Σενάρια διαδοχής του Γκάουκ με φόντο τις εκλογές του 2017

Παρά την υψηλή δημοτικότητα που χαίρει ο γερμανός πρόεδρος Γιόαχιμ Γκάουκ, ανακοίνωσε σήμερα από το ανάκτορο Bellevue την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας το 2017. Ως αιτία ο εβδομηνταεξάχρονος γερμανός πρόεδρος ανέφερε την προχωρημένη ηλικία του.

Μεταξύ των πιθανών διαδόχων του κ. Γκάουκ στα γερμανικά μίντια φιγουράρουν ήδη τα ονόματα του προέδρου της γερμανικής βουλής Νόρμπερτ Λάμερτ, του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε αλλά και του υπουργού Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Στάινμαϊερ.

Σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές το ζητούμενο όμως δεν είναι τα ονόματα. Η εκλογή του επόμενου πρόεδρου στις 17 Φεβρουαρίου του 2017 εκτιμάται ότι θα δρομολογήσει σε μεγάλο βαθμό και τις κυβερνητικές συνεργασίες, που θα προκύψουν μετά τις γερμανικές βουλευτικές εκλογές το φθινόπωρο του 2017.

Σε αναβρασμό τα κόμματα εν όψει συνεργασιών

Πάντως σύμφωνα με τις μέχρι τώρα ενδείξεις ούτε οι Χριστιανοδημοκράτες αλλά ούτε και οι Σοσιαλδημοκράτες έχουν την πρόθεση να προτείνουν κοινό υποψήφιο. Μια συνεργασία Χριστιανοδημοκρατών και Πρασίνων για την ανάδειξη του προέδρου απορρίπτουν οι βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές από την πλευρά τους, επειδή δεν θα ήθελαν να στείλουν πριν από τις βουλευτικές εκλογές το μήνυμα για έναν κυβερνητικό συνασπισμό με τους Οικολόγους.

Μεγαλύτερες πιθανότητες εκλογής θα συγκέντρωνε ένας υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών, των Πρασίνων και του κόμματος «Η Αριστερά». Τα τρία κόμματα διαθέτουν αυτή τη στιγμή 626 από τους 631 εκπροσώπους που είναι αναγκαίοι για την εκλογή του νέου πρόεδρου στην πρώτη ψηφοφορία (386 το SPD, 146 οι Πράσινοι, 94 η Αριστερά).

Άλλωστε μετά από το άνοιγμα του προέδρου του SPD Ζίγκμαρ Γκάμπριελ προς τα αριστερά που καταγράφεται το τελευταίο διάστημα, μια τέτοια επιλογή δεν θα ήταν καθόλου απίθανη για τους Σοσιαλδημοκράτες. Σε ό,τι αφορά όμως τους Πράσινους δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς τη συμμετοχή τους και αυτό επειδή θα ήθελαν να διατηρήσουν ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας κυβερνητικής συνεργασίας με τους Χριστιανοδημοκράτες.

Παναγιώτης Κουπαράνης, Βερολίνο