Σε θάνατο οι 5 νοσοκόμες από τη Βουλγαρία και ο Παλαιστίνιος γιατρός

Για τους συγγενείς των νοσοκόμων από τη Βουλγαρία και του Παλαιστίνιου γιατρού η ελπίδα παρέμενε ζωντανή μέχρι το τέλος και ήτανι πιο ισχυρή από το θυμό και την απελπισία. Η επιβεβαίωση της θανατικής ποινής από το Ανώτατο Δικαστήριο της Λιβύης είναι γεγονός, αν και μπορεί να μετατραπεί από το Ανώτατο Συμβούλιο Δικαίου της χώρας σε ποινή κάθειρξης την οποία θα μπορέσουν να εκτίσουν στην πατρίδα τους. Η συνεδρίαση του δικαστηρίου σήμερα δεν διήρκησε παρά πέντε λεπτά. Εκτός αυτού οι συγγενείς των θυμάτων συμφώνησαν στην είσπραξη αποζημιώσεων από τι ίδρυμα Καντάφι. Τα οχτώ χρόνια όμως στη φυλακή ήταν απίστευτα σκληρά και ο καθένας από τους συγγενής έχει να διηγηθεί και μια θλιβερή ιστορία, όπως για παράδειγμα η Σόνια Ανάτσκοβα:

«Βασανίστηκαν με τον πιο βίαιο τρόπο. Όχι μόνο η Χριστίνα αλλά όλοι. Τις έδιναν συνέχεια ενδοφλέβια ναρκωτικά. Τους κρεμούσαν γυμνούς όλη νύχτα χωρίς να ακουμπούν τα πόδια τους στο πάτωμα. Όταν ήθελαν νερό τους έβαζαν βρώμικες σαγιονάρες στο στόμα. Και καθένας που περνούσε από το προαύλιο των φυλακών συμμετείχε στα βασανιστήρια.»

Η μητέρα της Χριστίνας ανατριχιάζει και κλαίει όταν διηγείται τα όσα πέρασε η κόρη της. Η Χριστίνα όπως και οι υπόλοιποι κατηγορήθηκαν ότι εσκεμμένα μόλυναν με τον ιό του aids 400 παιδιά.

Ο Ιβαλο Νικολτσέβσκι είναι ο γιός της Σνεσάνα Ντιμίτροβα, η οποία έπαθε νευρικό κλονισμό στη φυλακή:

«Φανταστείτε λέει έναν άθλιο στάβλο με γουρούνια. Έτσι έμοιαζε η φυλακή την πρώτη φορά που πήγα. Στα χέρια της μητέρας μου μπορούσα ξεκάθαρα να δω τα σημάδια από τα σκοινιά που την έδεναν.»

Μια άλλη νοσοκόμα αποπειράθηκε μάλιστα να αυτοκτονήσει.

«Το χειρότερο είναι λέει και πάλι ο Ιβάλο, πως όποιος πάει εκεί τους λέει κάντε λίγη υπομονή και κάντε λίγη υπομονή. Αλλά με τα χρόνια εξαντλείται η υπομονή. Δεν πιστεύουν πια. Το τελευταίο διάστημα υπήρχαν ενημερωτικές εκστρατείες συναντήσεις με πολιτικούς, αλλά το αποτέλεσμα των συναντήσεων ήταν μηδέν. Μόνο πάλι και πάλι λίγη υπομονή. Μέχρι το τέλος της γερμανικής προεδρίας στην ΕΕ μας έλεγαν πως θα υπάρχει ένα τέλος, αλλά τότε δεν ήρθε το τέλος.»

Οι πέντε βουλγάρες νοσοκόμες από τις αρχές του χρόνου είναι επισήμως και πολίτες της ΕΕ και για το λόγο αυτό ενδιαφέρθηκε ο γερμανός υπουργός εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Στάινμάγερ και η Ευρωπαία Επίτροπος Φερέρο Βάλντνερ. Η κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι συνθήκες κράτησης στη Λιβύη αξίζουν πάντως μεγαλύτερη προσοχής από τους πολιτικούς και όχι το σποραδικό ενδιαφέρον όταν η επικαιρότητα το καλεί.