Ιράκ - Φαλούτζα: η νεκρανάσταση του Βιετνάμ

Η συνεχιζόμενη έκρυθμη κατάσταση στο Ιράκ απασχολεί σήμερα τις περισσότερες γερμανικές εφημερίδες. Η Frankfurter Allgemeine Zeitung γράφει σε πρωτοσέλιδο σχόλιό της: "Ο τρόπος και η ένταση της μέχρι τώρα αντίστασης στο σουνιτικό τρίγωνο καταδεικνύει ότι η σχεδιαζόμενη επίθεση δεν θα καταλήξει σε αίσιο και γρήγορο τέλος. Οι εξεγερθέντες είναι περισσότεροι από όσο υπολογίζαμε, διότι πολλοί σουνίτες φοβούνται πως στο νέο Ιράκ θα υποσκελιστούν από τους σιίτες, επιπλέον έχουν πάντα τη δυνατότητα να προμηθευτούν όπλα και τέλος διαθέτουν αμέριστη βοήθεια από το εξωτερικό. Η προσωρινή κυβέρνηση θα μπορούσε να προχωρήσει ουσιαστικά προς τον τερματισμό αυτής της λυσσαλέας αντίστασης μόνον εάν κατόρθωνε και συνελάμβανε τον Ιορδανό τρομοκράτη Ζαρκάουι, τον Μπιν Λάντεν της Μεσοποταμίας."

Η σοσιαλδημοκρατική Frankfurter Rundschau υπογραμμίζει το αδιέξοδο στο Ιράκ με τίτλο: "Η νεκρανάσταση του Βιετνάμ": "Το παράδειγμα της Φαλούτζα μας θυμίζει ξεκάθαρα το Βιετνάμ, που όπως τώρα έτσι και τότε κυριαρχούσε η ρήση 'για να ελευθερώσουμε το τάδε χωριό, πρέπει πρώτα να το ισοπεδώσουμε'. Με αυτή την τακτική δεν πρόκειται όμως να επιτευχθεί καμία πρόοδος στο Ιράκ, αντίθετα μπορεί να βρεθούμε σε μια κατάσταση γενικευμένης αντίστασης."

Στην εναλλακτική εφημερίδα Tageszeitung ο επικεφαλής των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο Ντάνιελ Κον - Μπεντίτ σχολιάζει τις αμερικανοευρωπαϊκές σχέσεις με τίτλο 'έργα αντί αναμονής' : "Η άνοδος των θρησκευόμενων δεξιών στις ΗΠΑ δεν πρέπει να αφήσει την Ευρώπη ασυγκίνητη, όπως και η συνέχιση της 'ιεραποστολικής' εξωτερικής πολιτικής του Μπους. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι το αμερικανικό έθνος εμπιστεύθηκε τον Μπους όχι μόνον γιατί υποσχέθηκε εθνική ασφάλεια, αλλά κυρίως γιατί υποστήριξε τη χριστιανική αρετή. Η εμπειρία δείχνει ότι αυτού του είδους τα συμπτώματα μεταδίδονται και πέραν του Ατλαντικού όπως π.χ. την εποχή του Κλίντον είχαμε ηγεμονία των αριστερών στην Ευρώπη, μήπως τώρα η δεύτερη θητεία Μπους είναι προάγγελος μιας νεοσυντηρητικής αναγέννησης της θρησκείας; Η ενωμένη Ευρώπη πρέπει να κατορθώσει ό,τι δεν κατόρθωσε ο Κέρι: να κερδίσει την αμερικανική κοινωνία για κοινούς αγώνες, για την ρύθμιση της παγκοσμιοποίησης με δικαιότερο τρόπο, για την απομόνωση του ακραίου ισλαμισμού, για την αντιμετώπιση της κρίσης στο Ιράκ ή για την επερχόμενη καταστροφή του κλίματος."

Την κατάσταση της υγείας του Αραφάτ και τη μάχη των διαδόχων του στα παλαιστινιακά εδάφη σχολιάζει επίσης ο γερμανικός τύπος. Παραθέτουμε σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: "Ο καταλληλότερος υποψήφιος για τη διαδοχή Αραφάτ είναι ο πρώην πρωθυπουργός Μαχμούτ Αμπάς. Γιατί προέρχεται από την παλιά φρουρά της Φατάχ, θεωρείται αδιάφθορος και μη διαπλεκόμενος στη διαφθορά και στο πελατειακό σύστημα Αραφάτ. Απολαμβάνει της εκτίμησης του παλαιστινιακού λαού, αντίθετα με τον Κουρέι που όλοι τον θεωρούν διαπλεκόμενο. Το ισχυρότερο χαρτί του Αμπάς είναι ότι με τον Αμπάς το Ισραήλ δεν έχει κανένα επιχείρημα απόρριψης διαπραγματεύσεων, διότι ο Αμπάς είναι πραγματιστής και αποδεκτός από όλες τις πλευρές. Αποπνέει επιπλέον διαφάνεια και σιγουριά. Αλλά και από εξωτερική εμφάνιση ο Μαχμούτ Αμπάς διαφέρει. Δεν φορά ποτέ στρατιωτικό αμπέχονο, αλλά κοστούμι με ευρωπαϊκή φινέτσα. Κι αυτό ακόμη προϊδεάζει."