Πόσο κάνει, να το πάρω!

Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, μπορούν όμως να φέρουν ένα διαβατήριο κράτους μέλους της Ε.Ε. Με ένα τέτοιο διαβατήριο διευκολύνεται η μετακίνηση καθώς και η επιχειρηματική δραστηριότητα. Στην Κύπρο θα χορηγείται στο μέλλον σε όποιον μπορεί για παράδειγμα να επενδύσει στη χώρα από τρία εκατομμύρια ευρώ. Ο κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης σε μια προσπάθεια να μετριάσει λίγο τις ζημίες των Ρώσων επιχειρηματιών προχώρησε σε αυτό το βήμα. Μιλώντας στο ετήσιο οικονομικό τους συνέδριο στη Λεμεσό, δήλωσε πως του είναι σαφής η δύσκολη κατάσταση στην οποία περιήλθαν εξαιτίας του ευρωπαϊκού πακέτου βοήθειας. Μέχρι σήμερα μπορούσε κάποιος να πάρει το κυπριακό διαβατήριο εάν επένδυε δεκαπέντε εκατομμύρια ευρώ για πάνω από πέντε χρόνια.

Ο ευρωβουλευτής των Πρασίνων Γιαν Φίλιπ Άλμπρεχτ βρίσκει ανάρμοστη αυτή την πρακτική και ελπίζει σε μια ενιαία μεταναστευτική πολιτική. «Το βρίσκω προβληματικό όταν κράτη - μέλη της Ε.Ε. δίνουν έτσι αυθαίρετα την υπηκοότητα. Τα κριτήρια θα έπρεπε να είναι ίδια για όλους", λέει ο Γιαν Φίλιπ Άλμπρεχτ μιλώντας στην DW.

Η Κύπρος δεν είναι η μοναδική

H Κύπρος δεν είναι όμως η μόνη που υιοθετεί μια τέτοια πρακτική. Στην Ιρλανδία μέχρι το 2001 μπορούσε κανείς να πάρει την υπηκοότητα προχωρώντας σε επενδύσεις. Στο μεταξύ έχει γίνει πιο συγκεκριμένο το πλαίσιο για μια επένδυση ύψους 500.000 ευρώ στον τομέα της παιδείας, της υγείας, της τέχνης ή του αθλητισμού. Στην Πορτογαλία η χορήγηση της υπηκοότητας εξαρτάται από την αγορά ενός ακινήτου. Το ίδιο και στην Ισπανία όπου εντωμεταξύ το κατώτατο όριο θα ανέρχεται στα 160.000 ευρώ. Στην Ουγγαρία, ο δρόμος προς το διαβατήριο περνάει μέσα από την αγορά ομολόγων. Ενδιαφερόμενοι υπάρχουν κυρίως από τη Ρωσία, την Κίνα και την Ινδία. Στην Αυστρία πάλι μπορεί να δοθεί σε κάποιον για τις εξαιρετικές υπηρεσίες προς την νέα πατρίδα.

«Το θεωρώ εξαιρετικά προβληματικό, για αισθητικούς λόγους!» λέει ο Ντίντριχ Τρέχαρντ, από το πανεπιστήμιο του Μίνστερ, ειδικός σε θέματα μεταναστευτικής πολιτικής. «Δεν θέτει όμως σε κίνδυνο της Ε.Ε. αυτή η πρακτική». Συμπληρώνει πως πρόκειται για έναν πολύ μικρό αριθμό ανθρώπων που παίρνουν έτσι ένα ευρωπαϊκό διαβατήριο. Για παράδειγμα στην Αυστρία το 2012, δεν δόθηκε σε κανέναν ξένο διαβατήριο για τις εξαιρετικές υπηρεσίες του, ενώ το 2010 ήταν μόλις είκοσι τρεις.

Το θέμα της χορήγησης διαβατηρίου ανήκει στην αρμοδιότητα του κάθε κράτους - μέλους αλλά σύμφωνα με τον Γιαν Φίλιπ Άλμπρεχτ αποτελεί θέμα που θα έπρεπε να απασχολήσει ολόκληρη την Ε.Ε.

Julia Mahncke / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. Σύνταξης Ειρήνη Αναστασοπούλου