες.»

Ο Μπερνάρ Σταζί και η ομάδα του όμως είναι αυτοί που εν μέρει καλούνται να θέσουν τα όρια. Ο διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας επετεύχθη στη Γαλλία το 1905. Ιδιαίτερα στο θέμα της μαντίλας, το κράτος θέλει να προασπίσει την ιδεολογική του ουδετερότητα.

Παρά το γεγονός ότι περίπου το 70% των γάλλων τάσσονται υπέρ της θέσπισης νόμου για τα θρησκευτικά διακριτικά, οι ανώτεροι θρησκευτικοί ηγέτες της Γαλλίας είναι αντίθετοι στο ενδεχόμενο αυτό. Επιχείρημά τους: μια τέτοια απαγόρευση θα αποτελούσε τροχοπέδη στην επιτυχή προσαρμογή των μουσουλμάνων ή των εβραίων στη γαλλική κοινωνία, ενώ τα διακριτικά αυτά θα στιγματίζονταν σε μεγαλύτερο βαθμό, κάτι που με τη σειρά του θα έδινε έναυσμα σε εξτρεμιστικές ομάδες να προχωρήσουν σε επιθέσεις.