"Κόμης Δράκουλας" at home

Τα θέατρα, μικρά και μεγάλα, δεν λείπουν στη Γερμανία. Το θεατρόφιλο κοινό έχει μεγάλη γκάμα επιλογών και οι αίθουσες είναι συνήθως γεμάτες. Η θεατρική ομάδα Theater at home έκανε τη διαφορά, γιατί άλλο είναι να πηγαίνει ο θεατής στο θέατρο, κι άλλο είναι να πηγαίνει το θέατρο στον θεατή. Κι αυτό ακριβώς γίνεται. Ο θίασος πηγαίνει σε σαλόνια, στον κήπο σπιτιών και σε ξενοδοχεία για ιδιωτικές παραστάσεις.

Όταν ο Δράκουλας πηγαίνει στο σπίτι...

Αυτός ο κόμης Δράκουλας φαίνεται πιο νέος, με πιο νεανική φωνή, φορά μια μαύρη μπέρτα που μόλις πήρε από τη γκαρνταρόμπα. Ο τόπος του δράματος μια μικρή αίθουσα συσκέψεων ενός ξενοδοχείου. Το σκηνικό λιτό, μια καρέκλα, ένα τραπέζι, η γκαρνταρόμπα και το κοινό ένας καθηγητής και άλλοι τρεις θεατές. Ηθοποιοί δύο γυναίκες, η ΄Ανε Σέρλις και η Εύα Κράις. Παίζουν όλους τους ρόλους, αλλάζουν κουστούμια μπροστά στο κοινό και μέσα σε δευτερόλεπτα και τη φωνή τους. Η μέση ηλικία του λιγοστού κοινού είναι πάνω από τα 50, η οικοδέσποινα γιορτάζει τα 70 της και έχει καλέσει το θίασο για να διασκεδάσει τους προσκεκλημένους της.

«Θαυμάζω», μας λέει, «ότι συνεχώς αλλάζουν ρόλους που παίζουν με ενθουσιασμό και άνεση. Για μας είναι κάτι το διαφορετικό, δεν χρειάζεται να πάμε θέατρο, το θέατρο έρχεται σε μας. Αυτό το θεατρικό κομμάτι άρεσε πολύ σε μένα και τους προσκεκλημένους μου».
Ο θίασος, στον οποίο ανήκουν ακόμη δύο γυναίκες, εμφανίζεται και σε άλλες γιορτές, σε ξενοδοχεία, σε εστιατόρια, κάτω από τα δέντρα των κήπων και σε σαλόνια σπιτιών. Theater at home είναι το όνομα του θιάσου που ζει αποκλειστικά από προσκλήσεις ιδιωτών. Οι ηθοποιοί για να τα βγάλουν πέρα κάνουν κι άλλες εμφανίσεις, στην τηλεόραση ή σε θεατρικά εργαστήρια. Κάθε ιδιωτική παράσταση κοστίζει 600 ευρώ, που μοιράζονται όλοι οι ηθοποιοί και ένα τμήμα των εσόδων από συμμετοχή σε φεστιβάλ και σχολικές παραστάσεις πηγαίνει στο κοινό ταμείο για κουστούμια και σκηνικά.

«Αυτοσυγκέντρωση και επαγγελματισμός»

Η ΄Ανε Σέρλις και η Εύα Κράις τελείωσαν κλασσικές θεατρικές σπουδές και απέκτησαν πείρα σε διάφορα θέατρα. Το 2009 έστησαν τη θεατρική ομάδα Theater at home και όταν μιλά κανείς μαζί τους, αισθάνεται τον ενθουσιασμό στη φωνή τους.

«Έχουμε άμεση επαφή με το κοινό, παρατηρούμε πώς μας παρακολουθούν, πώς γελούν ή πώς βαριούνται να μας βλέπουν», λέει η ΄Ανε Σέρλις. «Αντιδρούν στο παραμικρό και μας επιβραβεύουν με περισσότερο χειροκρότημα από ότι εμείς αξίζουμε. Αλλά και εμείς ως ηθοποιοί τα δίνουμε όλα, γιατί υποδυόμαστε όλους τους ρόλους. Παίζουμε τους άνδρες, κακούς ρόλους, είναι φυσικά ωραίο που κινούμαστε σε όλα τα επίπεδα. Και κάθε φορά είναι σαν αρχίζει κανείς από την αρχή».
Τα μικρά και πυκνά κείμενα και οι γρήγορες αλλαγές απαιτούν μεγάλη αυτοσυγκέντρωση και επαγγελματισμό. «Και κυρίως», λέει η ΄Ανε Σέρλις, «δεν πρέπει να μεταφέρουμε τα χαρακτηριστικά του ενός ρόλου στον άλλο. Στην αρχή δυσκολεύτηκα. Στον κόμη Δράκουλα επινόησα ένα τρικ με το στόμα, κάτι σαν στόμα βάτραχου. Όταν το έκανα, έμπαινα αμέσως στο πετσί του Δράκουλα».
Επιστροφή στην παραδοσιακή θεατρική πραγματικότητα είναι κάτι το αδιανόητο για τις δύο ηθοποιούς. Απολαμβάνουν τη δημιουργική ελευθερία, που τους προσφέρει ο ιδιωτικός χώρος του σπιτιού και εκτιμούν τη φιλία και το πνεύμα συνεργασίας στην ομάδα. «Είναι κάτι που ονειρευόμουν από τα 14», λέει η Άνε Σέρλις, «να κάνω το επάγγελμα που αγαπώ και να έχω τους συναδέλφους που χαίρομαι να βλέπω».

Cornelia Rabitz/Ειρήνη Αναστασοπούλου

Υπεύθ.Σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου