Ο «νόμος Μακρόν» στο κοινοβούλιο

Ο κύβος ερρίφθη και ο νόμος Μακρόν για τον οποίο τόσος λόγος έχει γίνει, περνά σήμερα για τελευταία φορά τη δοκιμασία του κοινοβουλίου. Κατατέθηκαν πάνω από 2.800 αιτήσεις για τροπολογίες για τον νόμο ο οποίος έρχεται πλέον προς ψήφιση. Ο υπουργός Οικονομίας Εμανουέλ Μακρόν, του οποίου το όνομα έχει πάρει ο σχετικός νόμος, θα πρέπει να είναι ευχαριστημένος όπως και οι ευρωπαίοι εταίροι, οι οποίοι εδώ και καιρό περίμεναν μεγάλες μεταρρυθμίσεις από τον πρόεδρο Ολάντ.

Ο νόμος πάντως δεν προβλέπει ριζοσπαστικές αλλαγές για μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Ούτε η εβδομάδα των 35 ωρών, ούτε η προστασία από την καταγγελία της σύμβασης, ούτε ο κατώτατος μισθός θα θιγούν στη Γαλλία. Οι αλλαγές αφορούν επαγγέλματα που χαίρουν ιδιαίτερου νομικού καθεστώτος ήδη από την εποχή της Επανάστασης, όπως για παράδειγμα συμβολαιογράφοι, δικηγόροι, δικαστές. Τα λεγόμενα κλειστά επαγγέλματα. Στόχος του νόμου, σύμφωνα με αυτούς που τον συνέταξαν, είναι το άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή και το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων να αναζωογονήσουν την γαλλική οικονομία.

Κοινωνικά αντισταθμιστικά μέτρα

Ο Στέφαν Ζάιντεντορφ από το γαλλογερμανικό ινστιτούτο στο Λούντβικσμπουργκ επισημαίνει πάντως:

«Δόθηκε προσοχή ώστε για κάθε φιλελεύθερο μέτρο να δοθεί ένα κοινωνικό αντιστάθμισμα. Αν πάρει κανείς για παράδειγμα την εργασία της Κυριακής, από τη μια πλευρά δίνεται η δυνατότητα της εργασίας, από την άλλη πλευρά αυτό μπορεί να γίνει όμως μόνο μετά τη συναίνεση του επιχειρησιακού συμβουλίου, μόνο μετά από διαβουλεύσεις μέσα στην επιχείρηση».

Μέχρι τώρα πολλές κυβερνήσεις προσπάθησαν να περάσουν παρόμοια μέτρα. Για παράδειγμα ο Ζακ Σιράκ την δεκαετία του 1980, ο Αλέν Ζυπέ το 1990 αλλά και αργότερα ο Ντομινίκ ντε Βιλπέν. Κανείς από αυτούς τους συντηρητικούς πολιτικούς δεν κατάφερε να σπάσει την αντίσταση των διαδηλωτών στους δρόμους.

Ο σημερινός σοσιαλιστής υπουργός Οικονομίας φαίνεται να έχει περισσότερες πιθανότητες. Τα συνδικάτα συνεχίζουν να προβάλλουν τις αντιρρήσεις τους ωστόσο δεν υπάρχει μεγάλο λαϊκό κίνημα αντίδρασης.

Πολλοί τομείς που απαιτούν ακόμα μεταρρυθμίσεις

Ο Στέφαν Ζάιντεντορφ θεωρεί τον νόμο Μακρόν σαν ένα «μεγάλο βήμα» αλλά όχι «γαλλική Επανάσταση». Ο γερμανός επιστήμονας επισημαίνει πως στη Γαλλία υπάρχουν ακόμα πολλοί τομείς που χρειάζονται μεταρρυθμίσεις:

«Το βάρος της διοίκησης είναι μεγάλο. Η Γαλλία εξακολουθεί να έχει ένα πολύ περίπλοκο σύστημα φορολόγησης, το οποίο θα έπρεπε να γίνει πιο απλό ενώ και για τη φιλελευθεροποίηση της αγοράς θα μπορούσαν να γίνουν ακόμα πολλά».

Andreas Noll / Μαρία Ρηγούτσου