1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Ο Ρέχαγκελ γύρισε στο Έσσεν.

8 Ιουλίου 2004
https://p.dw.com/p/AvP1

Ο Ρέχαγκελ γύρισε στο Έσσεν. Την είδηση έγραφαν σήμερα όλες τις αθλητικές σελίδες των γερμανικών εφημερίδων. Μια μάλιστα εφημερίδα, η λαϊκή BILD κατόρθωσε να του πάρει συνέντευξη. Ο δημοσιογράφος της λαϊκής εφημερίδας προσπάθησε να αποσπάσει από τον Γερμανό προπονητή της Εθνικής Ελλάδος μια απάντηση στο μεγάλο ερώτημα, όπως λένε όλες οι γερμανικές αθλητικές εφημερίδες: δέχεται ή όχι να γίνει προπονητής της Εθνικής Γερμανίας; Η απάντηση του Ρέχαγκελ: "Επιμένω ότι πρώτα θα χαλαρώσω και μετά θα τα συζητήσω όλα με ησυχία με την γυναίκα μου, τη Μπεάτε". Ουδέν νεώτερο λοιπόν, εκτός από την εκ νέου διακηρυχθείσα αγάπη του Ρέχαγκελ για την Ελλάδα: "Εάν δύο τρίτα της καρδιάς μου χτυπούν για τη Γερμανία, το ένα τρίτο χτυπά για την Ελλάδα".

"Τα κόκκινα φανάρια της Αθήνας" είναι ο τίτλος της ανάλυσης στην επιστημονική σελίδα της Süddeutsche Zeitung που αναφέρεται στο σύστημα σηματοδότησης της Αθήνας κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, το οποίο ως γνωστόν έχει αναλάβει ένα γερμανικό κονσόρτσιουμ εταιρειών και ερευνητικών Ινστιτούτων συγκοινωνίας και συγκοινωνιακής πολιτικής όπως π.χ. η Siemens, η Signalbau Huber και το Γερμανικό Κέντρο Έρευνας της Συγκοινωνίας. Διαβάζουμε το επιμύθιον της ανάλυσης: "Το σύστημα αυτό θα ωφελήσει πολύ λίγο τον απλό Αθηναίο οδηγό, διότι από την 20η Ιουλίου θα ισχύει ειδικό καθεστώς για τους Ολυμπιακούς. Σε όλους τους δρόμους της πόλης και στις περισσότερες λωρίδες κυκλοφορίας έχουν προτεραιότητα αυτοκίνητα και οχήματα που έχουν σχέση με τους Ολυμπιακούς. Όλοι οι άλλοι θα κυκλοφορούν με ειδική άδεια και θα μοιράζονται μια μόνο λωρίδα. Για τους Αθηναίους αρχίζει μια δύσκολη περίοδος."

Το θέμα της ημέρας όμως σήμερα στον γερμανικό τύπο είναι οι εξελίξεις στο Ιράκ. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει στην πρώτη της σελίδα: "Ό,τι άρχισε στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση, συνεχίζεται αυτονόητα στο Ιράκ: καθετί αραβικό γίνεται για όλους, ημεδαπούς και μη, ισλαμικό. Αυτό το πνεύμα συσπειρώνει ίσως τώρα τους Άραβες έναντι των μη αράβων, αλλά κινητοποιεί και τους μη Αραβες μουσουλμάνους στις επιδιώξεις τους. Έτσι η διαδικασία εκδημοκρατισμού στο Ιράκ δεν επιδεικνύει καθόλου αισιόδοξα δείγματα, διότι το μεν Ισλάμ δεν αποστασιοποιείται από την κοσμική εξουσία, ο δε αραβικός εθνικισμός, που ενστερνίζεται ολοκληρωτικές ιδεολογίες, δεν διστάζει να συγκρουσθεί. Εξάλλου τόσο οι απλοί Ιρακινοί που μιλούν μπροστά στις κάμερες ξένων καναλιών ως εκπρόσωποι του αραβικού κόσμου, όσο και τα γειτονικά κράτη δεν διευκολύνουν τον εκδημοκρατισμό, αλλά τον φαλκιδεύουν. Τα γειτονικά κράτη θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις στο Ιράκ. Οι κακοί γείτονες δεν είναι εδώ απλώς πρόφαση, αλλά πραγματικότητα."

Για το ίδιο θέμα η Süddeutsche Zeitung γράφει: "Η δημοκρατία στο Ιράκ είναι μάλλον κάτι το παράδοξο, το παράξενο. Κατ' αρχήν έπρεπε, λέει, ο λαός να απελευθερωθεί με αμερικανική επέμβαση και κατοχή, κατόπιν έπρεπε να μεταβιβασθεί η εξουσία στους Ιρακινούς και το Ιράκ να γίνει κυρίαρχη χώρα. Το τελευταίο, λένε, ότι έγινε ήδη πριν από μια εβδομάδα. Όμως η προσωρινή κυβέρνηση μας προχωρά σε δυο 'σημαδιακές' κινήσεις: πρώτον επαναφέρει την θανατική ποινή και δεύτερον ο πρωθυπουργός Αλλάουι υπογράφει νόμους περί κατάστασης εκτάκτου ανάγκης και περιορισμού των πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων σε περίπτωση που θα το κρίνει σκόπιμο. Ο Ιρακινός πρωθυπουργός παίζει τον ισχυρό άνδρα, αλλά και τον δημοκράτη διακηρύσσοντας ότι οποιοσδήποτε έλεγχος και οποιοδήποτε μπλόκο των ιρακινών αρχών θα αποφασίζεται από δικαστήριο. Σε περίπτωση όμως βομβαρδισμού μιας πόλης από τους Αμερικανούς, τότε δεν έχει καμία δικαιοδοσία το ιρακινό δικαστήριο. Παράξενο πράγμα η δημοκρατία στο Ιράκ."