1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Μουσουλμάνοι και ενσωμάτωση: η εμπειρία του μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνου

12 Δεκεμβρίου 2004

Ο δημόσιος διάλογος για την ενσωμάτωση των αλλοδαπών στη Γερμανία μετά την 11η Σεπτεμβρίου επιταχύνθηκε και απλουστεύτηκε τόσο, ώστε και μόνον οι λέξεις ‘ενσωμάτωση και ξένος’ να σημαίνουν συνεκδοχικά ‘απροσάρμοστος μουσουλμάνος’. Στον δημόσιο αυτό διάλογο μετέχουν όχι μόνον πολιτικοί, κόμματα, συνδικάτα και η κοινωνία των πολιτών, αλλά και οι δύο χριστιανικές εκκλησίες, η καθολική και η ευαγγελική. Φυ

https://p.dw.com/p/Avql
Το τζαμί στο Γκέλζενκίρχεν
Το τζαμί στο ΓκέλζενκίρχενΕικόνα: AP

σικά δεν αποτελεί εξαίρεση η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία.

Ο μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος πιστεύει ότι η αιτία όλης αυτής συζητησης είναι ότι τόσο το γερμανικό κράτος, όσο και οι δύο χριστιανικές εκκλησίες "νόμιζαν, και για μας, ότι θα είμαστε εδώ προσωρινοί, τώρα βλέπουν ότι δεν υπάρχει πια αυτή η δυνατότητα, αλλά θα μείνουμε για πάντα εδώ και εμείς και οι άλλοι, και έτσι υπάρχει ένας πανικός. Ιδιαίτερα μετά την 11η Σεπτεμβρίου ο λαός φοβάται και οι ιθύνοντες επιζητούν τον διάλογο με τους μουσουλμάνους, ο οποίος είναι δύσκολος γιατί δεν υπάρχει κάποια ιεραρχία στους μουσουλμάνους, όπως στις χριστιανικές εκκλησίες. Παρ’ όλα αυτά ο διάλογος υφίσταται και μετέχουμε και εμείς, κατά το πρότυπο του σεπτού μας Πατριαρχείου που έχει την πρωτοβουλία του διαλόγου με το Ισλάμ με πολύ καλά αποτελέσματα.»

Η Γερμανία λοιπόν πήρε είδηση μετά από 45 χρόνια ότι είναι μεταναστευτική χώρα και το χειρότερο, πως παραγνώριζε σταθερά και ελαφρά τη καρδία τις πολιτισμικές καταβολές και τη νοοτροπία της μουσουλμανικής μειονότητας, διότι δεν πίστευε πως όλοι αυτοί οι ξένοι θα εγκατασταθούν μόνιμα στην επικράτειά της. Έτσι η Μαρί Λουίζε Μπεκ, εντεταλμένη της γερμανικής κυβένρησης για τους αλλοδαπούς, πρότεινε να εκπαιδεύονται οι μουσουλμάνοι ιερωμένοι στη Γερμανία και να επιβληθουν τα γερμανικά ως γλώσσα άσκησης των καθηκόντων τους και του κηρύγματός τους. Πρόκειται για ουτοπία λέει ο κ. Αυγουστίνος:

«είναι μουσική του μέλλοντος, πρόκειται για ουτοπική σκέψη η οποία πηγάζει από τον πανικό που μας έχει πιάσει όλους εδώ στη Γερμανία. Δεν είναι δυνατόν να γίνει. Το να γίνεται στα σχολεία το μάθημα των θρησκευτικών στα γερμανικά, είναι εφικτό, σωστό και υποχρεωτικό, διότι υπάρχει ήδη ανάλογος νόμος. Όμως το κήρυγμα και η θεία λειτουργία τουλάχιστον στους ορθόδοξους είναι αδύνατον σήμερα να γίνεται στα γερμανικά. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να το εφαρμόζουμε: π.χ. σε μικτούς γάμους εγώ ο ίδιος κηρύττω στα ελληνικά και στα γερμανικά, ορισμένες φορές δε και στα αγγλικά. Μα μόνον όταν με υποχρεώνουν οι αντικειμενικές συνθήκες. Αλλά να το επιβάλεις αυτό δια νόμου νομίζω ότι δεν έχει τίποτε να κάνει με δημοκρατία.»

Κι όμως στη Γερμανία θεωρείται αυτή ακριβώς η πρόταση συνετή, διότι η συντριπτική πλειοψηφία των Γερμανών δεν μπορεί να διανοηθεί ότι μπορούν να συμβιώσουν μουσουλμάνοι και χριστιανοί. Ο μητροπολίτης Γερμανίας πιστεύει ότι αυτό συμβαίνει διότι λείπει η ιστορική εμπειρία από την κεντρική Ευρώπη:

«Κοινή συμβίωση χριστιανών και μουσουλμάνων υπήρχε τόσο στην Πόλη, όσο και στην Κύπρο πριν μπουν στη μέση τα ...μεγάλα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων. Αιώνες τώρα. Εδώ όμως στη Γερμανία δεν έχουν ιστορική πείρα, ζουν για πρώτη φορά ένα τέτοιο φαινόμενο. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμη και τους Πολωνούς εργάτες που έφεραν στην Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία τους είχαν αναγκάσει να αλλάξουν το όνομά τους και το ξαναπαίρνουν τώρα, που ο πάππας είναι Πολωνός. Το ίδιο είχαν κάνει και οι Τούρκοι στην Πόλη και πολλοί δικοί μας είχαν αλλάξει το όνομά τους ...για τον φόβο των Ιουδαίων. Δεν έχουν λοιπόν πείρα μειονοτήτων και γι’ αυτό το λόγο τρέμουν, φοβούνται. Πρέπει φυσικά να προσέξουν. Πιστεύω ότι η ενσωμάτωση είναι απλώς ένα όνειρο, που δεν θα πραγματοποιηθεί, θα δημιουργηθούν γκέτο, θα υπάρξει μια πολυπολιτισμική κοινωνία, αλλά όχι ενσωμάτωση. Ορισμένοι που έχουν συμφέροντα μπορεί να ενσωματωθούν: π.χ. οι Τούρκοι διανοούμενοι ή φοιτητές μπορεί να ενσωματωθούν ή και να αφομοιωθούν εντελώς μέχρι σημείου να στραφούν και εναντίον των συμπατριωτών τους.»

Τέλος ρωτήσαμε τον πρωκαθήμενο της ελληνορθόδοξης εκκλησίας στη Γερμανία εάν υπάρχουν άμεσες επιπτώσεις έναντι των Ελλήνων μεταναστών από τη δημόσια αυτή συζήτηση:

«Δεν είχαμε μέχρι σήμερα το παραμικρό επεισόδιο. Μάλιστα όταν επισκέπτονται τους ορθοδόξους στα εργοστάσια, έχω επισκεφθεί πάνω από 1500 εργοστάσια στη Γερμανία, χαιρετώ και τους Τούρκους και γενικά τους μουσουλμάνους εργαζόμενους, και ας φορώ τα ράσα μου, κανείς ποτέ δεν αντέδρασε αρνητικά. Όμως αυτός ο φόβος, ο πανικός που έχει πιάσει τους Γερμανούς αφορά και τους άλλους, διότι οι Γερμανοί μετανοιώνουν τώρα που κάποτε κάλεσαν ξένους εργάτες. Ξέρουν φυσικά ότι οι Έλληνες και η Ορθόδοξη εκκλησία είναι ενσωματωμένοι και δεν έχουν προβλήματα, ούτε με τις άλλες εκκλησίες, ούτε με το κράτος, αλλά παρά ταύτα νομίζω ότι όλη αυτή η ατμόσφαιρα δεν είναι ευχάριστη.»

Βιβή Παπαναγιώτου