Το τέλος μιας προεδρίας

Όταν αναλάμβανε τον προεδρικό θώκο το καλοκαίρι του 2010, ο 10ος πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας είχε τη φήμη του εργατικού και αξιόπιστου πολιτικού. Έχοντας θητεύσει ως πρωθυπουργός στην Κάτω Σαξωνία από το Μάρτιο του 2003, η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ είδε στο πρόσωπό του τον κατάλληλο διάδοχο του παραιτηθέντος προκατόχου του, Χορστ Κόλερ.

Ο Κρίστιαν Βουλφ έχαιρε υψηλής δημοτικότητας, η οποία είχε ξεπεράσει κατά καιρούς και αυτήν της Γερμανίδας καγκελαρίου. Έτσι τράφηκαν σενάρια ότι θα μπορούσε να αποτελέσει πιθανό ανταγωνιστή της Α. Μέρκελ στη διεκδίκηση της καγκελαρίας. Ωστόσο, όπως ίδιος ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά σε συνέντευξη τύπου το καλοκαίρι του 2008, του έλειπε «η απαραίτητη βούληση για εξουσία και η ετοιμότητα να ανταποκριθεί σε όλα αυτά», τα οποία προβλέπει το αξίωμα του καγκελαρίου.

Πρόεδρος "ελέω Μέρκελ"

Μετά τη συμπλήρωση πέντε ετών στη θέση του τοπικού πρωθυπουργού της Κάτω Σαξωνίας είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Θεωρώ καλό να μη βρίσκονται μόνο ταγοί στην πολιτική σκηνή. Το μέλλον ανήκει στους πράους και τους φιλειρηνιστές. Αυτά τα στοιχεία θα μπορούσαμε ίσως να τα χρειαστούμε και στην πολιτική, καθώς σε αυτήν υπάρχουν κάποιοι που χειρίζονται με διαφορετικό τρόπο τα ζητήματα».

Ωστόσο ο Κρίστιαν Βουλφ είχε καταφέρει ήδη ξεπερνώντας τις προσδοκίες να φτάσει στο αξίωμα του τοπικού πρωθυπουργού. Μέχρι να φτάσει εκεί αντιμετώπισε δύσκολές οικογενειακές καταστάσεις. Οι γονείς του είχαν χωρίσει όταν ήταν δύο ετών, αργότερα εγκατέλειψε το σπίτι και ο πατριός του και ο ίδιος έπρεπε να αναλάβει τις φροντίδες της άρρωστης μητέρας του και των δύο αδελφών του. Σπούδασε νομικά και εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα (CDU).

Η ανάδειξή του σε πρόεδρο της Δημοκρατίας «ελέω Μέρκελ», όπως ειπώθηκε τότε, έγινε δεκτή με σκεπτικισμό από την πολιτική κοινωνία του Βερολίνου. Προβλημάτιζε το γεγονός ότι η κατάληψη του αξιώματος οφειλόταν μόνο στην πολιτική του σταδιοδρομία στους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες.

Επίσης δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έβλεπαν στο πρόσωπο του 52χρονου Βουλφ έναν ελάχιστα χαρισματικό πολιτικό σε αντίθεση με προκατόχους τους, όπως λ.χ. ο Τέοντορ Χόις ή ο Ρίχαρντ φον Βάιτσεκερ. Ωστόσο αυτή η ανανεωτική ‘αύρα’ που συνόδευε τον νεαρής ηλικίας για τα δεδομένα του αξιώματος Βουλφ, ο δεύτερος γάμος του και τα παιδιά που απέκτησε από διαφορετικές γυναίκες, αποδείχθηκαν καθοριστικά. Εξαιτίας κάποιων από αυτά τα χαρακτηριστικά ειπώθηκε ότι ενσαρκώνει το σύγχρονο προφίλ της Γερμανίας.

Αμυδρό το στίγμα Βουλφ

Στη διαμόρφωση της δημόσιας εικόνας του Κ. Βουλφ συνέβαλε καθοριστικά η σύζυγός του Μπετίνα. Πολλοί υποστήριξαν ότι στο πλευρό της συμβούλου ΜΜΕ ο Κ. Βουλφ άλλαξε προφίλ και προσέγγισε την πλούσια κοινωνία του Ανοβέρου. Το πόσο στενή ήταν αυτή η προσέγγιση και οι λεπτομέρειες αυτής έγιναν γνωστά εκ των υστέρων.

Το σερί των αποκαλύψεων άρχισε η εφημερίδα Bild μιλώντας για τη χορήγηση ενός προνομιακού δανείου για την αγορά της κατοικίας του ζεύγους Βουλφ. Ο πρώην πρόεδρος της Γερμανίας αποδέχθηκε δημόσια ότι δε χειρίστηκε σωστά το ζήτημα και εξέφρασε τη λύπη του. Ωστόσο η συνέχιση των αποκαλύψεων υπήρξε καταδικαστική για το μέλλον του Βουλφ.

Ο Κρίστιαν Βουλφ δεν κατάφερε να αποκτήσει πολιτικό στίγμα. Αν και ο λόγος είναι το σημαντικότερο πολιτικό εργαλείο για τον πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, τα όσα είπε κατά καιρούς ο κ Βουλφ δεν είχαν πενιχρό περιεχόμενο και κοινωνική απήχηση. Στη μνήμη της γερμανικής κοινής γνώμης θα παραμείνει η πρόσφατη αναφορά του πρώην προέδρου ότι μαζί με το Χριστιανισμό και Ιουδαϊσμό, στη Γερμανία ανήκει και το Ισλάμ. Την προσοχή συγκέντρωσε και η κριτική που άσκησε το περασμένο καλοκαίρι για τη μαζική αγορά ομολόγων από την ΕΚΤ.

Όταν ανέλαβε το αξίωμά του ο Κρίστιαν Βουλφ δήλωνε ότι θέλει να χτίσει γέφυτες μεταξύ των ανθρώπων και αντιτάχθηκε στην πόλωση. Ο τελικός απολογισμός όμως, δείχνει ότι απέτυχε.

Bernd Gräßler / Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Στέφανος Γεωργακόπουλος