Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού - ο ρατσισμός στη Γερμανία

Η Γερμανία έχει μια μεταναστευτική ιστορία πενήντα ετών και πάνω από επτά εκατομμύρια ξένους. Κάθε χρόνο καταμετρούνται περίπου 12.500 ρατσιστικές εκδηλώσεις, οι οποίες κατά τα δύο τρίτα τους έχουν νεαρούς δράστες, κάτω των 23 ετών. Πέρα όμως από τις ακραίες ρατσιστικές εκδηλώσεις, που είναι άλλωστε ποινικά κολάσιμες, πιο επικίνδυνη μορφή ρατσισμού σύμφωνα με τους ειδικούς είναι οι έμμεσες μορφές της. Τέτοιες μορφές ρατσισμού σημειώνονται συχνά στην καθημερινή ζωή, δεν είναι βέβαια επιλήψιμες, είναι όμως ενδεικτικές μιας συγκεκριμένης νοοτροπίας π.χ. τα ανέκδοτα για τους Εβραίους. Κανείς δεν αναρωτιέται τι κρύβεται πίσω από αυτά. Αυτές τις έμμεσες μορφές ρατσισμού είναι πολύ δύσκολο να καταπολεμήσουμε.

Άλλη μορφή ρατσισμού είναι και οι διακρίσεις με βάση το φύλο. Έντονες είναι στη Γερμανία οι αντιπαραθέσεις γύρω από το θέμα των φόνων τιμής, που συχνά γίνονται πρωτοσέλιδα στις γερμανικές εφημερίδες. Η κοινωνιολόγος κ. Ρομελσπάχερ εκτιμά ότι πρόκειται για πολιτιστικό φαινόμενο που αφορά κοινωνίες που στηρίζονται όχι οπωσδήποτε στον ισλαμικό πολιτισμό, αλλά περισσότερο στον πολιτισμό της κολεκτίβας: «έναν πολιτισμό δηλαδή, όπου η οικογένεια ή το σόι είναι ο κεντρικός πυρήνας. Όταν λοιπόν ένα μέλος αυτής της κοινωνικής μονάδας με οποιονδήποτε τρόπο δείχνει μια προσβλητική ή παρεκκλίνουσα συμπεριφορά, τότε πρέπει το άτομο αυτό να τιμωρηθεί, και τα πρόσωπα αυτά είναι κατ’ εξοχήν οι γυναίκες, γιατί η γυναίκα είναι το σύμβολο της πρωταρχικής κοινότητας».

Όσον αφορά τη μεγάλη διαμάχη για τη μουσουλμανική μαντίλα, πολλοί Γερμανοί ισχυρίζονται ότι πρέπει να απαγορευθεί η μαντίλα και οι γυναίκες που τη φορούν να αποκλειστούν από κάθε επαγγελματική δραστηριότητα. Πολλές φεμινίστριες πιστεύουν μάλιστα ότι πρέπει να τιμωρηθούν οι άντρες-δυνάστες. Ενώ όμως τα βλέμματα όλων μας είναι στραμμένα στη βία που ασκείται στους κόλπους της μουσουλμανικής, μεταναστευτικής οικογένειας, αγνοείται επιδεικτικά η Γερμανίδα, που είναι και αυτή θύμα της ανδρικής βίας. Τα Κέντρα Προστασίας Γυναικών είναι γεμάτα από κακοποιημένες Γερμανίδες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης, αλλά δεν αποτελούν πρωτοσέλιδο σε καμιά εφημερίδα! Άρα οι διακρίσεις συνδέονται άμεσα με τα κατάλοιπα της πατριαρχικής κοινωνίας, φαινόμενο που επιβιώνει και στην Ευρώπη και στη Γερμανία, υποστηρίζει η κοινωνιολόγος Ρομελσπάχερ: «Το θέμα συζητείται κατά τέτοιον τρόπο, σαν να πρόκειται για την ισότητα του άντρα και της γυναίκας, αλλά ουσιαστικά πρόκειται για την επιβολή του δυτικού πολιτισμού σε άλλους. Σ΄ αυτούς που στηρίζουν τέτοιες απόψεις συμπεριλαμβάνονται π.χ. και όλοι οι συντηρητικοί πολιτικοί που δεν κόπιασαν ποτέ, να ενδυναμώσουν τα δικαιώματα των γυναικών, ούτε ασχολήθηκαν με το θέμα της ομοφυλοφιλίας, αντιθέτως καταψήφισαν τα δικαιώματα όλων αυτών και το άκρον άωτον της αντίφασης: συντηρητικοί πολιτικοί συνέταξαν στην Βάδη – Βυρτεμβέργη το περίφημο ‘μουσουλμανικό τεστ’, όπου θεωρούν βασικό κριτήριο την ανεκτικότητα έναντι των ομοφυλόφιλων γι’ αυτό στο τεστ ρωτούν τους μετανάστες, εάν αποδέχονται την ομοφυλοφιλία!»

Είναι όμως η ευαισθητοποίηση των Γερμανών για τις καταπιεσμένες μουσουλμάνες ειλικρινής και ουσιαστική; Η Γερμανίδα κοινωνιολόγος το απορρίπτει λέγοντας: «Αν παρατηρήσουμε τη διαμάχη για τη μουσουλμανική μαντίλα, η οποία αυτή τη στιγμή είναι απαγορευμένη, θα διαπιστώσουμε ότι έγινε θέμα και απαγορεύτηκε από τότε που την φόρεσαν η δασκάλα, η δικηγόρος και η γιατρός. Όσο καιρό την φορούσε η καθαρίστρια, δεν συνιστούσε πρόβλημα ή παρεκκλίνουσα συμπεριφορά».