Στα χαρακώματα εναντίον του εργασιακού

«Ο Ολάντ πρέπει να πάρει πίσω το νόμο για το εργασιακό, ο κόσμος δεν τον θέλει, παραβιάζει τη δημοκρατία», λέει ο Σερζ Ενσμινγκέρ, τεχνικός στα τραίνα μεγάλης ταχύτητας. Το ίδιο πιστεύουν και χιλιάδες άλλοι, όσοι αυτό τον καιρό απεργούν και κατεβαίνουν στους δρόμους για να αντισταθούν στον εργασιακό μεσαίωνα, όπως υποστηρίζουν: στον ακρωτηριασμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων που αφορούν μεταξύ άλλων στην προστασία από απολύσεις.

Σαν ακορντεόν

Απεργίες και κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου; «Παλιά μου άρεσε το ποδόσφαιρο», λέει ο Σερζ, «αλλά σήμερα έχει γίνει μπίζνες και όχι άθλημα. Μου είναι αδιάφορο, δεν πρόκειται να χαλάσει η εικόνα της Γαλλίας, πρέπει να αφοσιωθούμε στα σημαντικά». Ο Μπάστιαν Φεμί μιλά για το ωράριο εργασίας που με το νόμο έχει γίνει ακορντεόν. Δεν τον ενοχλεί ότι ένα μόνο τμήμα των εργαζομένων κατεβαίνει στους δρόμους. «Διαμαρτύρονται στα πυρηνικά εργοστάσια, στα διυλιστήρια, στα εργοστάσια της Πεζό, μαζί μπορούμε να ασκήσουμε πίεση στην κυβέρνηση».

Με μουσική, ντουντούκες και αγωνιστικά συνθήματα οι επικεφαλής του αριστερού συνδικάτου της CGT δίνουν το στίγμα. Ανάμεσα στους συνδικαλιστές, τους φοιτητές και τους συνήθεις υπόπτους κουκουλοφόρους υπάρχουν και σκληροπυρηνικοί από το συνδικάτο των κομμουνιστών Force Ouvrrière. Ανάβουν φωτοβολίδες και πυροτεχνήματα, η ατμόσφαιρα μυρίζει μπαρούτι. Αλλά πριν από λίγες μέρες ήταν μόνον 1.000 οι διαδηλωτές. Η αστυνομία αντιδρά αμέσως και κλείνει τη διασταύρωση, οι διαδηλωτές περνούν, από πίσω τους ακολουθούν τα αυτοκίνητα.

«Η Γαλλία χρειάζεται μεταρρυθμίσεις»

Σημάδια κόπωσης υπάρχουν, αλλά όχι από τους διαδηλωτές. Σε ένα καφέ κοντά στην Γαλλική Εθνοσυνέλευση παρακολουθεί το θέαμα ο δικηγόρος Μπερνάρν Λεβαρλέ. «Φτάνει πια», αναφωνεί, παραδεχόμενος από την άλλη ότι ο κόσμος έχει το δικαίωμα να διαδηλώνει. Θεωρεί όμως τους πολιτικούς στόχους του αριστερού συνδικάτου CGT εντελώς λανθασμένους και τη μεταρρύθμιση του εργασιακού νόμου πολύπλοκη. «Νομίζω ότι κανείς από όλους αυτούς δεν τον έχει καταλάβει σωστά».

Υπάρχουν και η Βαλερί και ο Πιέρ. «Διαδηλώνουν εκπροσωπώντας ένα μικρό ποσοστό των Γάλλων και αμαυρώνουν το όνομα της Γαλλίας» λέει οργισμένα η Βαλερί. Διατηρεί καπνοπωλείο στην απέναντι γωνία. «Είμαι 15 ώρες την ημέρα στο πόδι, στην κουζίνα, η Γαλλία χρειάζεται μεταρρυθμίσεις. Οι τουρίστες τα Σαββατοκύριακα πηγαίνουν στο Λονδίνο για ψώνια γιατί στη Γαλλία τα καταστήματα είναι κλειστά».

Μπάρμπαρα Βέζελ / Ειρήνη Αναστασοπούλου