1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Ο Τζορτζ Μπους στο Λονδίνο - αγγλοαμερικανικές σχέσεις.

18 Νοεμβρίου 2003
https://p.dw.com/p/AvCd
Σήμερα το βράδι φθάνει στο Λονδίνο ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους εν μέσω διαδηλώσεων και υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας. Η επίσκεψη Μπους έχει ως στόχο να υπογραμμίσει την ιδιαιτερότητα των αγγλοαμερικανικών σχέσεων. Κάτι που για πρώτη φορά διέκρινε και διακήρυξε δημόσια ο Ουΐνστον Τσόρτσιλ κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου. Από τότε ισχύουν οι ΗΠΑ ως εγγυητής της ασφάλειας της Μ. Βρετανίας και οι Αγγλοι ως οι πιστότεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ. Στο ίδιο πνεύμα ο σημερινός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι:

"Υποστηρίζουμε σε πολλά την Αμερική, διότι αυτό απαιτούν τα συμφέροντά μας. Εξάλλου σκεπτόμαστε πανομοιότυπα, αισθάνομαστε, αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο και ακολουθούμε τις ίδιες μεθόδους στην λύση ενός προβλήματος".

Πάνω απ' όλα το Λονδίνο συμμερίζεται την άποψη των ΗΠΑ ότι η ασφάλεια της χώρας δεν άπτεται της συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής, όπου κείται π.χ. η Μ.Βρετανία ή οι ΗΠΑ, αλλά έχει παγκόσμιο χαρακτήρα. Γι' αυτό και πρέπει να διασφαλιστεί σε διεθνές επίπεδο, αν χρειαστεί δε και με την επιβολή βίας. Επίσης ο Τόνι Μπλερ υποστηρίζει ότι η συμπαράταξη με τις ΗΠΑ εγγυάται την επιρροή της Μ. Βρετανίας στα τεκταινόμενα στην διεθνή σκακιέρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Αγγλία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο προσπάθησε μόνον μια φορά να κάνει κάτι χωρίς αμερικανική συγκατάθεση: ήταν στη κρίση του Σουέζ το 1950. Οι πρωτοβουλίες της δεν άρεσαν όμως στην αμερικανική κυβέρνηση και αμέσως οι ΗΠΑ απέσυραν τη στήριξή τους στην αγγλική λίρα με αποτέλεσμα την υποτίμησή της και την παραίτηση του τότε πρωθυπουργού Αντονυ Ηντεν. Εκτοτε παρουσιάστηκαν διαφορετικές απόψεις όπως π.χ. στο Βιετνάμ, όπου οι Βρετανοί αρνήθηκαν την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων, αλλά κανείς πρωθυπουργός δεν τόλμησε να ανατρέψει την 'μεγάλη αμερικανοβρετανική συμμαχία για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της δικαιοσύνης σε όλο τον κόσμο'. Το 1986 η Μάργκαρετ Θάτσερ επέτρεψε στις ΗΠΑ, παρά τις διαμαρτυρίες, την χρήση των στρατιωτικών βάσεων για να βομβαρδίσουν τη Λιβύη. Λίγο αργότερα η κ. Θάτσερ είχε δηλώσει:

"Τότε αντελήφθησαν οι ΗΠΑ ότι η Μ. Βρετανία είναι ένας πολύτιμος φίλος που συμπαρίσταται αμέσως στις ανάγκες τους και ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος παρόμοιος στην Ευρώπη. Διότι πρόκειται απλώς για ένα πλήθος αδύναμων".

Ετσι τόσο στον πόλεμο του Κόλπου το 1991, όσο και στον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, αλλά και πρόσφατα και μέχρι τώρα στο Ιράκ η Μ. Βρετανία, ενίσχυσε τις ΗΠΑ, ανεξάρτητα με ποιο κόμμα έχει την εξουσία. Ο πόλεμος μάλιστα κατά του Ιράκ έδωσε την ευκαιρία στον Μπλερ να αποδείξει απόλυτα την σύμπνοια και την σύμπλευσή του με τις ΗΠΑ:

"Σε πολλά ζητήματα έχουμε διαφορετικές απόψεις όπως π.χ. στο ζήτημα του χάλυβα ή στο πρωτόκολλο του Κυότο. Ομως στα σοβαρά και θεμελιώδη ζητήματα της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής και της πολιτικής ασφαλείας έχουμε ενιαία θέση, διότι είμαστε της ίδιας άποψης".

Παρ' όλα αυτά οφείλουμε να επισημάνουμε ότι υφίστανται διαφορές: ο μεν Τόνι Μπλερ επιθυμεί έναν κόσμο καλύτερο και ασφαλέστερο, ο δε Μπους θέλει να επιδείξει απλώς την ισχύ των ΗΠΑ, ποιός έχει το 'πάνω χέρι'. Ο Μπλερ υποστηρίζει την συνεργασία με την διεθνή κοινότητα, ο Μπους όμως βλέπει τις ΗΠΑ ως την μοναδική υπερδύναμη που επιβάλει την τάξη στον πλανήτη, ο όρος 'πλανητάρχης' δεν είναι επομένως τυχαίος στην προκειμένη περίπτωση.