1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Καρλ: «Ήμουν νεοναζί»

20 Σεπτεμβρίου 2015

Ο Καρλ γνωρίζει τον ακροδεξιό χώρο εκ των έσω ως πρώην μέλος οργάνωσης. Αλλά κατάφερε να ξεφύγει και να επιστρρέψει στην κανονική ζωή. Και διηγείται την πορεία του και τις δυσκολίες να βγει από το κύκλωμα.

https://p.dw.com/p/1GYmX
Εικόνα: DW/A. Grunau

«Ήρθε η σειρά σου»! Αυτό ήταν το απειλητικό μήνυμα που έλαβε μια μέρα με SMS στο κινητό του, όταν δήλωσε ότι θέλει να βγει από την παραστρατιωτική νεοναζιστική οργάνωση όπου ανήκε. Ο Κάρλ ήταν στέλεχος της οργάνωσης αυτής. Η μέρα του ήταν γεμάτη. Το πρωί πολιτική καθοδήγηση, στη συνέχεια πολεμικές τέχνες, ορισμένες φορές ασκήσεις άμυνας με βαριά όπλα και εκρηκτικές ύλες. Η βία σφράγισε τη ζωή του. Εναντίον της αστυνομίας, των μειονοτήτων και των διαφορετικά σκεπτόμενων. Μέχρις ότου παντρεύτηκε και απέκτησε παιδί.

Σε αναζήτηση άλλης ταυτότητας

Το όνομα Καρλ δεν είναι το πραγματικό. Και δεν θέλει να δείχνει το πρόσωπό του σε φωτογραφίες. Πριν από 6 χρόνια προσπάθησε να εξαφανιστεί, αλλά οι πρώην σύντροφοί του τον ανακάλυψαν και τον μαχαίρωσαν. Στο νοσοκομείο έμεινε δύο εβδομάδες. «Και τότε συνειδητοποίησα ότι δεν πρόκειται να ξεφύγω εύκολα». Και ξαναμετακόμισε. Αλλά και πάλι τον βρήκαν οι «φίλοι» του. Αυτή τη φορά του χτύπησαν την πόρτα και προσπάθησαν να τον πυροβολήσουν. «Είχα τύχη», θυμάται. «Ο ένοπλος είχε την πλάτη στις σκάλες και τον έσπρωξα. Η σφαίρα έκανε τρύπα στην πόρτα και δεν με πήρε στο κεφάλι». Και τότε αποφάσισε να καταφύγει στην αστυνομία, στον πάλαι ποτέ διακηρυγμένο εχθρό του, αλλά δεν κατάφερε να μπει σε πρόγραμμα προστασίας. Τυχαία έμαθε για τη Nina NRW, ένα μη κυβερνητικό πρόγραμμα σε ένα άλλο ομόσπονδο κρατίδιο. Και έφυγε. «Πήρα το σακίδιό μου, τη γυναίκα και το παιδί μου, σαν τίποτα, σαν κανένας». Τον βοήθησαν πολύ οι συνεργάτες του προγράμματος «σαν άνθρωπο, όχι σαν νεοναζί». Χάρη σε αυτούς ο Καρλ συνειδητοποίησε τι έκανε σε άλλους.

Ο Καρλ προειδοποιεί να μην υποτιμά κανείς την ακροδεξιά
Ο Καρλ προειδοποιεί να μην υποτιμά κανείς την ακροδεξιάΕικόνα: DW/A. Grunau

Ορφανοτροφείο, ξύλο, βία

Σε αυτό το διάστημα είχε την ευκαιρία να αναλογιστεί πως έγινε τόσο βίαιος. «Την πρώτη φορά, όταν είδα κάποιον να χτυπά κάποιον άλλο στο πρόσωπο με ένα αντικείμενο και να ματώνει από παντού, αρρώστησα», θυμάται. «Αλλά όσο περισσότερο έβλεπα, συνήθιζα. Και κάποτε άρχισα να χτυπώ κι εγώ. Οι σύντροφοί μου με ανέβασαν στα χέρια, με επαίνεσαν, με έκαναν ήρωα. Μου έγινε σαφές ότι είναι καλύτερο ο αντίπαλος να βρίσκεται κάτω και εγώ από πάνω. Και από τότε ήθελα να είμαι πάντα επάνω». Ό,τι έζησε ο Καρλ σαν παιδί «το επέστρεφα σε άλλους που δεν έφταιγαν». Σε ηλικία 10 χρονών μπαίνει σε ορφανοτροφείο, μαθαίνει να ζει στο ξύλο και στη βία. Ως μαθητής στο σχολείο αλλά και ως μαθητευόμενος αργότερα έχει καλές επιδόσεις, αλλά όταν μετά την ολοκλήρωση της επαγγελματικής του εκπαίδευσης δεν γίνεται δεκτός από την επιχείρηση όπου μαθήτευσε, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Ξαφνικά γίνεται άστεγος. Τον φιλοξενεί κάποιος γνωστός που τον μυεί στην ακροδεξιά ιδεολογία, που τον βοηθά να ρίχνει το φταίξιμο σε άλλους για τα δικά του προβλήματα. «Έχασα τη δουλειά μου, οι ξένοι στην επιχείρηση όμως όχι», έλεγε. Ρατσισμός, άρνηση του Ολοκαυτώματος, αντισημιτισμός, μίσος «κατά το πρότυπο των ναζί».

Δεν θέλει να δείξει το πρόσωπό του. Και το όνομα ψευδώνυμο είναι.
Δεν θέλει να δείξει το πρόσωπό του. Και το όνομα ψευδώνυμο είναι.Εικόνα: DW/A. Grunau

Προτροπή

Τελικά ο Καρλ κατάφερε να στήσει μια νέα ζωή και να αποκαταστήσει την επαφή με τους γονείς του. Με κρατική βοήθεια τα προσωπικά του δεδομένα βρίσκονται υπό προστασία. «Ήρθε η σειρά σου». Για τον Καρλ θα μπορούσε να είναι ένα μήνυμα, μια προτροπή για άλλους να ακολουθήσουν τη δική του πορεία, μακριά από τη βία και την καταστροφή. Σήμερα διαφωτίζει μαθητές με την εμπειρία του, ενημερώνει μελλοντικούς αστυνομικούς και δίνει συνεντεύξεις – όπως με τη DW. Κάθε μορφή ρατσισμού του προκαλεί πλέον αποτροπιασμό. Το παιδί του, λέει, δεν θέλει να μεγαλώσει με "συναισθηματικά κενά" και η κοινωνία θα πρέπει να εμφορείται από περισσότερο ανθρωπισμό.

Αντρέα Γκρουνάου / Ειρήνη Αναστασοπούλου