Πόλεμος στη Ν. Οσσετία για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Ρωσίας

Η φωτιά πολέμου που άναψε από προχθές στη Ν. Οσσετία ήταν για πολλούς αναλυτές από καιρό αναμενόμενη. Διότι, δεν πρόκειται για μια διαμάχη μόνο μεταξύ Γεωργίας και των αυτονομιστικών δυνάμεων της Ν. Οσετίας, αλλά μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Τη φιλία του με τους Αμερικανούς δεν την έκρυψε ποτέ ο Γεωργιανός πρόεδρος Μίχαελ Σακασβίλι. Όταν ο Αμερικανός πρόεδρος επισκέφθηκε τη Τιφλίδα ο Σακαβσίλι με περισσή υπηρηφάνεια τον συνόδευσε στο κέντρο της πρωτεύουσας. Εκεί έβγαλε λόγο στα αγγλικά με βαριά αμερικανική προφορά. Ας μη ξεχνάμε ότι σπούδασε στις ΗΠΑ και μετά άνοιξε γραφείο στη Ν. Υόρκη πριν οι Αμερικανοί φίλοι του τον βοηθήσουν να αναλάβει το ανώτατο αξίωμα στη χώρα.

«Μπρα ντε φερ» μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ

«Πιστεύουμε στη δημοκρατία», είπε στο CNN, χθες ο Σακασβίλι, «Πιστεύουμε στην ελευθερία. Σπούδασα σε αμερικανικά πανεπιστήμια και διδάχτηκα ότι η Αμερική έδωσε μάχη για τις ελευθερίες της. Νομίζω ότι έχει έρθει η ώρα της αλήθειας για τον καθένα από μας, νομίζω για τον πρόεδρο Μπους, τις ΗΠΑ για την υπόλοιπη Δύση, και για όλους εμάς». Όταν πριν από 5 χρόνια ο Σακασβίλι ανέτρεψε τον πρώην κομμουνιστή Εντουαρντ Σεβαρνάτζε, οδήγησε τη χώρα στο πλευρό των ΗΠΑ. Τιφλίδα και Ουάσιγκτον συνέπτυξαν συμμαχία, χρήσιμη και για τις δύο πλευρές. Ο Σαακασβίλι χρησιμοποίησε τον ισχυρό της σύμμαχο ως αντίρροπη δύναμη απέναντι στη Μόσχα και ως συνήγορό της για την ένταξη της Γεωργίας στη Δύση. Και οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τη Γεωργία για να περιορίσει την επίδραση της Ρωσίας στην πρώην σοβιετική επικράτεια και να δώσει στο Νάτο την ευκαιρία να ξαπλωθεί μέχρι τη Κασπία Θάλασσα. Στρατηγική σημασία έχει ούτως η άλλως η Γεωργία λόγω των ανεκμετάλλευτων κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της Κεντρικής Ασίας.

«Πρέπει να προστατεύσουμε τους Ρώσους πολίτες»

Η φιλία αυτή στα μάτια της Μόσχας είναι κάτι παραπάνω από πρόκληση. Από χρόνια οι Ρώσοι αισθάνονται να απειλούνται από την αμερικανική υποστήριξη και τις νατοϊκές βλέψεις της Γεωργίας και βρίσκονται με την πλάτη στο τοίχο, υποστηρίζει Αμερικανίδα εμπειρογνώμων σε θέματα Καυκάσου Ελίζαμπεθ Φιούλερ. «Και η Ρωσία», υπογραμμίζει, «χρησιμοποιεί κάθε ευκαιρία να αποδυναμώσει τη Γεωργία ανεξαρτήτως του τι θα πει η διεθνής κοινότητα. Η ίδια η Ρωσία δηλώνει ότι είναι υποχρεωμένοι να προστατεύσει τη ζωή των Ρώσων που ζουν στη Ν. Οσσετία».

«Οι άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους στη Ν. Οσσετία είναι γυναίκες, γέροι, παιδιά και πολλοί από αυτούς, αν όχι η πλειονότητα, είναι Ρώσοι πολίτες|, δήλωσε η Ρώσος υπουργός εξωτερικών Λαβρώφ. «Σύμφωνα με το ρωσικό Σύνταγμα, του ρωσικούς νόμους ο πρόεδρος της Ρωσικής Συνομοσπονδίας είναι υποχρεωμένος να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύει τη ζωή και την αξιοπρέπεια των Ρώσων πολιτών της. Και όσοι ευθύνονται για την απώλεια ζωών δεν θα αποφύγουν τη δικαιοσύνη|.

«Η Γεωργία ο καλύτερος μαθητής μας»

Το επιχείρημα της προστασίας Ρώσων πολιτών που προβάλει η Μόσχα θα οδηγήσει σε αποσταθεροποιητικές τάσεις και σε διορθωτικές κινήσεις στα σύνορα της περιοχής, προειδοποιεί ο Αριελ Κοέν από το συντηρητικό Ίδρυμα Heritage της Ουάσιγκτον. Το επιχείρημα της Μόσχας είναι ότι κυρίως η Δύση άνοιξε αυτόν τον δρόμο με την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου. Για τον Αμερικανό πρόεδρο πάντως η Γεωργία είναι κάτι σαν τον καλύτερο μαθητή στο μάθημα εκδημοκρατισμού και της ελεύθερης οικονομίας. Η χώρα έχει το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα χάρη στην αμερικανική οικονομική στήριξη. Από το 1991 έχουν εισρεύσει πάνω από 1 δις δολάρια στη χώρα. Οι ΗΠΑ έχουν εγκαταστήσει στη γεωργία 130 Αμερικανούς στρατιωτικούς εκπαιδευτές και η Τιφλίδα διέθεσε 2000 γεωργιανούς στρατιώτες στο Ιράκ. Είναι και η τρίτη σε μέγεθος δύναμη στον συνασπισμό των προθύμων. Αλλά πως μια χώρα να μην είναι τόσο πρόθυμη, όταν έχει τέτοιους φίλους. Ο Σακασβίλι έσπευσε μάλιστα χθες από την τηλεοπτική συχνότητα του CNN να ευχαριστήσει τους προστάτες του. «Αγαπάμε την Αμερική» είπε, «επειδή αγαπάμε την ελευθερία». Βέβαια η επιθυμία του γεωργιανού προέδρου να δει τη χώρα του μέσα στο Νάτο θα αργήσει πολύ λόγω της διένεξη. Κάτι που μπορεί να αξιολογηθεί και ως επιτυχία της Μόσχας. Η διεθνής κοινότητα πάντως βρίσκεται σε δυσχερέσταη θέση. Διότι δεν μπορεί από τη μια να υπερασπίζεται το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών όπως έγινε στο Κοσσυφοπέδιο, και από την άλλη να μην αναγνωρίζει το ίδιο δικαίωμα στους κατοίκους ης Ν. Οσσετίας ή της Αμπχασίας.

Ειρήνη Αναστασοπούλου