Το ARD γίνεται 60 χρονών

Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι σύμμαχοι διέλυσαν τα γερμανικά ραδιοφωνικά προγράμματα. Ποτέ πια δεν θα επιτρεπόταν στη Γερμανία να λειτουργήσει ένας ραδιοτηλεοπτικός σταθμός, τον οποίο θα ήλεγχε το κράτος και θα χρησίμευε στην προώθηση της κρατικής προπαγάνδας. Ο Έντμουντ Σέχτερ, Αμερικανός αξιωματούχος στο Μόναχο, δήλωνε τότε για την ίδρυση του ARD, από τη σκοπιά των συμμάχων. «Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί κατά την άποψή μας δεν θα πρέπει πλέον να είναι όργανα της κάθε κυβέρνησης. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί θα πρέπει να εκπροσωπούν όλα τα στρώματα του πληθυσμού και να εκπροσωπείται η άποψη όλων των κοινωνικών ομάδων».

Η απόσταση από την κρατική μηχανή και η πολιτική ανεξαρτησία συνεχίζουν να είναι το σήμα κατατεθέν του ARD. Πολλές φορές πάντως αναγκάστηκε να κάνει ένα δύσκολο σπαγκάτ ανάμεσα στα κόμματα, τους πολιτικούς και στην αντικειμενική πληροφόρηση. Για παράδειγμα όταν πρέπει να μεταδοθούν προεκλογικά σποτ των κομμάτων, το ARD διευκρινίζει πάντα πως δεν φέρει ευθύνη για το περιεχόμενο των μηνυμάτων. Μια άλλη δύσκολη ισορροπία είναι η εκλογή των προέδρων των ραδιοτηλεοπτικών σταθμών των κρατιδίων, οι οποίοι όλοι μαζί συνιστούν το ARD. Πολιτικοί για παράδειγμα συμμετέχουν στο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο που εκλέγει τον πρόεδρο και ασκούν φυσικά την επιρροή τους. Συχνά δε ο πρόεδρος ενός ραδιοτηλεοπτικού σταθμού είναι μέλος ενός μεγάλου κόμματος.

Το ARD παραμένει δημοφιλές και έγκυρο

Πάντως μέχρι σήμερα δεν έχει αλλάξει τίποτα στο δημόσιο, ομόσπονδο χαρακτήρα του ARD. Οι ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί των κρατιδίων αποφασίζουν μόνοι τους για το πρόγραμμα τους ενώ τα έσοδά τους προέρχονται από τα ειδικά τέλη που πληρώνουν οι πολίτες.

Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, ο τότε καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ, ήθελε να φτιάξει έναν νέο κρατικό τηλεοπτικό σταθμό, τον οποίο θα μπορούσε να επηρεάζει το κράτος. Η προσπάθεια του απέτυχε στις 28 Φεβρουαρίου του 1961 μια και την προσπάθεια αυτή χαρακτήρισε αντισυνταγματική το Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο. Οι πρωθυπουργοί των ομόσπονδων κρατιδίων αποφάσισαν λίγο αργότερα να φτιάξουν ένα δεύτερο κανάλι παγγερμανικής εμβέλειας το ZDF.

60 χρόνια μετά το ARD διατηρεί το κύρος του και οι ειδήσεις των 8, οι οποίες διαρκούν μόλις 15 λεπτά, θεωρούνται επιβεβλημένες για όσους θέλουν να θεωρούνται ενημερωμένοι.

Το ARD έχει 20.000 μόνιμους υπαλλήλους και πολύ περισσότερους ελεύθερους, 100 ανταποκριτές σε 30 χώρες, 11 τηλεοπτικά προγράμματα, 55 ραδιοφωνικά, 16 ορχήστρες, 8 χορωδίες και έναν προϋπολογισμό 6,3 δις ευρώ.

Matthias Hellfeld / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης