Οι Βρετανοί ψηφίζουν στις 5 Μαϊου: φαβορί ο Τόνι Μπλερ παρά την πτώση της δημοτικότητάς του

Για πρώτη φορά από το 1992 η διαφορά των δύο μεγάλων κομμάτων του Εργατικού και του Συντηρητικού είναι οριακή. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις φέρουν το κυβερνών Εργατικό Κόμμα του Τόνι Μπλερ να διατηρεί ένα προβάδισμα δύο έως έξι μονάδων. Αντίθετα, η εφημερίδα Financial Times δίνει στους Συντηρητικούς του πρώην υπουργού Εσωτερικών Μάικλ Χάουαρτ 39% και στους Εργατικούς 34%.

Παρατηρητές εκτιμούν ότι στο επίκεντρο του προεκλογικού αγώνα θα βρεθεί η αξιοπιστία του πρωθυπουργού σε συνδυασμό με τον πόλεμο στο Ιράκ. Η πλειονότητα των Βρετανών συνεχίζει να θεωρεί ότι ο Μπλερ συνειδητά έχει παραπλανήσει την κοινή γνώμη για τον κίνδυνο από τα πιθανά όπλα μαζικής καταστροφής του Ιράκ. Η δυσαρέσκεια στελεχών της αριστερής πτέρυγας του κόμματός του εκφράστηκε και με την προχθεσινή μεταπήδηση ενός βουλευτή των Εργατικών στο αντιπολιτευόμενο κόμμα των Φιλελευθέρων.

Ο συντηρητικός αντίπαλος του Τόνι Μπλερ, ο Μάικλ Χάουαρντ εκτιμά ότι η αξιοπιστία του άλλοτε τόσο δημοφιλούς πρωθυπουργού είναι τώρα το αδύνατο σημείο του. Επιπρόσθετα ο Χάουαρντ του επιρρίπτει και αδράνεια καλώντας τους ψηφοφόρους στην αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων.

Ο Μπλέρ είχε υποσχεθεί πριν από τέσσερα χρόνια βελτίωση στους τομείς της εκπαίδευσης, της υγειονομικής περίθαλψης, των δημόσιων υπηρεσιών και των μεταφορών, χωρίς όμως τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Επιπρόσθετα η οικονομία αναμένεται να παρουσιάσει κάμψη το φθινόπωρο, γεγονός που εξηγεί και την επίσπευση των εκλογών από το Μπλερ. Ωστόσο τους αρνητικούς αυτούς παράγοντες για τον πρωθυπουργό δεν μπορούν να κεφαλαιοποιήσουν οι συντηρητικοί. Με τον Μάικλ Χάουαρτ έχουν έναν αρχηγό που μπορεί να σταθεί στη βουλή απέναντι στο Μπλερ, αλλά οι Βρετανοί δεν έχουν ξεχάσει την κακοδιοίκηση της τελευταίας θητείας των συντηρητικών υπό τον Τζόν Μέιτζορ, του οποίου υπουργός είχε χρηματίσει ο Χάουαρτ. Επιπρόσθετα οι συντηρητικοί ακολουθούν πολύ σκληρή αντι-ευρωπαϊκή γραμμή που τρομάζει αρκετούς Βρετανούς, όπως και το ενδεχόμενο περιστολής του κοινωνικού κράτους.

Όλα αυτά οδηγούν πολλούς Βρετανούς ψηφοφόρους να είναι ακόμη αναποφάσιστοι και τους περισσότερους παρατηρητές να αναμένουν μία ακόμη νίκη του χαρισματικού Τόνι Μπλερ. Θα ήταν ο πρώτος ηγέτης των Εργατικών με τρεις κατά σειρά εκλογικές νίκες. Σε κάθε περίπτωση πάντως με μειωμένη τώρα την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία, υποχρεώνοντάς τον σε συμβιβασμούς με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους.