Ο αποσιωπούμενος πόλεμος στον Καύκασο συνδέεται άρρηκτα με το καθεστώς Πούτιν

Πληθώρα άρθρων και σχολίων σήμερα στις γερμανικές εφημερίδες για τη νέα τραγωδία στον Καύκασο. Σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της η συντηρητική και έγκριτη Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει: "Δεν μπορούμε να εκφράσουμε, ούτε να αισθανθούμε συμπάθεια για τους δράστες. Αλλά ούτε θα θέλαμε να είμαστε και στη θέση του Πούτιν, που φαίνεται να τα έχει χάσει, διότι διαχειρίζεται μια κατάσταση, της οποίας δεν πρόκειται ποτέ να γίνει κύριος. Οι νοθείες του στις μέχρι τώρα εκλογικές αναμετρήσεις στην Τσετσενία είναι μια κίνηση απελπισίας με στόχο να αποκτήσει έστω μια κάποια επίφαση νομιμότητας ο ίδιος και σταθερότητα η εμπόλεμη περιοχή. Δεν έχει εξάλλου πλήρη εμπιστοσύνη ούτε στις ένοπλες δυνάμεις του, ούτε στις μυστικές του υπηρεσίες ή στην αστυνομία του, διότι κάνουν πάντα τις δικές τους μπίζνες, αλλά ούτε και στους συμμάχους του στην περιοχή του Καυκάσου, διότι κι αυτοί παραμένουν πιστοί και υπάκουοι, όσο πληρώνονται από τη Μόσχα. Η πολιτική Πούτιν θυμίζει τους Ρωμαίους αυτοκράτορες που εξαγόραζαν τη νομιμοφροσύνη ξένων λεγεώνων, και όπως εκείνοι ο Πούτιν τους πληρώνει ετησίως, τους υπόσχεται συμφέρουσες εμπορικές συναλλαγές και μερίδιο από τα έσοδα του πετρελαίου στην περιοχή."

Η Frankfurter Rundschau επιτίθεται ξεκάθαρα στον Πούτιν: "Ο αποσιωπούμενος πόλεμος στην περιοχή του Καυκάσου δεν άρχισε χθες, ούτε προχθές, ούτε πριν δέκα ημέρες. Με τον πόλεμο αυτό συνδέεται άρρηκτα και διαπλέκεται άμεσα το καθεστώς Πούτιν. Το 1999 και το 2000 ήταν το προεκλογικό ατού του Πούτιν: ψηφείστε με για να λύσω το τσετσενικό! Οι αρνητικές επιδράσεις του πολέμου άλλαξαν τη ρωσική κοινωνία, η οποία εμποδίζεται επιπλέον να κρίνει και να επικρίνει τον πόλεμο και την πολιτική του Πούτιν στην περιοχή του Καυκάσου. Ο αυταρχικός χαρακτήρας του καθεστώτος Πούτιν παγιώνεται ακριβώς μέσω του πολέμου και της τακτικής αποσιώπησής του. Και όλα αυτά δεν αφορούν μόνον τη Ρωσία, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη, διότι η Ρωσία ανήκει στην Ευρώπη. Το ρωσικό όραμα επομένως μιας δημοκρατικής, συναινετικής κοινωνίας των πολιτών απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Γι' αυτό η σιωπηρή αποδοχή των μεθόδων Πούτιν και από τον Γερμανό καγκελάριο δεν είναι μόνον απολίτικος οπορτουνισμός, αλλά απλώς επικίνδυνη για την Ευρώπη."

Τέλος το θέμα της λεγόμενης 'απόφασης για την πριγκήπισσα Καρολίνα' του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Στρασβούργο. Πρόκειται για απόφαση που επιτρέπει σε προσωπικότητες της δημόσιας ζωής να αποφασίζουν εκείνες, εάν και ποιές φωτογραφίες τους θα δημοσιευθούν στα μίντια. Παραθέτουμε το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: "Ο Γερμανός καγκελάριος μετέτρεψε μια δικαστική απόφαση σε πολιτική: επέτρεψε να αποφανθεί το υπουργικό του συμβούλιο ότι η Γερμανία δεν πρόκειται να ασκήσει οποιοδήποτε ένδικο μέσον κατά της δικαστικής απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Με την τακτική αυτή παγώνει την νομική διαδικασία των απαραίτητων διευκρινίσεων, διότι έτσι του ταιριάζει η σχετική απόφαση, η οποία είναι γενικόλογη και γι' αυτό κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του. Εμποδίζει όμως με αυτόν τον τρόπο την 'νενομισμένη διαδικασία' και κυρίως αποκλείει την περαιτέρω διευκρίνηση της απόφασης μέσω της αρμόδιας ανώτατης δικαστικής αρχής. Με την απόφαση αυτή εγκαταλείπει ο καγκελάριος το ρόλο του ως αντικειμενικού εκπροσώπου των γερμανικών συμφερόντων θέτοντας υπεράνω των εθνικών τα δικά του προσωπικά συμφέροντα. Είναι αλήθεια ότι έχει απόλυτο δικιο, όταν λέει ότι με το μανδύα της ελευθερίας του τύπου πολλά μίντια καταπατούν τα όσια και τα ιερά της ιδιωτικής σφαίρας των πολιτών και κυρίως των προσωπικοτήτων. Ακόμη και αν έχει σε όλα όσα ισχυρίζεται για τα μίντια δίκιο, δεν επιτρέπεται να μετατραπεί σε δικαστή με γνώμονα τα δικά του συμφέροντα, όπως έμμεσα έπραξε."