Ο προϊστορικός άνθρωπος ήταν αδύναμο θήραμα και όχι αιμοβόρος κυνηγός

Έτσι είναι χαρακτηριστικό ότι φέτος ανετράπη επισήμως η θεωρία περί του ‘καθυστερημένου’ και υποδεέστερου ‘ανθρώπου του Νεάντερταλ’, 150 χρόνια από την ανακάλυψη των οστών του. Ταυτόχρονα κερδίζει έδαφος μια παλιά θεωρία για την εξέλιξη του ανθρώπου: ο πρώτος άνθρωπος δεν ήταν κυνηγός, αλλά θήραμα!

Εδώ και χρόνια πολλοί επιστήμονες αρχίζουν να αμφισβητούν το ηρωικό παρελθόν των κυνηγών προγόνων μας. Συγκεκριμένα ο Αμερικανός Ρόμπερτ Σάσμαν, από το Πανεπιστήμιο του Σαιν Λούιτς στην Ουάσιγκτον, είναι ένας από τους γνωστότερους επιστήμονες που ανατρέπουν την άποψη του προϊστορικού ανθρώπου - κυνηγού. Ο Αμερικανός καθηγητής διακηρύσσει ότι «η γενικά αποδεκτή άποψη πως ο προϊστορικός άνθρωπος ήταν κυνηγός, δεν ισχύει. Με αυτή την πεποίθηση συνδέεται άρρηκτα και η υπόθεση ότι ο σημερινός άνθρωπος είναι επιθετικός, γεννημένος δολοφόνος. Οι νέες έρευνες που διεξήχθησαν επί χρόνια σε πιθήκους και κυρίως οι συγκρίσεις απολιθωμένων οστών του προϊστορικού ανθρώπου επιβεβαιώνουν ότι ο πρώτος άνθρωπος δεν ανήκε στη κατηγορία των κυνηγών, αλλά των θηραμάτων.»

Ο καθηγητής Σάσμαν αποδεικνύει με τους απολιθωμένους σκελετούς προϊστορικών ανθρώπων ότι τα δόντια τους δεν ήταν κατάλληλα για την επεξεργασία κρέατος. Επιπλέον πρέπει να αποδεχτούμε ότι το γεγονός πως και σήμερα οι πίθηκοι αποτελούν θήραμα για πολλά άλλα ζώα, αν και είναι ιδιαίτερα έξυπνοι, είναι μια σοβαρή ένδειξη για όλα τα ανθρωποειδή και τον άνθρωπο. Στους χιμπατζήδες, τους πιο κοντινούς ζώντες συγγενείς μας, το ποσοστό που κατασπαράσσεται από άλλα ζώα φθάνει το 6%. Ο ‘πρωτάνθρωπος’ έχει διαπιστωθεί ότι είχε περίπου τη σωματική διάπλαση του χιμπατζή, επομένως θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει τροφή για τις γιγάντιες ύαινες ή τίγρεις της προϊστορικής εποχής.

Ο ρόλος του θηράματος είναι αυτός που ανάγκασε τον άνθρωπο να γίνει ‘ζώον κοινωνικόν’. Η ευφυΐα και η κοινωνικότητα του ανθρώπινου όντος πηγάζει επίσης από το γεγονός ότι ήταν το αδύναμο θήραμα και όχι ο αιμοβόρος κυνηγός, υπογραμμίζει ο Αμερικανός καθηγητής. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και ο Αγκουστίν Φουέντες, ισπανόφωνος επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Νότρ Νταμ, ο οποίος μαζί με άλλους ειδικούς έκαναν εικονική ανασύσταση του προϊστορικού περιβάλλοντος στον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Στο μοντέλο που δημιουργήθηκε στον κομπιούτερ μετά από την αποθήκευση στοιχείων όπως π.χ. κλίμα, φυτά, ζώα, ανθρωποειδή, άνθρωπος φαίνεται καθαρά ότι υπήρχε ζωτική ανάγκη στα ανθρωποειδή και στον άνθρωπο να προστατευθούν από τα μεγάλα σαρκοβόρα ζώα. Έτσι υποστηρίζει ο καθηγητής Φουέντες «η επίδραση αυτής της πίεσης για προστασία από τα τεράστια σαρκοβόρα ζώα, είναι η πηγή όχι μόνον της επιβίωσης του ανθρώπου, αλλά κυρίως της εκλεπτυσμένης τακτικής του και της συνεχούς ανταλλαγής πληροφοριών έξω από το στενό του οικογενειακό περιβάλλον.»

Πολύ αργότερα με την εφεύρεση των όπλων ο άνθρωπος γίνεται κυνηγός και κρεατοφάγος. Εν αρχή λοιπόν ήν η ομάδα και όχι ο μοναχικός κυνηγός.

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου