Ο γερμανικός αναθεωρητισμός
6 Δεκεμβρίου 2006Βρίθει σήμερα ο ευρωπαϊκός τύπος με σχόλια για την πρόταση ή έστω θέση της Γερμανίδας καγκελαρίου για την Τουρκία.
«Η ΕΕ χρειάζεται νέες συμμαχίες» γράφει σήμερα η βρετανική εφημερίδα Financial Times με αφορμή την χθεσινή τριμερή συνάντηση Μέρκελ-Σιράκ-Κατσίνσκι θεωρώντας εμμέσως πλην σαφώς ξεπερασμένη τη χθεσινή τριμερή συνάντηση: «ο γερμανογαλλικός άξονας ήταν κάποτε η κινητήρια δύναμη για την ΕΕ, η γερμανο – γαλλο - πολωνική συνάντηση ήταν στη δεκαετία του ’90 ο μοχλός για την διεύρυνση προς Ανατολάς, τώρα όμως στην Ευρώπη των 25 δεν λειτουργούν ούτε οι διμερείς ούτε οι τριμερείς συμμαχίες, απαιτούνται πολυπλοκότερες και ευρύτερες συμμαχίες. Επιπλέον είναι αδιανόητο σε τέτοιες συμμαχίες να μην ανήκει και η Τουρκία.»
Με τίτλο «Ο γερμανικός αναθεωρητισμός» η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung αναλύει την θέση της Γερμανίδας καγκελαρίου για την Τουρκία: «η κα Μέρκελ αποδυνάμωσε την πρότασή της κατά τη διάρκεια της τριμερούς συνάντησής της με τον Σιράκ και τον Κατσίνσκι. Η καγκελάριος δήλωσε ότι 'δεν πρόκειται για τελεσίγραφο προς την Άγκυρα'. Η πρωτοβουλία της καγκελαρίου ερμηνεύτηκε όμως από την κοινή γνώμη διαφορετικά. Διότι τόσο η σκέψη να συνδεθεί η επανέναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όσο και η συγκεκριμένη προθεσμία 12 ή 18 μηνών - η ίδια η καγκελαρία είχε ονομάσει κατ’ αρχήν αυτή τη διαδικασία ‘ρήτρα επανεξέτασης’ - δημιούργησε την εντύπωση ότι επιδιώκει την αναθεώρηση των αποφάσεων για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Η πρόταση της γερμανικής καγκελαρίας πιθανότατα να έχει διττή σημασία: ενδέχεται με αυτόν τον εύσχημο τρόπο το Βερολίνο να ‘μεταβιβάζει’ το πρόβλημα με την Τουρκία, που κληρονόμησε από τη φινλανδική προεδρία, στην επόμενη προεδρία, διότι οι 12 ή 18 μήνες υποδεικνύουν ότι πιστεύεται πως χρονικά τότε, μετά τις προεδρικές εκλογές στην Τουρκία, θα μπορεί να κινητοποιηθεί η Άγκυρα. Εκτός τούτου η πρόταση προσφέρεται και για εσωτερική κατανάλωση, διότι η Μέρκελ ως πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος απορρίπτει την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, αλλά μέχρι σήμερα δεν έκανε τίποτε, ώστε να τορπιλίσει τις διαπραγματεύσεις. Έτσι τώρα η Γερμανίδα καγκελάριος μπορεί να εκτοξεύει διάφορες φραστικές κορώνες κατά της Τουρκίας κερδίζοντας και εσωτερικά πόντους.»
«Η καγκελάριος εδώ και μία εβδομάδα υποστηρίζει την επανάληψη των συζητήσεων με την Τουρκία μετά από ένα ή δύο χρόνια» σημειώνει η γερμανική εφημερίδα Süddeutsche Zeitung «υπό κανονικές συνθήκες αυτό θα ήταν τρόπόν τινά αυτονόητο, εφ’ όσον η Τουρκία εδώ και πάνω από έναν χρόνο δεν πληροί τους όρους ενταξιακής διαδικασίας. Τώρα όμως η ατμόσφαιρα είναι τεταμένη που ακόμη και κάτι αυτονόητο μετατρέπεται σε πολιτικό ζήτημα μέγιστης σημασίας.»
Η σημασία της έκθεσης Μπέικερ για την αμερικανική πολιτική στο Ιράκ σχολιάζεται επίσης από τον ευρωπαϊκό τύπο.
«Η έκθεση Μπέικερ άλλαξε εις άρδην τη συζήτηση για το Ιράκ» επισημαίνει η γαλλική εφημερίδα Le Figaro «μπορεί να μην αλλάξει τίποτε στην καταστροφική κατάσταση της χώρας, αλλά ανέτρεξε την πολιτική του Μπους τουλάχιστον στο Ιράκ. Από την άλλη ουδέποτε δήλωσε ο Αμερικανός πρόεδρος ότι θα αποδεχθεί τις ιδέες του Μπέικερ, ούτε μπορεί η επιτροπή να επιβάλει τις απόψεις της. Εκείνο που προκάλεσε η έκθεση Μπέικερ είναι αναστάτωση και αναμονή για ‘κάτι άλλο’.»
«Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπους έχει πιαστεί στη φάκα» γράφει η επίσης γαλλική La Croix «η περίπτωση του Ιράκ είναι 'μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα'. Όπως και να έχει τώρα η διεθνής κοινότητα οφείλει πια να βοηθήσει τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς να εξέλθουν από την κρίση, να περιοριστεί η τουλάχιστον η βία και ο θάνατος.»
Τέλος στο ίδιο πνεύμα και η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung θεωρεί ότι η έκθεση Μπέικερ «συνιστά απλώς το υλικό από το οποίο θα προέλθει μία υπερκομματική, συμβιβαστική λύση για το Ιράκ».
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου