Οι G20 καλούν Αθήνα και Βερολίνο

Πλούσια η ατζέντα της συνάντησης των G20 ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών: σταθεροποίηση της παγκόσμιας οικονομίας και εξάλειψη των ανισοτήτων, ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μεταρρυθμίσεις στη διεθνή χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική. Όμως όλων τα μάτια πέφτουν σε μια μικρή ευρωπαϊκή χώρα, την Ελλάδα, και τις συνέπειες στην ευρωζώνη από τις χθεσινές βουλευτικές εκλογές.

«Απέτυχαν οι έλεγχοι τραπεζών»

Εκείνο που κυρίως θα επιδιώξουν οι 20 αρχηγοί κρατών στο Μεξικό είναι η κεφαλαιακή ενίσχυση του ΔΝΤ για να περιορίσουν τον κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης και σε άλλες χώρες. Με όπλο το ένα τρισεκατομμύριο δολάρια ο οργανισμός θα μπορεί να δίνει επιπλέον δάνεια για να περιορίζει διεθνείς κρίσεις. Στο Μεξικό θα συζητηθούν και προτάσεις που δεν είναι νέες, ανάμεσα σε αυτές και το αίτημα της καγκελαρίου Μέρκελ για πιο αυστηρή ρύθμιση των τραπεζών. Δύο χρόνια μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers η Ε.Ε. δημιούργησε το Ευρωπαϊκό Σύστημα Χρηματοπιστωτικής Εποπτείας με αντικείμενο τον αυστηρό έλεγχο τραπεζών, ασφαλιστικών οργανισμών και χρηματιστηρίων και την απαγόρευση επικίνδυνων χρηματιστηριακών συναλλαγών.

Χωρίς αποτέλεσμα όμως, παρατηρεί ο Πέτερ Βαλ από τη ΜΚΟ World Economy, Ecology & Development (WEED). «Με τη Bankia και τις άλλες ισπανικές τράπεζες φάνηκε ότι δε λειτούργησε το σύστημα εποπτείας παρά τα τεστ αντοχής» σημειώνει. «Ακόμη και στις ΗΠΑ υπήρξε η περίπτωση της JP Morgan, η οποία έχασε 5 με 6 δις δολάρια. Κι αυτή η τράπεζα είχε περάσει με επιτυχία τα τεστ αντοχής».

Αντίθεση στο φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών

Αλλά και για το δεύτερο μεγάλο θέμα της συνόδου, το φόρο χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, τον οποίο υποστηρίζει η Γερμανία, η λογική του ανταγωνισμού δεν θα επιτρέψει την εξεύρεση παγκόσμιας λύσης, φοβάται ο Γιεργκ Χίντσε από το Παγκόσμιο Οικονομικό Ινστιτούτο του Αμβούργου. «Ήδη ορισμένες χώρες, όπως η Μ. Βρετανία, δηλώνουν ανοιχτά την αντίθεσή τους» σημειώνει ο Χίντσε. «Άλλες, όπως οι ΗΠΑ, δεν εκτίθενται αλλά δρουν ανάλογα».

Διαφαίνεται πάντως η τάση ότι οι G20 θα ζητήσουν από τις πιο ισχυρές, όπως την Γερμανία και τον Καναδά, να κινηθούν περισσότερο προς την κατεύθυνση ενίσχυσης της ανάπτυξης. Αυτές τις προσδοκίες τις 'έκοψε με το μαχαίρι' η ΄Αγκελα Μέρκελ λέγοντας στις προγραμματικές της δηλώσεις ότι η δύναμη της χώρας της δεν είναι ανεξάντλητη και ότι η ευθύνη για τη σταθερότητα της παγκόσμιας οικονομίας είναι συνολική μαζί με την Κίνα και τις ΗΠΑ.

Η απάντηση που δίνεται στο εσωτερικό των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας κρίσης είναι εδώ και χρόνια στερεότυπη: τα πακέτα βοήθειας. Μεσοπρόθεσμα είναι σωστή, μακροπρόθεσμα όμως αυτός ο δρόμος οδηγεί στην καταστροφή, υποστηρίζει ο Πέτερ Βαλ.

Ειρήνη Αναστασοπούλου/Mirjam Gehrke
Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής