«Λομπίστες» στην ΕΕ: Ευλογία ή κατάρα.

σιολογικό πριν από τη διαδικασία λήψης μιας απόφασης, στην Ευρώπη ήταν μέχρι πριν από κάποια χρόνια κάτι επιλήψιμο. Στο μεταξύ τα χρόνια πέρασαν και οι «λομπίστες» αποτελούν και στη γηραιά ήπειρο την καθημερινότητα.

Κυρίως στα ευρωπαϊκά όργανα διάφοροι εκπρόσωποι δίνουν καθημερινά το παρών, προσπαθώντας να επηρεάσουν προς όφελος κάποιων επιχειρήσεων ή κλάδων της οικονομίας τις αποφάσεις.

Περίπου 15 χιλιάδες είναι οι λομπίστες που συνωστίζονται στους διαδρόμους των Βρυξελλών τρέχοντας στην κυριολεξία πίσω από ανώτερους υπαλλήλους της ΕΕ και ευρωβουλευτών.

Ένας από αυτούς είναι και ο ολλανδός Ρότζερ Χόρους, που εργάζεται για τα συμφέροντα της βιομηχανίας κεραμικών και παράλληλα είναι πρόεδρος της «Society of European Affairs Professionals» Σκοπός του εν λόγω συνδέσμου είναι η βελτίωση της επικοινωνίας μεταξύ των λομπιστών και των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρόκειται δηλαδή για «λόμπι υπέρ των λομπιστών». Χωρίς αυτό στις Βρυξέλλες «δεν κουνιέται φύλλο», είπε στην Ντόιτσε Βέλε Ο Ρότζερ Χόρους:

«Οι πολιτικοί έχουν ανάγκη τις πληροφορίες μας πρκειμένου να γνωρίζουν, εάν οι προτάσεις τους είναι συμβατές με την πραγματικότητα. Πολλές φορές οι ίδιοι οι πολιτικοί παίρνουν την πρωτοβουλία και ρωτούν εκπροσώπους της βιομηχανίας, ποιές είναι οι απόψεις τους για διάφορα θέματα. Δεν είμαστε μόνο εμείς που χτυπάμε τις πόρτες των πολιτικών, αλλά και οι ίδιοι οι πολιτικοί θέλουν να γνωρίζουν τις απόψεις μας».

Διαφορετικά βλέπει το ζήτημα ο Χανς Πέτερ Μάρτιν. Ο ευρωβουλευτής που μονοπώλησε για πολλές εβδομάδες το ευρωπαϊκό ενδιαφέρον με τις καταγγελίες του για τους συναδέλφους του που δεν πατούν στις διάφορες συνεδριάσεις των επιτροπών και παρα ταύτα εισπράττουν παχυλές αποζημιώσεις. Ο κ. Μάρτιν είχε ασχοληθεί με το ζήτημα του λόμπι σε έκθεση του για την επιτροπή βιομηχανικών ζητημάτων του Ευρωκοινοβουλίου. Στο κείμενο των πορισμάτων της έκθεσής του, είχε προτείνει μεταξύ άλλων να φέρουν οι λομπίστες ειδική κάρτα στο σακάκι τους, που να αναγράφεται ευκρινώς η ιδιότητά τους, για να μπορούν οι βουλευτές και οι υπάλληλοι της ΕΕ να τους αποφεύγουν:

«Η κριτική που ασκώ στο ζήτημα του λόμπι αφορά στο γεγονός ότι οι λομπίστες έχουν γίνει πλέον εξουσία. Κάνουν τη δουλειά τους τόσο επιδέξια και καταφέρνουν να παρεμβαίνουν προτού ακόμη κάποιο σχέδιο διατυπωθεί γραπτώς. Εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι υπάρχουν τεμπέληδες και ανεπαρκείς υπάλληλοι, οι οποίοι είναι ευγνώμονες, όταν αναλάβει κάποιος άλλος τη δουλειά τους. Κάποιοι ευρωβουλευτές μάλιστα διηγούνται με έπαρση ότι οι λομπίστες αναλαμβάνουν να γράψουν μια τρπολογία ή κάτι παρόμοιο», λέει ο αυστριακός ευρωβουλευτής.

«Για την κατάσταση αυτή δεν φταίμε εμείς, αλλά οι πολιτικοί» αντιτείνει ο Ρότζερ Χόρους, ο οποίος παραδέχεται ωστόσο ότι κάποιοι λομπίστες δεν τηρούν κάποιους απαραίτητους κώδικες εργασίας και δυσφημούν με τη συμπεριφορά τους τον κλάδο.

Για τον λόγο αυτόν ο σύνδεσμος των λομπιστών προχώρησε στη σύνταξη ενός «κώδικα συμπεριφοράς» για τα 100 και πλέον μέλη του: «Στον κώδικα που συντάξαμε αναφέρουμε ρητώς ότι έναςλομπίστας οφείλει κατά τη δραστηριότητα του στο Ευρωκοινοβούλιο ή την Κομισιόν να αναφέρει με σαφήνεια ποιά συμφέροντα εκφράζει. Προβλέπεται μάλιστα διαγραφή από τον σύνδεσμο των μελών εκείνων που προσποιούνται ότι είναι μέλη κάποιων μη κυβερνητικών οργανώσεων προκειμένου να εκμαιεύσουν τις προθέσεις των πολιτικών».

Με μια τέτοια «καθαρή» προσπάθεια προώθησης συμφερόντων δεν θα είχε πρόβλημα ούτε ο αυστριακός ευρωβουλευτής Χανς Πέτερ Μάρτιν: «Μια σοβαρή και ουσιαστική εκπροσώπηση συμφερόντων είναι κάτι θετικό και βοηθάει την πολιτική δουλειά. Ανεξάρτητα του αν οι λομπίστες εκπροσωπούν την Γκρινπίς ή κάποια βιομηχανία. Το πρόβλημα προκύπτει, όταν οι λομπίστες προσπαθούν και τα καταφέρνουν να υποκαταστήσουν τους εκπροσώπους του λαού. Ένας πολιτικός πρέπει να είναι πάντα σε θέση να κοιτάζει τους ψηφοφόρους του στα μάτια», καταλήγει ο Χανς Πέτερ Μάρτιν.