«Ο Καραμανλής ποντάρει στη Μόσχα»
29 Απριλίου 2008
«Ο Καραμανλής ποντάρει στη Μόσχα – ο Έλληνας πρωθυπουργός σφυρηλατεί μια στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία» με αυτόν τον τίτλο δημοσιεύει σήμερα η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Rundschau άρθρο για την επίσκεψη Καραμανλή στη Μόσχα:
«Καμία άλλη πρωτεύουσα, εκτός από τις Βρυξέλλες, δεν επισκέφθηκε τόσο συχνά ο Καραμανλής κατά τη διάρκεια των τελευταίων τεσσάρων ετών. Αλλά και ο Βλαντιμίρ Πούτιν, τον οποίο χαρακτηρίζει φίλο, ήταν ως αρχηγός κράτους ο πλέον συχνός επισκέπτης της Αθήνας.»
Στρατηγικός εταίρος η Ρωσία στο ενεργειακό
«Ο δεσμός που αναπτύχθηκε μεταξύ Καραμανλή και Πούτιν είναι κάτι παραπάνω από φιλία μεταξύ δύο πολιτικών ανδρών: αμφότεροι οι πολιτικοί εργάζονται για μια στρατηγική συμμαχία των χωρών τους κυρίως στον τομέα της ενεργειακής πολιτικής, η οποία και τώρα βρίσκεται στο επίκεντρο της συνάντησής τους.
Πρόκειται για την συμμετοχή της Ελλάδας στο ρωσικό αγωγό South Stream (=Νότια Ροή), ο οποίος θα διασχίζει τον Εύξεινο Πόντο, την Βουλγαρία και μέσω Βαλκανίων θα καταλήξει στην Ιταλία. Εταίροι αυτού το αγωγού είναι η ρωσική GAZPROM και ο ιταλικός ενεργειακός όμιλος ΕΝΙ.»
«Με τον αγωγό South Stream και με εκείνον της Βαλτικής η GAZPROM στοχεύει να διευρύνει την δεσπόζουσα θέση της στην ευρωπαϊκή αγορά φυσικού αερίου, ορισμένοι ειδικοί κάνουν λόγο για ‘ρωσική τανάλια’ γύρω από την Ευρώπη.»
Πάση θυσία απεξάρτηση από τον αγωγό που περνάει από Τουρκία;
«Οι Έλληνες ελπίζουν με τον αγωγό αυτό να απεξαρτηθούν από τον προαιώνιο εχθρό τους την Τουρκία, από την οποία προμηθεύονται αρκετό από το φυσικό τους αέριο.
Το ότι με τη συμμετοχή τους στον ρωσικό αγωγό South Stream θα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τις ρωσικές προμήθειες φαίνεται ότι δεν ενοχλεί τους Έλληνες, παρά τις έντονες προειδοποιήσεις των ΗΠΑ.
Η Ουάσιγκτον θα προτιμούσε η Αθήνα να υποστήριζε τον ανταγωνιστικό αγωγό Ναμπούκο.»
«Όμως η Αθήνα και η Μόσχα δεν αναζητούν τη στενή συνεργασία μόνον στον ενεργειακό τομέα. Η Ρωσία κερδίζει έδαφος ως εμπορικός εταίρος και ως προμηθευτής όπλων και εξοπλιστικού υλικού και σε αυτό δεν θα αλλάξει τίποτε με την αλλαγή στον προεδρικό θώκο της Ρωσίας.»
Στο στόχαστρο των ΗΕ και της ΕΕ η Ελλάδα λόγω των ρύπων
Στην ίδια εφημερίδα, την Frankfurter Rundschau, δημοσιεύεται ρεπορτάζ με θέμα τον τρίμηνο αποκλεισμό της Ελλάδας από το Πρωτόκολλο του Κιότο:
«Η Ελλάδα έπρεπε μέχρι το 2012 να μειώσει τις εκπομπές ρύπων κατά 8%. Όμως οι Έλληνες δεν ξέρουν ούτε καν πόσους ρύπους παράγουν.
Οι μετρήσεις των προηγούμενων ετών, το παραδέχθηκε και η ελληνική κυβέρνηση, είναι άχρηστες και δεν μπορεί κανείς να καταλήξει σε ασφαλή αποτελέσματα.»
«Αλλά και η Κομισιόν της ΕΕ, που είναι υπεύθυνη για την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου του Κιότο στις χώρες – μέλη δεν επιθυμεί να μείνει αδρανής: απειλεί τώρα την Αθήνα με προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.»
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα-μέλος της ΕΕ χωρίς αυτόνομο υπουργείο περιβάλλοντος
«Με το φιάσκο αυτό βρέθηκε στο στόχαστρο όλων ο καθ’ ύλην αρμόδιος υπουργός Γιώργος Σουφλιάς.
Οι ελληνικές οργανώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος απαιτούν εδώ και χρόνια τη δημιουργία ξεχωριστού υπουργείου για το περιβάλλον.»
«Η απαίτηση αυτή φαίνεται δικαιολογημένη διότι ο αρμόδιος υπουργός Σουφλιάς διακηρύσσει σαφώς την αδιαφορία του στα ζητήματα περιβάλλοντος.
Οι υπουργοί περιβάλλοντος της ΕΕ περιμένουν ακόμη εδώ και τέσσερα χρόνια να συμμετάσχει ο Έλληνας συνάδελφός τους έστω και σε μια συνεδρίαση.»
Κοινωνία χωρίς ουσιαστική διαπροσωπική επικοινωνία δεν είναι κοινωνία
Τέλος όλος ο ευρωπαϊκός τύπος ασχολείται σήμερα με την υπόθεση της Αυστριακής που κρατούσε επί 24 χρόνια έγκλειστη στο κελάρι ο πατέρας και βιαστής της.
Οι βρετανικοί The Times γράφουν: «Οι Αυστριακοί φωνάζουν τώρα για καλύτερους νόμους, αλλά οι όποιοι νέοι νόμοι δεν πρόκειται να εμποδίσουν τέτοιες φρικαλεότητες.
Το δίδαγμα από αυτή την τραγωδία είναι ότι κοινωνία χωρίς ουσιαστική διαπροσωπική επικοινωνία δεν είναι κοινωνία.»
Η αυστριακή εφημερίδα Der Standard σχολιάζει: «Τα βασικά ερωτήματα δεν τέθηκαν ακόμη.
Ενδέχεται όχι απλώς να τεθούν, αλλά να μας αφορούν όλους θανάσιμα.»
Τέλος η γερμανική Berliner Zeitung υπογραμμίζει:
«Εκείνο που έλειψε στην τραγωδία αυτή ήταν αυτό που λέμε παραπλανητικά κοινωνικός έλεγχος και δεν εννοούμε ασφαλώς τους παππούδες που γράφουν τους αριθμούς των παράνομα παρκαρισμένων αυτοκινήτων, αλλά τους δασκάλους, τους γείτονες, τους κοινωνικούς λειτουργούς, τους συγγενείς.
Χρειαζόμαστε σαφέστατα μια κουλτούρα διαπροσωπικού σεβασμού και επικοινωνίας, μόνον αυτή καθιστά εύκολες όλες τις ερωτήσεις, αλλά και την προστασία των αδυνάτων.»