Οι φαρμακοσυλλέκτες του Αμβούργου

Η γερμανική οργάνωση «Φάρμακα για εκείνους που έχουν ανάγκη», στα χνάρια της γαλλικής «Φαρμακοποιοί δίχως σύνορα», που ιδρύθηκε τη δεκαετία 1980, έχει αναλάβει από το 1996 το δύσκολο έργο της μέριμνας απόρων που χρήζουν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

«Αρχικά ταξινομούμε τα φάρμακα ανά κατηγορία. Στη συνέχεια καθόμαστε γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι και εξετάζουμε εξονυχιστικά τις ημερομηνίες λήξης τους», εξηγεί η Ζόνε Λέντιν. Η Λέντιν, καθηγήτρια χορού και ιδρυτικό μέλος της οργάνωσης, έχει αφιερωθεί σε αυτή εδώ και σχεδόν 20 χρόνια.

Φαρμακευτική αγωγή χωρίς σύνορα

«Όταν ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία βρισκόταν σε εξέλιξη, βλέπαμε τις φωτογραφίες στις εφημερίδες και αναρωτιόμασταν πώς μπορούμε να βοηθήσουμε». Η συνάντησή της τότε με έναν γιατρό, ο οποίος τροφοδοτούσε με φάρμακα την περιοχή αρχικά με το αυτοκίνητό του και στη συνέχεια με φορτηγό, έδωσε το έναυσμα στη Λέντιν να ασχοληθεί κι εκείνη με την παροχή φαρμακευτικής βοήθειας στο πλάι του γιατρού.

Η οργάνωση «Φάρμακα για εκείνους που έχουν ανάγκη» μεριμνεί για αρρώστους σε παγκόσμιο επίπεδο. Ανάγκη όμως για μέριμνα υπάρχει ακόμη και στη διπλανή πόρτα. Στο Αμβούργο και τα προάστιά του υπάρχουν άνθρωποι που το εισόδημά τους δεν αρκεί για φάρμακα, όπως για παράδειγμα άστεγοι και μετανάστες. Εθελοντές γιατροί από διάφορους οργανισμούς έχουν αναλάβει να διεκπεραιώσουν το δύσκολο έργο της ιατρικής μέριμνας αυτών που η κοινωνική πρόνοια έχει στο περιθώριο.

Την οργάνωση τροφοδοτούν γιατροί και φαρμακεία. Στο Αμβούργο βρίσκονται περίπου 70 ιατρεία, ενταγμένα στο πρόγραμμα παροχής δωρεάν ιατρικής βοήθειας, που προσφέρουν τακτικά τις υπηρεσίες τους. Το απόθεμα των φαρμάκων απαρτίζεται κατά κύριο λόγο από φάρμακα με κατεστραμμένες συσκευασίες, που δεν μπορούν να διατεθούν στο εμπόριο.

Ενδελεχής εξέταση των φαρμάκων

Ως ένας διαφορετικός μύθος του Σισύφου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η δουλειά της ταξινόμησης. «Φανταστείτε μία παλέτα με φάρμακα που πέφτει και εκείνα, των οποίων η συσκευασία έχει ελαφρώς πιεστεί, πρέπει να καταστραφούν», επισημαίνει ο Τόρστεν Ντίντεριχ, γιατρός και μέλος της οργάνωσης. «Για εμάς όμως αυτά αποτελούν το υλικό διανομής μας. Απαραίτητη προϋπόθεση, το περιεχόμενο να είναι ακέραιο και να μην έχει λήξει».

«Η πλειοψηφία των φαρμάκων που χρειαζόμαστε είναι αντιβιοτικά, αναλγητικά και φάρμακα για παθήσεις της καρδιάς», επισημαίνει η Ζ. Λέντιν. Παρόλα αυτά, πριν τα φάρμακα φτάσουν στον τελικό προορισμό τους, πρέπει να περάσουν από τα χέρια περίπου 30 βοηθών, που θα τα εξετάσουν εξονυχιστικά. Τη δουλειά αυτή αναλαμβάνουν συνήθως γιατροί και φαρμακοποιοί. Στη συνέχεια τα εναποθέτουν σε κουτιά με ετικέτες που αναγράφουν αναλυτικά το περιεχόμενο.

Gudrun Heise / Χρύσα Βαχτσεβάνου

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής