1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Προς Ντίσελντορφ μέσω Ελλάδας και Κίνας

6 Μαΐου 2016

Στο παλιό λιμάνι του Ντίσελντορφ, σε αποθήκες που σήμερα χρησιμοποιούνται ως εκθεσιακοί χώροι, πέντε καλλιτέχνες παρουσιάζουν την ματιά τους από την παραμονή τους στην Κίνα. Ανάμεσά τους και ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος.

https://p.dw.com/p/1Iiwt
Εικόνα: DW/M.Rigoutsou

Πόσο απέχει η Γερμανία από την Κίνα και την Ελλάδα; Ούτε ένα τσιγάρο δρόμος. Τουλάχιστον στην τέχνη. Εκεί όπου ακόμα τα σύνορα είναι ανοιχτά. Στο παλιό λιμάνι του Ντίσελντορφ, σε μια βιομηχανική περιοχή δίπλα στο Ρήνο, καλλιτέχνες διατηρούν εργαστήρια και ο δήμος χρησιμοποιεί παλιές αποθήκες σαν εκθεσιακούς χώρους. Εκεί εκθέτουν οι «Πέντε». Πέντε καλλιτέχνες, οι οποίοι στο παρελθόν είχαν πάρει υποτροφίες από το δήμο του Ντίσελντορφ για να ζήσουν και να εργαστούν για δυο μήνες στην αδελφοποιημένη κινεζική πόλη Τσονγκ Τσινγκ. Ανάμεσά τους και ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος:

«Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι μια εγκατάσταση. Δουλεύω συχνά με αυτό το υλικό. Στην αρχή υπάρχει μια ξύλινη κατασκευή στην οποία αργότερα σταθεροποιώ γυψοσανίδες, τις οποίες σπάω με το χέρι. Δεν είναι κομμένες με μαχαίρι και έτσι δημιουργούνται αυτές, ας πούμε, οι ‘αφηρημένες’ φόρμες».

Ο Ευάγγελος Παπαδόπουλος ήρθε ως φοιτητής του Πολυτεχνείου το 1996 από την Ελλάδα στη Γερμανία, όπου και σπούδασε στην Σχολή Καλών Τεχνών του Μίνστερ. Ο χώρος και η φόρμα είναι αυτό που τον ενδιαφέρει στο έργο του κυρίως από το 2008, από τότε που ασχολείται συστηματικά με τις συγκεκριμένες εγκαταστάσεις τις οποίες παρουσιάζει και στο Ντίσελντορφ:

«Σχέδια δεν υπάρχουν. Φέρνω μόνο τα υλικά. Υπάρχει ίσως μια πολύ βασική σκέψη αλλά και αυτή αλλάζει στο χώρο. Και αυτό είναι που με ενδιαφέρει. Η ενέργεια να πηγαίνει στην υλοποίηση, να μην υπάρχουν προσχέδια, ώστε να χάνεται καθοδόν η συναισθηματική φόρτιση ή η ιδέα».

Το ταξίδι της τέχνης

Το συναρπαστικό στην τέχνη είναι το ταξίδι. Το ταξίδι όχι μόνο μέσα από την προσωπική εσωτερική αναζήτηση αλλά και μέσα από την επαφή με τον «άλλο», με το ξένο και το διαφορετικό. Οι ορίζοντες, οι γνώσεις και οι εμπειρίες που αποκτά ο καλλιτέχνης είναι η πολύτιμη αμοιβή της περιπέτειας. Και οι ανταλλαγές με την κινεζική πόλη Τσονγκ Τσινγκ ήταν για τους πέντε αυτούς καλλιτέχνες μια πολύτιμη πηγή γνώσης. Η Μέλανι Στέγκεμαν παρουσιάζει μια εγκατάσταση που μοιάζει με βιβλιοθήκη. Πάνω έχει τοποθετήσει δικά της φωτογραφικά πορτρέτα, τα οποία όμως εμπνεύστηκαν Κινέζοι καλλιτέχνες. Την χτένισαν, την έβαψαν και την έντυσαν όπως αυτοί ήθελαν, εμπνευσμένοι από την δική τους παράδοση. Το δικό τους βλέμμα μέσα από την δική της ματιά.

Γιανκ Σου, ζωγραφική με ακρυλικό, χωρίς τίτλο
Γιανκ Σου, ζωγραφική με ακρυλικό, χωρίς τίτλοΕικόνα: DW/M.Rigoutsou

Ειδικός προσκεκλημένος ο Κινέζος καλλιτέχνης Γιανκ Σου, ο οποίος είναι και πρόεδρος του ιδρύματος Organ House, που έχει στόχο να φέρνει καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο στην κινεζική πόλη Τσονγκ Τσινγκ για να ανταλλάσσουν ιδέες και εμπειρίες με τους Κινέζους συναδέλφους τους. Ο Γιανκ Σου παρουσιάζει ζωγραφική με ακρυλικό μεγάλων διαστάσεων. Έντονα χρώματα και αφηρημένες μορφές. Ένα έργο που ταξίδεψε από μια γκαλερί της Ελβετίας για να φθάσει στο παλιό λιμάνι του Ντίσελντορφ.

Περί ελευθερίας στην Κίνα

Επισημάναμε στον Γιανκ Σου πως εμείς εδώ στη Δύση ξέρουμε πως η Κίνα είναι μια καταπιεστική χώρα που φιμώνει τα μίντια και την ελεύθερη έκφραση της τέχνης. Λαμπρό παράδειγμα, ο διάσημος συμπατριώτης του Αϊ Γουέι Γουέι. Ποιά είναι η δική του γνώμη;

Στέφαν Έτλινγκερ, χωρίς τίτλο (Chongqing), μεγάλη ζωγραφική
Στέφαν Έτλινγκερ, χωρίς τίτλο (Chongqing), μεγάλη ζωγραφικήΕικόνα: DW/M.Rigoutsou

«Προσπαθούμε να είμαστε ελεύθεροι» λέει γελώντας. «Μερικές φορές φοβάσαι. Στην Κίνα όταν προσπαθείς να κάνεις κάτι σοβαρό, δημόσια, υπάρχει λογοκρισία, υπάρχουν όμως και πολλές γωνιές ελευθερίας».

Ελεύθερος αισθάνθηκε πάντως στην Κίνα ο Ρόμπερτ Πούφλεμπ, ο οποίος είχε και την επιμέλεια της έκθεσης. Ο ίδιος παρουσίασε μέσα σε ένα κατακόκκινο περίπτερο, μια τεράστια φωτογραφία με το κεφάλι του Δαυίδ του Μιχαήλ Αγγέλου. Ήταν από τις πρώτες εικόνες που πρωτοαντίκρυσε, όταν έφτασε στην Κίνα! Η κεφαλή αυτή και άλλες παρόμοιες, αποτελούν τη βάση του σχεδίου των υποψηφίων στις σχολές καλών τεχνών της χώρας. Αν δεν μπορούν να σχεδιάσουν καλά δεν γίνονται δεκτοί, αντίθετα με την Γερμανία που κυρίως μετράει η ιδέα. Ο Ρόμπερτ Πούφλεμπ μοίρασε μολύβια, χαρτιά και γόμες στους Κινέζους και αυτοί του απέδειξαν τι μπορούσαν να κάνουν. Τα έργα τους εκθέτει στο κατακόκκινο περίπτερό του.

Τέλος, ο Στέφαν Έτλινγκερ, ένας ακούραστος ζωγράφος, όπως τον χαρακτηρίζουν οι συνάδελφοί του, παρουσίασε ένα τεράστιο έργο σε χαρτί, με ακρυλικά χρώματα και μπογιές, γεμάτο εντυπώσεις από την καθημερινότητα της κινεζικής μεγαλούπολης, στην οποία φιλοξενήθηκε και αυτός με υποτροφία.

Πέντε ματιές, πέντε απόψεις πάνω σε μια κοινή εμπειρία. Η έκθεση διαρκεί μέχρι τις 22 Μαΐου.

Μαρία Ρηγούτσου