Πρόσφυγες στη Λέσβο
Η ανταποκρίτρια της DW Τζεμίμα Χάρβεϊ έμεινε έναν μήνα στη Λέσβο βοηθώντας ως εθελόντρια απελπισμένους πρόσφυγες που κατέφθαναν στο νησί από τις τουρκικές ακτές.
Προσφέροντας ένα χέρι βοήθειας
Οι επιπτώσεις της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό γίνονται αισθητές στη Λέσβο. Μετά τις 20 Μαρτίου πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις αποχώρησαν από το κέντρο καταγραφής στη Μόρια, το οποίο εξελίσσεται σε κέντρο κράτησης. Ο Μπόρις Σερνίκοφ, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, δήλωσε ότι «η Ύπατη Αρμοστεία είναι επί της αρχής αντίθετη σε κλειστές εγκαταστάσεις».
Ρουτίνα για τους ντόπιους
Η υποδοχή προσφύγων είναι καθημερινότητα για τους κατοίκους του νησιού. Η Ελευθερία Βαμβούκου, υπεύθυνη για τα θερμά λουτρά στην Εφταλού, έχει πάντα μαζί της βρεφικά μπουκαλάκια και μαντηλάκια για τους πρόσφυγες που καταφθάνουν από τις τουρκικές ακτές. Όπως είπε η ίδια στην DW, «ξέρουμε πώς νιώθουν αυτοί οι άνθρωποι επειδή οι γονείς και οι παππούδες μας ήρθαν στη Λέσβο ως πρόσφυγες το 1922».
Περήφανοι που βοηθούν
Οι σύροι πρόσφυγες Νιδάλ και Μπιρίπ (στα αριστερά) λίγο μετά την άφιξή τους στη Σκάλα Συκαμνιάς, το ψαροχώρι στα βόρεια του νησιού. Εθελοντές όπως ο Γκας σπεύδουν να βοηθήσουν αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους. Μάλιστα ο Γκας δείχνει στους πρόσφυγες το τατουάζ του: μια οικογένεια στον δρόμο της προσφυγιάς που συνοδεύεται από τη λέξη «καλωσορίσατε» γραμμένη σε αραβικά και φαρσί.
Ένα καλτσάκι γεννά απορίες
Μία μικρή κάλτσα ξεβράστηκε στην παραλία. Σε ποιο παιδάκι να ανήκει άραγε; Σε κάποιο από αυτά που έφτασαν με βάρκες στη Λέσβο ή μήπως σε κάποιο άλλο που δεν ευτύχησε να φτάσει ποτέ ακολουθώντας τη δύσκολη πορεία με αφετηρία την εμπόλεμη Συρία;
Στιγμές συγκίνησης
Ο Νιδάλ και η κόρη του Νορ ζεσταίνονται στη φωτιά του προσφυγικού καταυλισμού. Ο Νιδάλ έχει δύο γιους στη Γερμανία, έναν στη Σουηδία και έναν ακόμη πίσω στη Συρία. Βλέπει φωτογραφίες από εγγονάκια του που εξακολουθούν να βρίσκονται στην πατρίδα και αδυνατεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του.
Στεγνά ρούχα για τους αφιχθέντες
Η εθελόντρια Λίζα Τραν από τη Γερμανία τακτοποιεί γυναικεία και παιδικά ρούχα στη σκηνή ενός προσφυγικού καταυλισμού. Λίγη ώρα νωρίτερα είχε φθάσει στις ακτές άλλη μια ομάδα προσφύγων. Από τότε που η Ελληνική Ακτοφυλακή και η Frontex άρχισαν να σταματούν πλοιάρια κατευθύνοντάς τα σε λιμάνια, οι αφίξεις στις ακτές είναι ολοένα λιγότερες.
Μικρή ανακούφιση μετά τις κακουχίες
«Μια χούφτα γαρύφαλλα, ένα μπαστούνι κανέλλας, 10 φακελάκια τσάι και πολλή ζάχαρη». Με βάση τη συνταγή του εθελοντή Τζεν Σο-Σουίτ από την Αγγλία προετοιμάζεται σε ένα καζάνι ζεστό ρόφημα για την ανακούφιση των προσφύγων στον πρόχειρο καταυλισμό στον φάρο της Λέσβου.
Ζωγραφική που επουλώνει τραύματα
Είκοσι προσφυγόπουλα έπρεπε να μοιραστούν ένα τελευταίο κουτί με χρωματιστά μολύβια. Δύο αδέρφια, ένα αγόρι κι ένα κορίτσι από το Αφγανιστάν, έφτιαξαν αυτά τα σχέδια και τις ζωγραφιές.
«Χάσαμε τα πάντα»
Η ανταποκρίτρια της DW Τζεμίμα Χάρβεϊ, που βρέθηκε για έναν μήνα ως εθελόντρια στη Λέσβο, ρώτησε τον Φαρίντ αν μπορεί να τον φωτογραφήσει. «Χάσαμε τα πάντα, οι φωτογραφίες δεν έχουν σημασία», απάντησε αυτός, κρατώντας στα χέρια του παπουτσάκια που του έδωσαν για τον τετράχρονο γιο του. Όπως εξομολογήθηκε, νιώθει ντροπή που δεν μπορεί να προσφέρει ο ίδιος στην οικογένειά του.
«Νεκροταφείο σωσιβίων»
Βουνά σωσιβίων κοντά στον Μόλυβο της Λέσβου θυμίζουν τις εκατοντάδες χιλιάδες προσφύγων που έφθασαν πέρσι στις ακτές του νησιού. Πολλά από αυτά είναι ψεύτικα, γεμισμένα με σφουγγάρια που αν απορροφήσουν νερό βαραίνουν και ουσιαστικά διευκολύνουν τον πνιγμό αυτών που τα φορούν. Πολλά σωσίβια για παιδιά ενδείκνυνται για πισίνα αλλά σε καμία περίπτωση για την ανοικτή θάλασσα.