Κύπρος: Ίσως αυτή τη φορά οι απαισιόδοξοι να αποδειχθεί ότι έχουν άδικο

H Κύπρος δεν είναι ο τόπος που επιβραβεύει τους αισιόδοξους, σχολιάζει σήμερα η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Στην Ευρώπη εδώ και χρόνια κατέρρευσε το σιδηρούν παραπέτασμα. Στην Γερμανία η ουσιαστική επανένωση προχωρά αργά, αλλά σταθερά. Τίποτα ωστόσο δεν άλλαξε στο νησί της Αφροδίτης, που χωρίζεται εδώ και δεκαετίες από συρματόπλεγμα. Η Κύπρος ήταν η σκηνή στην οποία διαδραματίζονταν οι διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η καχυποψία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων γίνονταν σχεδόν αυτόματα καχυποψία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Με το κίνητρο της ένταξης στην Ευρώπη βρέθηκαν λύσεις σε πολλά προβλήματα και διενέξεις. Όχι όμως και στην Κύπρο. Ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν επιδιώκει επίλυση του κυπριακού πριν από την 1η Μαΐου. Ας μην ξεχνάμε ότι οι εκπρόσωποι της ΕΕ, που παίρνουν μέρος στις διαπραγματεύσεις για το κυπριακό θα συντάξουν την έκθεση για τις προόδους της Τουρκίας. Εκτός αυτού ο Ταγίπ Ερντογάν ελπίζει σε μια ημερομηνία για την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων στη συνάντηση των πρωθυπουργών και αρχηγών κρατών της ΕΕ τον Ιούνιο. Τα κίνητρα της Τουρκίας είναι επομένως ξεκάθαρα. Τουλάχιστον στα χαρτιά το σχέδιο τριών φάσεων του γγ των ΗΕ φέρνει πιο κοντά την επίλυση του κυπριακού προβλήματος. Οι ιστορικές εμπειρίες επιβάλλουν ωστόσο ιδιαίτερη προσοχή. Η μεγαλύτερη απειλή για τις προσπάθειες Ανάν προέρχεται τώρα από τους Ελληνοκυπρίους που μπορούν να απορρίψουν αν το θελήσουν το δημοψήφισμα. Η Αθήνα και οι Βρυξέλλες πρέπει επομένως να κάνουν ότι είναι δυνατόν για να πείσουν τους Ελληνοκυπρίους. Από την πλευρά της η Τουρκία δείχνει καλή θέληση, πετώντας το μπαλάκι στην άλλη πλευρά. Παρόλα τα προβλήματα ίσως αυτή τη φορά οι απαισιόδοξοι να αποδειχθεί ότι έχουν άδικο. Ίσως η Κύπρος να επιβραβεύσει τελικά τους αισιόδοξους, που πιστεύουν ότι μπορεί να επιτευχθεί πολύ σύντομα επίλυση του κυπριακού.

Η συνάντηση Σρέντερ, Μπλερ και Σιράκ στο Βερολίνο στέλνει ένα συνολικά θετικό μήνυμα, παρατηρεί η Frankfurter Rundschau. Ο φόβος πολλών χωρών της ΕΕ ότι Αγγλία, Γερμανία και Γαλλία θα περάσουν σαν οδοστρωτήρας πάνω από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες είναι αστήρικτος. Ας μην ξεχνάμε ότι οι αποφάσεις της ΕΕ απαιτούν ομοφωνία ή τουλάχιστον ειδική πλειοψηφία. Η εμπειρία δείχνει ότι μικρότερου και μεσαίου μεγέθους χώρες περιμένουν σε πολύπλοκα προβλήματα την στάση των μεγάλων για να πάρουν θέση. Στην πράξη έχει αποδειχθεί ούτως ή άλλως ότι στην ΕΕ μερικές χώρες έχουν μεγαλύτερο ειδικό βάρος από άλλες.

Για την Frankfurter Allgemeine Zeitung οι διαμαρτυρίες κατά της συνάντησης της τριανδρίας στο Βερολίνο χαρακτηρίζονται από ανειλικρίνια. Μόλις πριν από λίγες μέρες κάθονταν στο ίδιο τραπέζι οι υπουργοί Εσωτερικών της Ιταλίας και της Ισπανίας μαζί με τους ομολόγους τους από την Γαλλία, την Αγγλία και την Γερμανία, χωρίς να τους απασχολεί αν οι Βέλγοι, οι Δανοί ή οι Ελληνες αισθάνονται παραγκωνισμένοι. Από την άλλη πλευρά οι διαμαρτυρίες είναι κατανοητές μέχρι ενός σημείου. Μόλις πριν από μερικούς μήνες οι κύριοι Σρέντερ και Σιράκ τάσσονταν κατά του πολέμου στο Ιράκ προβάλλοντας το αίτημά τους για μια ηγεμονική θέση στην ΕΕ. Για να διασκεδάσουν τώρα τις εντυπώσεις θέλουν να πάρουν με το μέρος τους και τον βρετανό πρωθυπουργό.