Τελευταία ελπίδα οι εξαγωγές

Από τότε που ξεκίνησε η οικονομική κρίση, τα χυτήρια μετάλλου Αγάκος στη Θεσσαλονίκη, έπρεπε να αντιμετωπίσουν ένα διπλό χτύπημα: από τη μια πλευρά τα έξοδα αυξάνονταν και από την άλλη τα έσοδα μειώνονταν δραματικά, όπως λέει στην DW ο Νίκος Αγγελίδης, διευθυντής εξαγωγών. «Τα έξοδα αυξήθηκαν πολύ, το ηλεκτρικό, οι φόροι, όλα. Και ο τζίρος μας μειώθηκε σχεδόν στο μισό».

Η εταιρεία απευθύνεται κυρίως σε πελάτες στο εξωτερικό, δεδομένης της συρρίκνωσης της ελληνικής αγοράς στον τομέα των μηχανών. Οι πελάτες τους όμως έγιναν πολύ προσεκτικοί και συχνά διερωτώνται εάν θα πρέπει να κάνουν δουλειές με ελληνικές επιχειρήσεις, επισημαίνει ο κ. Αγγελίδης. «Αυτή είναι μια ελληνική εταιρεία που μας προσεγγίζει. Να προχωρήσουμε ή καλύτερα όχι; σκέφτονται. Σε αυτή την κρίση κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί αύριο».

Δυσπιστία αλλά και ανατροπή του κλίματος

Αυτή τη δυσπιστία την γνωρίζει και ο Ματίας Χάκερσμιτ. Εργάζεται στο τμήμα πωλήσεων και οικονομικών της ελληνικής εταιρείας Vioral. Πολλοί πελάτες τους από τον κλάδο της αυτοκινητοβιομηχανίας φοβούνται ότι σε περίπτωση που πτωχεύσει η εταιρεία θα πρέπει να σταματήσουν τη δική τους παραγωγή. «Καταφέραμε πάντως να πείσουμε τους περισσότερους να συνεχίσουν να συνεργάζονται μαζί μας και να μας εμπιστευθούν» λέει ο κ. Χάκερσμιτ. «Τους δείξαμε τους ισολογισμούς μας, ήμασταν ανοιχτοί. Αυτός πιστεύω ήταν και ο λόγος για τον οποίο ξαναμπήκαμε γρήγορα στην αγορά».

Έτσι η οικογενειακή επιχείρηση με τους 45 υπαλλήλους κατάφερε να περιορίσει τη ζημία της κάτω από το 20%. Το γεγονός ότι η εταιρεία απευθύνεται 100% στο εξωτερικό, αποδείχθηκε ένα μεγάλο πλεονέκτημα.

Παρόμοιες καταστάσεις σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία

Οι εταιρείες που εξαρτώνται πολύ από την εσωτερική αγορά στις χώρες της κρίσης, φάνηκε ότι έχουν και τα μεγαλύτερα προβλήματα. Αυτό συνέβη για παράδειγμα με την ισπανική εταιρεία Alju, η οποία ασχολείται με το φινίρισμα της επιφάνειας μηχανημάτων. Πριν από την κρίση, παραδέχεται ο διευθυντής εξαγωγών Χοσέ Μόγια, δεν κάναμε σχεδόν καθόλου εξαγωγές. «Είχαμε καλές εποχές με 42 συνεργάτες και ένα τζίρο γύρω στα 6 με 8 εκατομμύρια ευρώ, ενώ τον περασμένο χρόνο πέσαμε στα 3,5 εκατομμύρια. Μιλάμε δηλαδή για μείωση του τζίρου γύρω στο 50%».

Η εταιρεία Alju στρέφεται τώρα στις εξαγωγές και εντωμεταξύ φαίνονται τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης καθώς οι εξαγωγές αποτελούν ήδη το 15% των εσόδων. Η Alju δεν είναι η μόνη εταιρεία που ήρθε στο Ανόβερο για να αυξήσει τις εξαγωγές της. Η εταιρεία Omnisantos από την Πορτογαλία ήρθε στη Γερμανία με παρόμοιες προσδοκίες. Ο Πέδρο Γκελχάς, διευθυντής μάρκετινγκ εξηγεί αναλυτικότερα τους λόγους συμμετοχής: «Συμμετέχουμε για πρώτη φορά στην Βιομηχανική Έκθεση του Ανοβέρου, και αυτό, κυρίως, γιατί θέλουμε να κερδίσουμε πελάτες από τη Ρωσία»

Παρόμοια είναι η κατάσταση που περιγράφουν και οι ιταλικές εταιρείες. Όλοι συμφωνούν πως οι εξαγωγές είναι ο μόνος τρόπος ώστε να καταφέρουν να σταθούν και πάλι στα πόδια τους.

Andreas Becker / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ.σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης