Τι σημαίνουν οι νέες απώλειες της ISAF
22 Αυγούστου 2008
Οι καναδικές δυνάμεις σταθμεύουν στην επαρχία Κανταχάρ και ανέρχονται στους 2.500 άνδρες και γυναίκες, την στάθμευση των οποίων παρέτεινε την άνοιξη το καναδικό κοινοβούλιο μέχρι το 2011.
Από το 2002 μέχρι σήμερα έχουν χάσει τη ζωή τους 93 Καναδοί στρατιώτες.
Ο επικεφαλής των Καναδικών δυνάμεων στρατηγός Τόμσον δεν βλέπει όμως κανένα λόγο επανεξέτασης της παράτασης των καναδικών δυνάμεων, διότι πρέπει να φέρουν εις πέρας την αποστολή που ανέλαβαν από το 2001.
Εκτιμά δε ότι «πρέπει να προχωρήσουμε στα χνάρια όσων με την σκληρή δουλειά και τις επιδόσεις τους αγωνίζονται τόσα χρόνια στο Αφγανιστάν και όσων βρίσκονται στο μέτωπο σήμερα και αγωνίζονται με τον εχθρό.»
«Δεν πρέπει να χαλαρώσουμε»
Το Αφγανιστάν φαίνεται ότι διολισθαίνει επικίνδυνα στη βία, «βουλιάζει το ΝΑΤΟ» φωνάζουν πολλοί επικριτές της επιχείρησης της Διεθνούς Δύναμης Αρωγής για την Ασφάλεια (ISAF).
Θα ήταν λύση η αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων;
Και τι θα γινόταν με την ανασυγκρότηση της χώρας και κυρίως τους Ταλιμπάν;
Ούτε να το σκέπτεστε, υποστηρίζουν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί και ανάμεσά τους ο Νικολά Σαρκοζί, που ήταν πριν δυο μέρες στο Αφγανιστάν για να τιμήσει τους 10 νερκούς Γάλλους στρατιώτες, αλλά και ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν που βρέθηκε χθες στις βρετανικές δυνάμεις που σταθμεύουν στην επαρχία Χελμάντ:
«Δεν πρέπει να χαλαρώσουμε τις προσπάθειές μας για την ανασυγκρότηση του Αφγανιστάν. Γνωρίζουμε ότι το Αφγανιστάν είναι το μέτωπο εναντίον των Ταλιμπάν και ό,τι συμβαίνει εδώ, αφορά ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο.»
Σε αδιέξοδο το ΝΑΤΟ;
Όμως από την άνοιξη του 2006 η κατάσταση στο Αφγανιστάν χειροτερεύει σταθερά παρά το γεγονός ότι σταθμεύουν εκεί πάνω από 40.000 στρατιώτες της ISAF.
Η κυβέρνηση Καρζάι δεν είναι ικανή να ελέγξει την κατάσταση ούτε στην ίδια την πρωτεύουσα, παρά τις αρχικές προσδοκίες του ΝΑΤΟ, ενώ η πολιτική αστάθεια και η βία δυναμιτίζουν την ανασυγκρότηση της χώρας με αποτέλεσμα την εξαθλίωση του πληθυσμού που θεωρεί υπεύθυνους την κυβέρνηση και τους ξένους, των οποίων την παραμονή στη χώρα εκλαμβάνει ως κατοχή.
Όλα αυτά οδηγού σε φαύλο κύκλο, διότι δραστηριοποιούν ακόμη και μετριοπαθή στοιχεία εναντίον των συμμαχικών δυνάμεων.
Παράλληλα όμως πρέπει να μην αποσιωπάται το γεγονός ότι η κατάσταση στο Αφγανιστάν απαιτεί περισσότερες στρατιωτικές δυνάμεις, εάν ο στόχος της ISAF είναι όντως ο έλεγχος της περιοχής.
Πως θα θέσει τέρμα σ’ αυτή την κατάσταση η διεθνής κοινότητα;
Quo vadis ΝΑΤΟ;