Κονέκτικατ - Ένα τεράστιο «γιατί»…
16 Δεκεμβρίου 2012
Γιατί; Αυτή είναι μεγάλη απορία μετά το μακελειό στο σχολείο της μικρής πόλης Newtown στο Κονέκτικατ χωρίς να υπάρχει μέχρι στιγμής έστω και υποψία λόγου που να οδήγησε τον δράστη σε αυτή την πρωτοφανή πράξη. Γιατί σκότωσε πρώτα τη μητέρα του και μετά πήγε στο σχολείο για να σκορπίσει τον θάνατο; Τι ήταν εκείνο που τον ώθησε να κάνει ένα τέτοιο μακελειό;
«Μοναχικός τύπος»
Η μικρή κοινωνία της πόλης προσπαθεί να συνέλθει και να βρει απαντήσεις. Ακόμη είναι πολύ δύσκολο να συνειδητοποιήσει ότι 20 παιδιά ηλικίας μεταξύ 5 και 6 χρόνων πέθαναν αναίτια μέσα σε βροχή από πυροβολισμούς, όπως δείχνουν οι ιατροδικαστικές εκθέσεις. Ο δράστης ήταν ζωσμένος με τρία όπλα όταν μπήκε στο σχολείο την Παρασκευή (14.12) το πρωί και τα άδειασε όλα πυροβολώντας αδιάκριτα όποιον έβλεπε μπροστά του. Ποιος όμως ήταν αυτός ο δράστης; Οι άνθρωποι που τον γνώρισαν, έχουν θετικές εντυπώσεις. «Ήταν συμπαθητικός και ευγενικός. Δεν καταλαβαίνω το ξέσπασμά του», λέει η Μάρσα Μόσκοβιτς, που γνωρίζει τον δράστη από παλαιά. Άλλοι τον περιγράφουν ως έξυπνο, σιωπηρό και ήσυχο άνθρωπο. «Ήταν λίγο διαφορετικό από τους άλλους», λέει ένας πρώην συμμαθητής του. «Μοναχικός τύπος. Κάθε φορά που τον συναντούσα ήταν πάντα μόνος, είτε όταν πήγαινε στο σχολείο, είτε στο σχολικό λεωφορείο, είτε σε κάποιο τραπέζι».
Ωστόσο σε κανέναν από τους γνωστούς του ο δράστης δεν έδινε την εντύπωση ότι θα μπορούσε να κρύβει μέσα του έναν τόσο στυγνό δολοφόνο. Η αστυνομία προσπαθεί να σχηματίσει το ψυχολογικό του προφίλ με τη βοήθεια του πατέρα και του αδελφού του, με τους οποίους δεν ζούσε στο ίδιο σπίτι. Όμως ούτε κι εκείνοι έδωσαν κάποια εξήγηση καθώς και οι δύο είπαν ότι είχαν δύο χρόνια να επικοινωνήσουν μαζί του. Εκείνο που κατέθεσε ο αδελφός του είναι ότι ο δράστης από πολύ παλιά αντιμετώπιζε συμπτώματα διαταραχής προσωπικότητας.
Πολιτική βούληση
Τα όπλα που χρησιμοποίησε, δύο πιστόλια και μια ημιαυτόματη επαναληπτική καραμπίνα με σιγαστήρα ανήκαν στη μητέρα του, μια ανοιχτή και εγκάρδια γυναίκα, όπως την περιγράφουν γνωστοί της, αλλά με μια μεγάλη αδυναμία: τα όπλα. Ήταν συλλέκτρια όπλων, είχε πολλά στην κατοχή της και στο παρελθόν πήγαινε μαζί με τα παιδιά της σε ασκήσεις σκοποβολής. Ίσως μια από τις απαντήσεις στο μεγάλο «γιατί» κρύβεται και στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της οπλοφορίας. Το 2008 το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας ανέδειξε το δικαίωμα της αυτοάμυνας σε συνταγματικό δικαίωμα. Υπό αυτές τις συνθήκες θα ήταν εκτός πραγματικότητας η υπόθεση ότι κάτι θα μπορούσε να αλλάξει. Το βέβαιο είναι ότι με προεδρικά δάκρυα δεν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα. Χρειάζεται και πολιτική βούληση, αν όχι για οπλοαπαγόρευση αλλά για αποτελεσματικό έλεγχο πώλησης όπλων.
Marco Müller/Ειρήνη Αναστασοπούλου
Υπεύθ. Σύνταξης Σπύρος Μοσκόβου