Το δικαίωμα στην αναίδεια και η αίγλη του αξιώματος

Σωρεία δημοσιευμάτων για τις δηλώσεις του Τίλο Σάρατσιν, μέλους του διοικητικού συμβουλίου της γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας, σχετικά με την ενσωμάτωση των μουσουλμάνων στηνΓερμανία. Η Welt γράφει: «Είναι ένα είδος εξορκισμού, σαν να επρόκειτο τα προβλήματα να εξαφανιστούν εάν ο Σάρατσιν μετατρεπόταν σε έναν αποδιοπομπαίο τράγο και τον έστελναν στο πυρ το εξώτερο. Όμως κάτι τέτοιο δεν θα γίνει και πολλοί πολίτες εξοργίζονται. Στην πλειονότητά τους πάντως έχουν το αίσθημα πως ο Σάρατσιν θίγει θέματα, τα οποία για χρόνια δεν θέλει κανείς να θίξει. Διαισθάνονται πως η πολιτική και δημοσιογραφική ελίτ χρησιμοποιεί ως πρόφαση τις αδύναμες θέσεις του βιβλίου του Σάρατσιν για να αγνοήσει άλλα επιχειρήματα που διαθέτει. Και έτσι ενισχύεται η άποψη πως η πολιτική δεν θέλει να αντιμετωπίσει σοβαρά αυτά τα προβλήματα. Αυτή είναι η πραγματική ζημία από την αντιπαράθεση για το βιβλίο του Σάρατσιν».

Για το ίδιο θέμα η γερμανική έκδοση των Financial Times σημειώνει: «Ίσως πράγματι τον Τίλο Σάρατσιν τον ενδιαφέρει η προβληματική και όχι ο εαυτός του. Αυτό που σίγουρα δεν τον ενδιαφέρει είναι η γερμανική Κεντρική Τράπεζα. Η εικόνα της τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό πλήττεται εξαιτίας των προκλήσεών του. Και για το λόγο αυτό είναι άμεση ανάγκη να ανακληθεί αμέσως. Και επειδή ο Σάρατσιν πράττει έχοντας υπολογίσει προηγουμένως κάθε του κίνηση, είναι ανώφελο να του δώσει κανείς μια δεύτερη ευκαιρία. Το ότι ο προκλητικός και εγωπαθής αυτός τύπος θα αποσυρθεί από το δημόσιο διάλογο και θα κάνει τη δουλειά για την οποία πληρώνεται είναι τόσο πιθανό όσο να μην ασχολούνται οι κουτσομπολίστικες φυλλάδες με τον Λόταρ Ματέους».

Η Märkische Allgemeine σημειώνει: «Το SPD κάνει λάθος να διώξει από το κόμμα τον Σάρατσιν. Τα θέματά του είναι η ενσωμάτωση, η παιδεία, η κοινωνική ανέλιξη, μια βαθύτατα σοσιαλδημοκρατική ατζέντα. Περιέγραψε τα προβλήματα της Γερμανίας χωρίς να τα εξωραΐσει. Και αυτά τα προβλήματα δεν εξαφανίζονται, εάν δεν μιλά κανείς για αυτά. Πρέπει να συζητηθούν και κυρίως σε ένα μεγάλο λαϊκό κόμμα».

Τέλος η TAZ επισημαίνει: «Φυσικά και ο Σάρατσιν έχει δικαίωμα στην αναίδεια και τη βλακεία, όπως κάθε άλλος πολίτης. Όμως αυτό είναι το θέμα, το γεγονός ότι ο Σάρατσιν δεν μιλάει σαν απλός πολίτης. Η γνώμη ενός 65χρονου πρώην εργαζόμενου στους γερμανικούς σιδηροδρόμους δεν θα ενδιέφερε κανέναν. Ο Σάρατσιν όμως χρησιμοποιεί την αίγλη που του προσδίδει η θέση του ως μέλους του διοικητικού συμβουλίου της Κεντρικής Τράπεζας».

Τέλος η εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit φιλοξενεί στην ηλεκτρονική της σελίδα εκτενές ρεπορτάζ για τη Χίο και τον αγροτουρισμό. Η εφημερίδα παίρνει ως παράδειγμα την περίπτωση ενός νεαρού ζευγαριού από την Αθήνα, του Βασίλη και της Ρούλας, οι οποίοι εγκατέλειψαν την Αθήνα και τις καλοπληρωμένες τους δουλειές ως γραφίστες και μετακόμισαν στη Χίο ασχολούμενοι με την καλλιέργεια της μαστίχας και τον αγροτουρισμό. Ο Βασίλης και η Ρούλα άνοιξαν το πρώτο γραφείο ταξιδίων στη Χίο, το οποίο ειδικεύεται στον αγροτικό τουρισμό. Ο Βασίλης δείχνει στους τουρίστες πως παράγεται η μαστίχα και πως γίνεται η συγκομιδή του πολύτιμου παχύρευστου υγρού. Οι τουρίστες μένουν συνήθως σε καλοδιατηρημένα και αναπαλαιωμένα καταλύματα στα Μαστιχοχώρια. Ο Βασίλης και κάποιοι φίλοι του καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες για την ανάπτυξη του πράσινου τουρισμού στο νησί, όμως όπως αναφέρουν στο ρεπορτάζ έχουν να παλέψουν με τα τέρατα της γραφειοκρατίας. Αυτή είναι πάντως και η πρόκληση του εγχειρήματος, καταλήγει το άρθρο, για να υλοποιηθούν οι πολλές και ωραίες ιδέες για τον πράσινο τουρισμό στη Χίο.

Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου