«Νέα έργα από την Ευρώπη»: Inoubliable από την Ελλάδα

Ανάμεσα στα 29 έργα από 24 χώρες σε 23 διαφορετικές γλώσσες που παρουσιάστηκαν ήταν και το έργο του Βασίλη Χριστοφιλάκη Inoubliable σε σκηνοθεσία του ιδίου και του Πέτρου Καλογήρου από το θέατρο του Νέου Κόσμου. Όπως δήλωσε ο Βασίλης Χριστοφιλάκης:«Σε καμία περίπτωση δεν το περιμέναμε να έρθουμε στη Γερμανία. Εμείς ξεκινήσαμε να κάνουμε πρόβες σε μια αποθήκη γιατί δεν υπήρχε χώρος στο θέατρο. Ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μας ότι θα βρισκόμαστε εδώ και θα δίναμε παράσταση σε ένα ξένο κοινό. Παρόλα αυτά είναι πολύ σημαντικό και όταν σου δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσεις τη δουλειά σου στο εξωτερικό σε ανθρώπους διαφορετικής κουλτούρας, έστω και ένας να σε δει, έστω και λίγοι να σε δουν, είναι πραγματικά σα να σε έχουν δει περισσότεροι γιατί έχεις αγγίξει κάτι άλλο.»

Την ευκαιρία να έρθει το Inoubliable στη Γερμανία την έδωσε η πρόταση του συγγραφέα Πέτρου Μάρκαρη, ο οποίος είναι ένας από τους αναδόχους του φεστιβάλ. Το φεστιβάλ διαθέτει συνολικά 39 αναδόχους οι οποίοι στις χώρες τους βλέπουν και προτείνουν παραστάσεις. Το Inoubliable παίχτηκε σε μια από τις σκηνές του κρατικού θεάτρου του Βισμπάντεν, οι οποίες εν μέσω Euro κατάφεραν πάντως να συγκεντρώσουν την προσοχή του κοινού.

Η βλακεία είναι πανανθρώπινη

Το Inoubliable στα γαλλικά σημαίνει αξέχαστο και ο τίτλος επελέγη σύμφωνα με το συγγραφέα του γιατί τα γαλλικά είναι μια λίγο ροζ, απαλή γλώσσα, αλλά το θέμα του έργου και ο τρόπος που αναπτύσσεται είναι σκληρός. Τα ερωτήματα του έργου είναι όμως πανανθρώπινα και αφορούν το ίδιο τον Έλληνα ή τον Γερμανό. «Το Inoubiable» λέει και πάλι ο Βασίλης Χριστοφιλάκης «διαπραγματεύεται την ανθρώπινη βλακεία και ο κεντρικός πρωταγωνιστής, ο οποίος είναι ένας σχιζοφρενής δολοφόνος τιμωρεί την ανθρώπινη βλακεία. Αυτό το πράγμα δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αφορά όλες τις χώρες. Παντού υπάρχει βλακεία. Επίσης υπάρχει μια σκηνή όπου ένα ζευγάρι παίζει σκραμπλ. Έχει επέλθει η φθορά μετά από πολλά χρόνια γάμου και σχέσης. Και αυτό όπως αγγίζει έναν Έλληνα μπορεί να αγγίξει και έναν ξένο.»

Το έργο γραμμένο και σκηνοθετημένο από τους δυο 27χρονους τον Βασίλη Χριστοφιλάκη και τον Πέτρο Καλογήρου αποπνέει μια μελαγχολική, σκοτεινή ατμόσφαιρα. Βασισμένο σε ένα κείμενο συχνά φρέσκο και με χιούμορ, δεν καταφέρνει πάντως να κρατήσει τις ισορροπίες, είναι άνισο. Άλλοτε ενδιαφέρον και απολαυστικό και άλλοτε φλύαρο και πληκτικό. Σε γενικές γραμμές όμως είναι μια καλή προσπάθεια δυο ανθρώπων που όπως οι ίδιοι λένε δεν είχαν καμία σχέση με το θέατρο. Έχουν δει ελάχιστο και έχουν σπουδάσει κινηματογράφο στην Αγγλία, κάτι που προσπάθησαν να περάσουν και στη σκηνοθεσία όπως λέει ο Πέτρος Καλογήρου: «Το βασικό πρόβλημα που υπήρχε είναι ότι ήταν ασπρόμαυρο. Το να κάνεις μια ασπρόμαυρη παράσταση έχει μια μεγάλη δυσκολία διότι δεν είναι ταινία όπου χρησιμοποιείς ένα ασπρόμαυρο φιλμ. Οπότε θα πρέπει όλα τα σκηνικά, τα κουστούμια, οι ηθοποιοί, οι φωτισμοί να έχουν τα κατάλληλα χρώματα. Αυτό ήταν μια δυσκολία.»