1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Καταστηματάρχες στο έλεος εκβιαστών

30 Αυγούστου 2006

Καθημερινότητα και στη Γερμανία η «παροχή προστασίας» από οργανωμένες συμμορίες...

https://p.dw.com/p/Avpk
Εικόνα: Alexandre Schossler

Σε πρόσφατη έρευνα αποκαλύφθηκε ότι 9 στα 10 μπαρ και καφετέριες της Σικελίας πληρώνουν «προστασία» στη Μαφία. Ο εκβιασμός αυτός δεν είναι φυσικά αποκλειστικά ιταλικό φαινόμενο. Οργανωμένες συμμορίες που «προσφέρουν» έναντι υψηλών χρηματικών ποσών «προστασία» σε καταστηματάρχες και επαγγελματίες υπάρχουν και στη Γερμανία. Όπως στις περισσότερες χώρες, έτσι και εδώ οι αστυνομικές αρχές δεν μπορούν να καταπολεμήσουν επιτυχώς τις συμμορίες αυτές, όχι επειδή δεν είναι σε θέση, αλλά επειδή τα περιστατικά αυτά καταγγέλλονται σπανίως.

Οι οργανωμένες αυτές συμμορίες που προσφέρουν προστασία δραστηριοποιούνται στη Γερμανία κυρίως στις μεγάλες πόλεις όπως το Βερολίνο, το Αμβούργο και τη Φρανκφούρτη. Ο Ρόλαντ Κρίχελ, διευθυντής μεγάλης εταιρίας Security λέει σχετικά:

«Το βασικό μέσο εκβιασμού είναι ο φόβος. Τρομοκρατούν τους ανθρώπους λέγοντάς τους ότι εάν δεν πληρώσουν θα συμβεί αυτό και αυτό, ‘θα κάνουμε φασαρίες μέσα στο μαγαζί και θα χάσεις τους πελάτες σου…’ Συχνά ο εκβιασμός φτάνει στα άκρα. Πηγαίνουν για παράδειγμα και παίρνουν το παιδί του θύματος από το σχολείο. Το πείθουν να ανέβει στο αυτοκίνητό τους λέγοντας ότι τους έστειλε ο πατέρας του. Είναι καλά προετοιμασμένοι, ξέρουν όλα τα ονόματά τους. Όταν επιστρέφει το παιδί στο σπίτι λέει στους γονείς ότι ήρθαν και με πήραν κάποιοι κύριοι από το σχολείο και σας στέλνουν τα χαιρετίσματά τους…».

Ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις τα θύματα δεν μπορούν να υποβάλουν μήνυση καθώς οι δράστες δεν παρανομούν. «Συνήθως όταν πηγαίνουν στα μαγαζιά δεν λένε πλήρωσέ με για να σου προσφέρω προστασία. Τις περισσότερες φορές λένε στα θύματα ΄πιστεύω ότι μπορούμε να συνεργαστούμε, τι θα λέγατε να δουλέψει ένας δικός μας ‘πορτιέρης’ στο μαγαζί σας΄; Οι καταστηματάρχες απαντούν συνήθως έκπληκτοι ότι δεν χρειάζονται ‘πορτιέρη’. Για να πάρουν την απάντηση: ‘τώρα σίγουρα χρειάζεστε’».

Με αυτόν τον τρόπο ο καταστηματάρχης φτάνει στο σημείο να πληρώνει ένα πορτιέρη που φυσικά δεν χρειάζεται και να τον αμείβει με έως και 100 ευρώ την ώρα. Άλλοι τρόποι πληρωμής είναι η κατάθεση χρημάτων σε λογαριασμό συγκεκριμένης οργάνωσης. Έτσι δεν υπάρχουν αποδείξεις και τα χέρια της αστυνομίας είναι συνήθως δεμένα. Ούτως ή άλλως όμως τα λιγότερα περιστατικά καταγγέλλονται, καθώς τα θύματα φοβούνται τα αντίποινα της μαφίας.

«Τα θύματα πάντως θα πρέπει να τολμούν και να ζητούν την βοήθεια της αστυνομίας», λέει από την πλευρά του ο Ρόλαντ Βολφ, από την υπηρεσία διώξεως του οργανωμένου εγκλήματος στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία. Γιατί όποιος πληρώσει μία φορά, θα πληρώνει κατά πάσα πιθανότητα πάντα: «Οι επιχειρηματίες πρέπει στη συνέχεια να πληρώνουν ολοένα και περισσότερα, σε σημείο μάλιστα που η επιχείρησή τους να μην έχει κανένα κέρδος».

Ακόμη και όταν καταγγέλλονται περιστατικά, σπανίως οι υποθέσεις αυτές φτάνουν στα δικαστήρια. Αφενός λείπουν οι αποδείξεις, αφετέρου ο εκβιασμός συνεχίζεται και κατά τη διάρκεια της δίκης.