Το Ευρωκοινοβούλιο θα είναι ο μεγάλος χαμένος από την κόντρα με τον Ζοζέ Μπαρόζο

Η εφημερίδα Die Welt σχολιάζει τη σύνθεση της Κομισιόν, που προτείνει ο νέος πρόεδρος Ζοζέ Μπαρόζο: Στο παρατηρητή δημιουργείται η εντύπωση ότι αυτή η επιτροπή δεν τα πάει και πολύ καλά με τη λήψη αποφάσεων. Ο επίτροπος Δικαιοσύνης θα έπρεπε να είναι ουδέτερος σε μια πιθανή σύγκρουση μεταξύ πολιτικής και καθολικής πίστης. Η επίτροπος Ανταγωνισμού είναι υποχρεωμένη να αποστασιοποιηθεί από τους παλαιούς δεσμούς της με οικονομικά συμφέροντα για να μπορέσει να εξασκήσει τα καθήκοντά της. Ο επίτροπος Ενέργειας δεν έχει και μεγάλη σχέση με το αντικείμενο. Η επίτροπος για τα Φορολογικά κατηγορείται για διαφθορά. Σε περίπτωση που το ευρωκοινοβούλιο δώσει τελικά το πράσινο φως στην επιτροπή Μπαρόζο, τότε από την 1η Νοεμβρίου θα έχουμε μια Κομισιόν πολιτικά ευνουχισμένη, που θα δυσκολευτεί πολύ να «βγάλει» την πενταετία.

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung παρατηρεί σχετικά με τους συσχετισμούς δυνάμεων στις Βρυξέλλες: Η κοινοβουλευτική ομάδα των ευρωπαίων σοσιαλιστών, που ζητά τελικά περισσότερα από την απομάκρυνση του συντηρητικού Μποτιλιόνε δεν φαίνεται να πτοείται από την κρίση. Ακόμα κι αν οι σοσιαλιστές εμμείνουν στις γνωστές θέσεις και δεν στηρίξουν τη νέα σύνθεση Κομισιόν, θα βρεθεί πλειοψηφία στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο που θα στηρίξει τις επιλογές Μπαρόζο. Αυτό που θα αλλάξει σίγουρα είναι τόνοι στο Ευρωκοινοβούλιο, οι οποίοι χωρίς αμφιβολία θα ανέβουν. Σε περίπτωση μάλιστα που το ευρωκοινοβούλιο απορρίψει την επιτροπή Μπαρόζο τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα. Όλα αυτά όμως δεν επηρεάζουν ούτε στο ελάχιστο το αξίωμα των Βρυξελλών, σύμφωνα με το οποίο, Κομισιόν και Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι πότε αντίπαλοι. Τουλάχιστον όχι για πολύ. Είναι σύμμαχοι, που είτε στηρίζουν είτε εξασθενούν ο ένας τον άλλο. Το Ευρωκοινοβούλιο γωνρίζει πολύ καλά ότι σε τελική ανάλυση εκείνο θα είναι ο μεγάλο χαμένος από την κόντρα με τον Ζοζέ Μπαρόζο, καταλήγει η Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Η εφημερίδα General Anzeiger της Βόννης, επισημαίνει σχετικά με τη κατάθεση και συζήτηση στη γερμανική βουλή του συμπληρωματικού προϋπολογισμού για το 2004: Ο υπουργός Οικονομικών Χανς Αίχελ τόνισε χθες οτι "σε εποχές χαμηλής ανάπτυξης της οικονομίας δεν είναι δυνατόν να επιβληθούν νέα μέτρα λιτότητας". Χαμηλή ανάπτυξη; ρωτά η εφημερίδα. Μα το υπουργείο Οικονομικών δεν προέβλεψε ανάπτυξη 1,8% και για του χρόνου ίσως και 2%; Ναι, βέβαια γνωρίζουμε ότι σε διεθνή σύγκριση αυτό δεν είναι και σπουδαίο κατόρθωμα. Για τη Γερμανία όμως είναι, αν λάβουμε υπόψη την οικονομική κρίση. Η κυβέρνηση προχωρά τώρα στον μεγαλύτερο αριθμητικά νέο δανεισμό στην ιστορία της Ομοσπονδιακής Γερμανίας, επιστρατεύοντας διάφορα επιχειρήματα προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Επιχειρήματα του τύπου "σεβόμαστε το Σύμφωνο Σταθερότητας, αλλά είμαστε υπέρ μιας πιο ελαστικής εφαρμογής του". Το που οδηγούν αυτά τα επιχειρήματα το βλέπουμε τα τελευταία 4 χρόνια με τον συνεχώς αυξανόμενο δανεισμό.

Η Frankfurter Rundschau πιστεύει ωστόσο ότι και η αντιπολίτευση δεν είναι άμοιρη ευθυνών στην σημερινή οικονομική κατάσταση της Γερμανίας: Οι χριστιανοδημοκράτες και Χριστιανοκοινωνιστές επιμένουν στις γνωστές και απλές συνταγές. Ζητούν νέα μέτρα λιτότητας, τα οποία έχουν ναι μεν θετική επίδραση στον προϋπολογισμό, δεν αποτελούν ωστόσο εγγύηση για οικονομική ανάπτυξη. Ο υπουργός Οικονομικών έχει επομένως δίκιο όταν τα απορρίπτει. Από την άλλη κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είναι σπάταλη και μοιράζει χρήματα από εδώ και από εκεί. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Ακόμα και τα οικονομικά ινστιτούτα, που ασκούν την σκληρότερη κριτική στον Χανς Αίχελ βεβαιώνουν ότι η δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης Σρέντερ είναι περιοριστική.