1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Τουρκική ή γερμανική υπηκοότητα;

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου19 Μαΐου 2008

Δέκα χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου περί γερμανικής υπηκοότητας για όσους ξένους γεννήθηκαν στη Γερμανία το πρόβλημα παραμένει: οι ξένοι πρέπει να επιλέξουν μεταξύ της γερμανικής και της υπηκοότητας των γονιών τους.

https://p.dw.com/p/E2WS
Στα 23τους οι νεαροί Τούρκοι πρέπει να αποφασίσουν, εάν θα κρατήσουν τη γερμανική υπηκοότητα ή εκείνη των γονιών τουςΕικόνα: Candida Höfer

Φέτος συμπληρώνονται δέκα χρόνια από την ψήφιση του νόμου περί απόκτησης της γερμανικής υπηκοότητας για όσους ξένους γεννήθηκαν στη Γερμανία.

Ο νόμος της ερυθροπράσινης κυβέρνησης όριζε ότι τα παιδιά αυτά θα έχουν και την γερμανική υπηκοότητα μέχρι τα 23 τους, αλλά τότε οφείλουν να επιλέξουν ανάμεσα στη γερμανική και την εκείνη των γονιών τους.

3.100 είναι οι ξένοι, νεαροί και νεαρές, που φέτος συμπληρώνουν τα 23 τους και πρέπει να αποφασίσουν ποια υπηκοότητα θα επιλέξουν.

Symbolbild Einbürgerung Reisepass Frau mit Kopftuch
Όχι στη διπλή υπηκοότητα για πολίτες από τρίτες χώρεςΕικόνα: Fotomontage/AP/DW

Στην πλειοψηφία οι γονείς τους προέρχονται από την Τουρκία.

Οι περισσότεροι νεαροί Τούρκοι θέλουν να κρατήσουν και τις δύο υπηκοότητες διότι αισθάνονται ότι ‘ανήκουν’ και στη Γερμανία.

Το πρόβλημα συνίσταται όμως στο γεγονός ότι πουθενά δεν θεωρούνται ιθαγενείς.

Όταν είναι στη Γερμανία, αισθάνονται ορισμένες φορές ξένοι.

Όταν πηγαίνουν στην πατρίδα των γονιών τους θεωρούνται πολλές φορές γερμανοθρεμένοι. Δηλαδή και εκεί είναι ξένο σώμα.

Γερμανική υπηκοότητα υπό δοκιμασία;

Το σκεφτικό της ερυθροπράσινης κυβέρνησης ήταν τότε η διευκόλυνση του δικαιώματος απόκτησης της γερμανικής υπηκοότητας για όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν εδώ.

Στόχος της δε ήταν η χορήγηση διπλής υπηκοότητας σε όλους, αλλά τότε η συντηρητική αντιπολίτευση επέβαλε τον περιορισμό ότι στα 23 τους χρόνια οι ξένοι που γεννήθηκαν εδώ θα πρέπει να αποδεχθούν είτε την υπηκοότητα των γονιών τους, είτε τη γερμανική.

Οι νεαροί Τούρκοι εκτιμούν ότι ο νόμος είναι άδικος, διότι ισχύουν στην ουσία δύο μέτρα και δύο σταθμά: υπήκοοι χωρών όπως το Μεξικό, η Συρία ή το Ιράν, που δεν αφαιρούν την ιθαγένεια των υπηκόων τους, επιτρέπεται να έχουν διπλή υπηκοότητα. Εξάλλου πολλοί Ευρωπαίοι πολίτες απέκτησαν την γερμανική υπηκοότητα λόγω αμοιβαιότητας όπως π.χ. οι Έλληνες, αν και δεν έχασαν τη δική τους.

Michael Sommer DGB Kongress
Μίχαελ Ζόμερ: "Τα συνδικάτα θέλουν τους ξένους ισότιμους πολίτες" (01.05.2006)Εικόνα: AP

Εδώ και δέκα χρόνια περίπου οι μεταναστευτικοί μαζικοί φορείς όλων των εθνικοτήτων έχουν ως αίτημα την γενική χορήγηση διπλής υπηκοότητας σε όσους ζουν, εργάζονται και πληρώνουν φόρους στη Γερμανία πάνω από οκτώ χρόνια.

Το αίτημα αυτό προωθούν και τα γερμανικά συνδικάτα.

Παγωνιά και υπεροψία της γερμανικής κοινωνίας

Το παράδοξο είναι ότι αν και όλοι, κόμματα, ειδικοί, κυβέρνηση, ΕΕ, εκτιμούν πως μια τέτοια στάση ούτε προωθεί, ούτε καν διευκολύνει την κοινωνική ενσωμάτωση των ξένων, ουδείς επιδιώκει αλλαγές ή συζητήσεις προς την κατεύθυνση αυτή.

Ποιον εξυπηρετεί όμως αυτή η δήθεν χορήγηση της γερμανικής υπηκοότητας;

Μάλλον πρόκειται για καψόνι και όχι για προώθηση της ενσωμάτωσης των αλλοδαπών στη γερμανική κοινωνία.

Με τον ισχύοντα νόμο εκείνο που εισπράττουν οι νεαροί αλλοδαποί που πρέπει να επιλέξουν μία από τις δύο υπηκοότητες είναι η παγωνιά και η υπεροψία της γερμανικής κοινωνίας.