Τρεις Ελληνες φοιτητές βραβεύονται από το Γερμανικό Ιδρυμα Κρατικών Υποτροφιών.

Με το σύνθημα 'όλοι μιλούν για ελίτ, εμείς την προωθούμε' το Ιδρυμα Κρατικών Υποτροφιών βράβευσε ξένους φοιτητές από 59 διαφορετικές χώρες που έχουν άριστες επιδόσεις, πρωτότυπη κοινωνική προσφορά και ισχυρή παρουσία στην πανεπιστημιακή κοινότητα.
Το βραβείο προσφέρει ένα εφάπαξ ποσόν ύψους 800 ευρώ και απονέμεται σε ξένους φοιτητές που δεν λαμβάνουν υποτροφία από το Ιδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, έχει δε ως στόχο να εκφράσει τις προτεραιότητες της Γερμανίας στο πεδίο της προσέλκυσης επιστημονικού δυναμικού. Παράλληλα σηματοδοτεί την αντίθεση της πολιτείας στη νόσο της γερμανικής κοινωνίας: στη λανθάνουσα εχθρότητα κατά των ξένων.

Στους 168 βραβευμένους αριστούχους φοιτητές ήταν και τρεις Ελληνες. Ο Τίτος Μαρκόπουλος, από το Πανεπιστήμιο του Σπάγιερ, ο οποίος σύμφωνα με πληροφορίες μας βρίσκεται στην Ελλάδα, η Αναστασία Μελετιάδου από το Πανεπιστήμιο του Κόμπλεντς και η Ελπινίκη Τσίρου από το Πανεπιστήμιο του Πάσαου.

Η Ελπινίκη Τσίρου από την Αθήνα, τέλειωσε τον Δεκέμβριο εφηρμοσμένα μαθηματικά στο Πάσαου και τώρα βρίσκεται στο Μόναχο. Μας είπε ότι επιλέχθηκε μεν για τις άριστες επιδόσεις της, αλλά κυρίως μέτρησε η σκληρή δουλειά για την απόκτηση άριστης βαθμολογίας και η πρωτότυπη κοινωνική της προσφορά στην Αθήνα και το Πάσαου:

"Στις αρχές, στο Πανεπιστήμιο του Πάσαου, οι βαθμοί μου δεν ήταν τόσο καλοί. Προσπαθούσα να εγκλιματιστώ και δεν κατάφερα να έχω πολύ καλές επιδόσεις. Μετά από πολλές προσπάθειες κατόρθωσα να έχω άριστες επιδόσεις. Οταν ήμουν στην Ελλάδα συμμετείχα μέσω του σχολείου μου, της Γερμανικής Σχολής Αθηνών, σε μια ομάδα που έκανε συντροφιά σε συνομιλήκους μας με ειδικές ανάγκες. Προσωπικά έκανα παρέα σε μια κοπέλα πνευματικά και σωματικά ανάπηρη. Ηταν μάθημα ζωής για μας τότε. Στη Γερμανία δραστηριοποιήθηκα αμέσως σε ομάδες αλληλοβοήθειας των ξένων και ειδικά των Ελλήνων. Οι παλιοί προσπαθούσαμε να βοηθήσουμε τους καινούργιους στα πρώτα τους βήματα."

Ποιές ήταν άραγε οι εμπειρίες και των δυο Ελληνίδων από δύο διαφορετικά πανεπιστήμια και κρατίδια, που σημαίνει διαφορές στη νοοτροπία και την καθημερινή κουλτούρα;

"Το Πανεπιστήμιο του Κόμπλεντς και οι συγκεκριμένα οι φοιτητές με δεχτήκαν ...'ανοιχτά', χωρίς προκαταλήψεις. Η συναναστροφή μου με τους φοιτητές και τους καθηγητές ήταν απρόσκοπτη, φιλική και στενή. Το πανεπιστήμιο είναι μικρό και δεν έχει πολλούς ξένους, έτσι είμαστε κάτι το διαφορετικό".

"Η προσαρμογή μου στην αρχή ήταν δύσκολη. Εφυγα από το σπίτι μου, ήμουν μοναχοπαίδι και πρώτη φορά μόνη μου. Ομως ερχόμενη στη Γερμανία βρήκα πολύ καλό κλίμα στους φοιτητικούς κύκλους. Εχω πολλούς Γερμανούς φίλους και ορισμένα πράγματα που πιστεύουμε εμείς οι Ελληνες και οι ξένοι για τους Γερμανούς, ότι δηλαδή είναι ψυχροί και απρόσωποι, χρειάστηκε να τα αναθεωρήσω. Οι Γερμανοί συμφοιτητές μου ήταν πρόθυμοι να με βοηθήσουν, υπάρχει αλληλεγγύη αναμεσά μας και δεν υπάρχει ιδιαίτερος ανταγωνισμός."

Οι σχέσεις της φοιτητικής κοινότητας με τους άλλους Ελληνες της περιοχής φαίνεται να είναι λίγες, αλλά εγκάρδιες. Ακούμε τη Ελπινίκη Τσίρου που έχει να καταθέσει μια θετική εμπειρία:

"Γνωρίσαμε κάποιους Ελληνες εργαζόμενους στο Πάσαου. Ηταν λίγοι όπως κι εμείς οι φοιτητές. Ομως προσπαθούσαν πάντα να μας βοηθήσουν σε ό,τι πρόβλημα είχαμε. Τώρα βρίσκομαι στο Μόναχο, έγινα μέλος της Ελληνικής Κοινότητας, και ξαναβρήκα πάλι ανθρώπους πρόθυμους να με βοηθήσουν. Χάρηκαν πολύ που έγινα μέλος γιατί, όπως λένε, στις Κοινότητες συνήθως γίνονται μέλη οι μεγαλύτερης ηλικίας."

Για τις προοπτικές εργασίας και οι δύο αριστούχες πτυχιούχοι είναι συγκρατημένες, όμως και οι δύο επιλέγουν να μείνουν μερικά χρόνια στη Γερμανία:

"Θα συνεχίσω μερικά χρόνια στη Γερμανία. Πιστεύω ότι υπάρχουν θέσεις εργασίας στον τομέα μου, στην πληροφορική, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γερμανία."

"Με ενδιαφέρει να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου στη Γερμανία και να γυρίσω στην Ελλάδα, αν γυρίσω, με κάποια προϋπηρεσία, με εμπειρίες στον εργασιακό χώρο. Δυστυχώς η αγορά εργασίας στον δικό μου τομέα βρίσκεται σε κρίση. Ενδιαφέρομαι για ασφαλιστικές εταιρείες. Και αυτή τη στιγμή η κρίση είναι μεγάλη. Δεν προσλαμβάνουν εύκολα. Ελπίζω ότι θα βρω παρ' όλα αυτά κάτι."

Βιβή Παπαναγιώτου