«Ο πρώτος πόλεμος της Μέρκελ»

Σκεπτικισμός σε δύο επίπεδα επικρατεί στις τάξεις των σχολιαστών του γερμανικού και διεθνούς τύπου για τη γερμανική συμμετοχή στον πόλεμο κατά του αυτοαποκαλούμενου χαλιφάτου στη Συρία και στο Ιράκ. Το πρώτο αφορά τη νομιμοποιητική βάση της αποστολής που και μακροχρόνια θα είναι και θα κρύβει κινδύνους για τους γερμανούς πιλότους. Το δεύτερο αφορά γενικότερα τον προβληματισμό για το κατά πόσο η χρήση στρατιωτικών μέσων είναι το ενδεδειγμένο μέσο για καταπολεμηθεί το Ισλαμικό Κράτος.

«Περισσότεροι εχθροί»

Η γαλλική εφημερίδα Libération περιγράφει την πολυπλοκότητα της επιχείρησης, καλώντας τις χώρες της Δύσης να διδαχθούν από τα σφάλματα των στρατιωτικών εισβολών στο Ιράκ και στη Λιβύη. «Οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί είναι απαραίτητοι για να εξασθενήσουν το IS, αλλά όχι για να το εξολοθρεύσουν όσο καιρό καμιά χώρα δεν είναι διατεθειμένη να διαθέσει χερσαίες δυνάμεις», παρατηρεί ο σχολιαστής της. «Ο εμφύλιος στη Συρία μόνο με μια μεταβατική περίοδο πολιτικών προσπαθειών μπορεί να επιλυθεί, η οποία θα συνδεθεί και με την απομάκρυνση του δικτάτορα προέδρου Ασάντ» προτείνει η εφημερίδα.

Ο σχολιαστής του γερμανικού ειδησεογραφικού τηλεοπτικού σταθμού n-tv παραπέμπει στην εμπειρία του αμερικανού δημοσιογράφου Τζέρεμι Σαχίλ, που παρακολούθησε τον πόλεμο των Αμερικανών εναντίον της τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Σομαλία και στην Υεμένη. «Όπως προκύπτει, με την στρατηγική (του πολέμου) δημιουργεί κανείς περισσότερους εχθρούς παρά εξολοθρεύει τρομοκράτες. (...) Οι εξελίξεις σε κάθε μια από αυτές τις χώρες αποδεικνύουν ότι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας δεν λειτουργεί. Ακόμη και ο εμφύλιος στη Συρία και το χαλιφάτο αποτελούν συνέπεια του πολέμου». Και ο σχολιαστής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αυτός ο πόλεμος, «ο πρώτος πόλεμος της Μέρκελ», όπως τον αποκαλεί χαρακτηριστικά, είναι ένα λάθος.

«Δύο κουτσά πόδια δεν κάνουν ένα υγιές»

Τη δυσκολία της γερμανικής κυβέρνησης να στηρίξει νομικά την απόφαση συμμετοχής της χώρας στο μέτωπο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους αποτυπώνει πολύ εύστοχα η Süddeutsche Ζeitung. Κατά την άποψη του σχολιαστή της, το γερμανικό Σύνταγμα δεν προβλέπει ενεργοποίηση των ενόπλων δυνάμεων παρά μόνο για αμυντικούς σκοπούς και όχι για στρατιωτικές δράσεις εκτός της γερμανικής επικράτειας. «Η γερμανική κυβέρνηση προσπαθεί να στηρίξει την επικείμενη στρατιωτική συμμετοχή όχι μόνο σε μια, αλλά σε πολλές νομιμοποιητικές βάσεις, αλλά οι νομικοί ξέρουν ότι η αναζήτηση πολλών νομικών ερεισμάτων καταδεικνύει την ανεπάρκεια του καθενός ξεχωριστά. Δύο ή τρία πόδια που κουτσαίνουν δεν μπορούν όλα μαζί να αντικαταστήσουν ένα υγιές».

Αντίθετη άποψη πρεσβεύει η έγκυρη Frankfurter Allgemeine Zeitung. Με τον τίτλο «Στο πλευρό της Γαλλίας» επιχειρηματολογεί υπέρ της γερμανικής συμμετοχής. «Η Γερμανία δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του πυρός, όπως θέλουν να παρουσιάσουν οι πολέμιοι της γερμανικής στρατιωτικής εμπλοκής, γιατί ο ρόλος της είναι βοηθητικός με αναγνωριστικά αεροσκάφη και μια φρεγάτα. Είναι και το λιγότερο που μπορεί να κάνει μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι (…) Και η γερμανική συμμετοχή δεν είναι άμοιρη κινδύνων, αλλά οι βομβαρδισμοί εναντίον θέσεων του Ισλαμικού Κράτους συνιστούν μια αναγκαιότητα ως τμήμα της στρατηγικής εναντίον του ‘χαλιφάτου του τρόμου’».

Συνέντευξη Ποπόφσκι

Τέλος, συνέντευξη στην ίδια εφημερίδα παραχωρεί ο υπουργός Εξωτερικών της πΓΔΜ Νίκολα Ποπόφσκι σε σχέση με τον συρμάτινο φράχτη που υψώνει η χώρα του στα σύνορα με την Ελλάδα. Ο Ποπόφσκι επαναλαμβάνει ότι κανένας οικονομικός μετανάστης δεν πρόκειται να περάσει τα σύνορα για να μετακινηθεί βορειότερα, αλλά «πλήρης έλεγχος των συνόρων δεν μπορεί να διασφαλιστεί όσο καιρό δεν υπάρχει πλήρης συνεργασία με την άλλη πλευρά», εννοώντας την ελληνική. Επίσης, στο ερώτημα γιατί η πΓΔΜ δεν επιτρέπει σε Πακιστανούς a priori να κάνουν αίτηση για άσυλο στη χώρα, εμποδίζοντάς τους να εισέλθουν, απαντά ως εξής: « Γιατί δεν το κάνει στην Ελλάδα; Όποιος θέλει να διαφύγει από τον πόλεμο, μπορεί να ζητήσει άσυλο στην Ελλάδα που είναι κράτος-μέλος της ΕΕ και είναι χώρα ασφαλής».

Ειρήνη Αναστασοπούλου