Να σταματήσει η τρέλα των μπόνους

Σχεδόν ένα χρόνο πριν, το Νοέμβριο του 2008 πραγματοποιήθηκε η πρώτη διάσκεψη της ομάδας των 20 στην Ουάσιγκτον. Στόχος τότε ήταν να αποτραπεί ένας πανικός στις διεθνείς χρηματοαγορές.

Πέντε μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 2009, οι 20 ηγέτες βιομηχανικών και αναπτυσσόμενων χωρών συναντήθηκαν εκ νέου στο Λονδίνο, όταν πια η ύφεση είχε γίνει παγκόσμια. Για την αντιμετώπισή της συμφωνήθηκε να διατεθεί το γιγαντιαίο ποσό των 1100 δισεκατομμυρίων δολαρίων, προκειμένου να ενισχυθούν οι φτωχές χώρες και να οι διεθνείς συναλλαγές. Ο οικοδεσπότης, Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν υπογράμμιζε τότε ότι "θα αντιμετωπιστεί η παγκόσμια ύφεση. Όχι στα λόγια, αλλά με ένα σχέδιο για παγκόσμια ανάκαμψη και μεταρρυθμίσεις καθώς και έναν οδικό χάρτη για την υλοποίησή τους".

Άρχισε ξανά το πάρτι στις τράπεζες

Η υλοποίηση είναι και το δύσκολο του εγχειρήματος. Διότι ήδη οι τράπεζες που διασώθηκαν με τα κρατικά πακέτα κερδίζουν ξανά δισεκατομμύρια και πληρώνουν παχυλά μπόνους στους μάνατζερ. Αυτά που θεωρούνται ως μία από τις βασικές αιτίες για τις στρεβλώσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ο υπουργός Οικονομικών της Σουηδίας Άντερς Μποργκ ζητά «να σταματήσει η τρέλα των μπόνους. Οι τράπεζες κάνουν πάρτι σαν να είμαστε στο 1999, αλλά βρισκόμαστε στο 2009. Πρέπει να μπει τέρμα στην κουλτούρα των μπόνους, το αργότερο στο Πίτσμπουργκ", λέει ο κ. Μποργκ

Στον κοινό αυτό παρονομαστή συμφωνούν οι Ευρωπαίοι και πηγαίνουν στο Πίτσμπουργκ με μία γραμμή, την οποία συνοψίζει ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί: «τα σκανδαλώδη μπόνους, η ανεύθυνη συμπεριφορά δεν πρέπει να αρχίσει από την αρχή».

Ισχυρές αντιδράσεις σε συγκεκριμένα μέτρα

Οι αντιδράσεις ωστόσο δεν είναι αμελητέες. Ο αμερικανός πρόεδρος δέχεται ισχυρές πιέσεις από τη Woll Street που θέλει να αποφύγει πάση θυσία την παρέμβαση του κράτους, παρά τη διακηρυγμένη θέση του Ομπάμα ότι «χωρίς μία μεταρρύθμιση οι τράπεζες θα επιστρέψουν στις παλιές τους συμπεριφορές. Ίσως και χειρότερα, διότι θα υπολογίζουν ότι η κυβέρνηση, ούτως ή άλλως θα τους σώσει, άρα μπορούν να ανοιχτούν σε μεγαλύτερα ρίσκα.

Στο Πίτσμπουργκ θα πρέπει να συμφωνηθούν μέτρα με δεσμευτικό χαρακτήρα για όλους, με στόχο της διασφάλιση της μελλοντικής πορείας της οικονομίας, όπως ζητά η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ. "Ποιά μέτρα μπορούμε να πάρουμε ώστε να μη βρεθούμε μία των ημερών μπροστά στον αιφνιδιασμό, μια τράπεζα να θέτει το δίλλημα. Ή βοηθάει το κράτος μέσα στις επόμενες δώδεκα ώρες, ή καταρρέει μαζί μας ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Επ΄ αυτού πρέπει να υπάρξει μια διεθνής συμφωνία, διότι ένα κράτος μόνο του δεν μπορεί να τα καταφέρει», λέει η κ. Μέριελ , εάν για παράδειγμα μία τράπεζα καταρρεύσει, όπως συνέβη με τη Lehman Brothers πριν από ένα χρόνο.

Henrik Böhme / Γιώργος Παππάς

Υπεύθ. σύνταξης:Βιβή Παπαναγιώτου