Νέα θεραπεία για τη νόσο του Πάρκινσον με βλαστοκύτταρα;
10 Μαΐου 2005
�άθεια στη στάση και τρεμούλα.
Αυτά τα νευρικά κύτταρα παράγουν μια ουσία την ντοπαμίνη που δρα σαν χημικός διαβιβαστής στα εγκεφαλικά κυκλώματα που είναι υπεύθυνα για τον καθορισμό και τον έλεγχο των κινήσεων του σώματος. Όταν παράγεται λιγότερο από 80% ντοπαμίνη, τότε εμφανίζονται τα συμπτώματα της νόσου. Αυτός είναι ο λόγος που η θεραπευτική ιατρική αντιμετωπίζει την ασθένεια με χορήγηση ντοπαμίνης. Η νόσος του Πάρκινσον δεν είναι όμως θεραπεύσιμη, διότι γνωρίζουμε πως προκαλείται, αλλά δεν γνωρίζουμε το γιατί. Έτσι καταπολεμούνται μόνον τα συμπτώματά της, υπάρχει βελτίωση της κατάστασης του ασθενούς, αλλά όχι θεραπεία. Στο πανεπιστήμιο του Göttingen υπάρχει ένα ερευνητικό πρόγραμμα με στόχο την θεραπεία της νόσου. Ο καθηγητής Βάλτερ Πάουλους με το επιτελείο του προσπαθούν να αντιμετωπίσουν θεραπευτικά την ασθένεια με βλαστοκύτταρα και συγκεκριμένα με αντικατάσταση των νεκρών κυττάρων με βλαστοκύτταρα που αναλαμβάνουν την παραγωγή ντοπαμίνης.
Όμως σύμφωνα με τον Γερμανό επιστήμονα Πάουλους «ελαχιστοποιούνται τα συμπτώματα της ασθένειας μέχρι τώρα μόνον σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Γι’ αυτό επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε μεθόδους παραγωγής εμβρυακών βλαστοκυττάρων, τα οποία μπορούν να πολλαπλασιαστούν κατά το δοκούν και έτσι να υπάρχει ένα διαρκές απόθεμα για αυτή τη μέθοδο.»
Η εφαρμογή αυτής της μεθόδου μέχρι τώρα απέδωσε καρπούς, αλλά πρώτον χρειαζόμαστε πολλά βλαστοκύτταρα και δεύτερον υπήρχε σοβαρή βελτίωση μόνον στους νεότερους σε ηλικία ασθενείς. Γεγονός που επιβεβαίωσαν δυο αμερικανικές ερευνητικές μελέτες. Επομένως «οφείλουμε να είμαστε ακόμη φειδωλοί στις υποσχέσεις μας, διότι μόνον με έγκαιρη διάγνωση και μεγάλο απόθεμα βλαστοκυττάρων μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει θεραπευτική προοπτική» υπογραμμίζει ο Βάλτερ Πάουλους.
Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι σε 5 ή το πολύ σε 7 χρόνια θα υπάρχουν αρκετά βλαστοκύτταρα και έτσι θα είναι δυνατή η εφαρμογή αυτής της μεθόδου τουλάχιστον σ’ αυτή τη συγκεκριμένη ομάδα ασθενών. Όμως πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι γιατί τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σοβαρές πρόοδοι στον τομέα της έγκαιρης διάγνωσης του Πάρκινσον και έτσι οι νεότεροι σε ηλικία ασθενείς αυξάνονται και μαζί τους και η ελπίδα μιας πιθανής θεραπείας της νόσου.