Να ονομασθεί η FYROM Σιλδαβία και να πάρει η Ελλάδα το σκήπτρο του Οτοκάρ!

Όταν οι λεγόμενες διαπροσωπικές σχέσεις διέρχονται κρίση, τότε συχνά ένας ουδέτερος τρίτος ή ένας φίλος με λίγο χιούμορ μπορεί να βοηθήσει υποδεικνύοντας διαδρόμους διαφυγής από το φαινομενικό αδιέξοδο. Να συμβαίνει άραγε το ίδιο και με τα λεγόμενα πολιτικά πάθη; Έχουν θέση εκεί οι φιλικές συμβουλές, οι ψύχραιμες τοποθετήσεις, ακόμα κι ένα καλόβουλο αστείο; Άγνωστον. Αλλά να δοκιμάσει μπορεί κανείς. Ένα παράδειγμα το πολιτιστικό χρονογράφημα που δημοσίευσε πριν από λίγες μέρες η μεγάλη γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.

«Το σκήπτρο του βασιλιά Οτοκάρ»

Να δούμε τι γράφει: « Κάποια στιγμή μετά τα Χριστούγεννα θα συναντηθούν στην Οχρίδα διαπραγματευτές από την Ελλάδα και τη Μακεδονία για να συζητήσουν το πρόβλημα του ονόματος. Περί τίνος πρόκειται; Είναι μήπως κάποιο βαλκανικό γλωσσολογικό παράδοξο; Ή μήπως μια υποσημείωση της ευρωπαϊκής διπλωματίας; Μέγα σφάλμα – εδώ πρόκειται για υψηλή διεθνή πολιτική. Η Μακεδονία ονομάζεται σχεδόν παντού στον κόσμο Μακεδονία, όχι όμως και από τον ισχυρό γείτονά της, την Ελλάδα. Γιατί οι Έλληνες θεωρούν τη συνωνυμία αυτή με την ελληνική περιοχή Μακεδονία άνανδρη επίθεση κατά της εθνικής τους ακεραιότητας. Γι αυτό και ως τιμωρία η Μακεδονία αποκαλείται στην Ελλάδα και τους διεθνείς οργανισμούς με τα αρχικά FYROM. Οι Μακεδόνες πάλι αυτό το όνομα δεν το βρίσκουν καθόλου σέξι. Επειδή όμως θέλουν να μπουν στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ πρέπει να τον λύσουν τον γόρδιο δεσμό μαζί με τους Έλληνες. Και δεν μπορούν να τον λύσουν εδώ και χρόνια, παρά το ότι οι Μακεδόνες ταξιδεύουν στην Ελλάδα και οι Έλληνες επενδύουν στη Μακεδονία και κάπου οι μεν συμπαθούν τους δε. Όχι όμως με το όνομά τους. Τουλάχιστον «Μακεδονία-Σκόπια» πρέπει να λέγεται ο γείτονας κατά τους Έλληνες που δεν θέλουν να καταλάβουν ότι και αλλού στην Ευρώπη υπάρχουν ονόματα περιοχών που ισχύουν κι από τη μια κι από την άλλη μεριά ενός συνόρου, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με το κράτος Λουξεμβούργο και τη βελγική επαρχία Λουξεμβούργο. Αν λοιπόν οι ονοματοκράτες αντίπαλοι δεν συμφωνήσουν, ας πούμε στο Παιονία, ε τότε έχουμε μια άλλη ιδέα: Στο κόμικς Τεντέν υπάρχει η συμπαθητική βαλκανική μοναρχία ονόματι Σιλδαβία, της οποίας ηγείται ο βασιλιάς Οτοκάρ, η οποία εξάγει βιολιστές και μεταλλικό νερό, αλλά δυστυχώς δεν αναγράφεται σε κανένα χάρτη. Δεν θα ήταν μια ιδέα να μετονομασθεί η Μακεδονία Σιλδαβία; Και στην Ελλάδα να κατακυρωθεί ο βασιλιάς Οτοκάρ που ούτως ή άλλως κυβερνά εκεί από καιρό υπό το όνομα Ρεχάγκελ;»

Υπερβολές της συλλογικής φαντασίας;

Αυτά γράφει η γερμανική εφημερίδα. Τα ρίχνουμε σαν μποτίλια στο πέλαγος κι όποιος θέλει ας διαβάσει το κρυμμένο μέσα της γράμμα. Εμάς μας φαίνεται πως κάνει λόγο για υπερβολές, εμμονές, αδιέξοδα. Λέμε καμιά φορά στα προσωπικά μας: δεν μπορούν να με καταλάβουν οι άλλοι. Πολλές φορές όμως είμαστε εμείς οι ίδιοι που δεν μπορούμε να εξηγήσουμε το πρόβλημα στους άλλους. Πώς να μας καταλάβουν τότε; Και γιατί δεν μπορούμε να τους το εξηγήσουμε; Γιατί εν πολλοίς το δημιουργούμε οι ίδιοι στη φαντασία μας. Να ισχύουν άραγε τα ίδια και για τα πολιτικά πάθη και για τη συλλογική φαντασία;