1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Ιράκ - το μεγαλύτερο λάθος της βρετανικής μεταπολεμικής πολιτικής

11 Μαΐου 2007
https://p.dw.com/p/AvDS

Απολογισμό της εποχής Μπλερ κάνουν σήμερα όλες οι ευρωπαϊκές εφημερίδες. Παραθέτουμε αποσπάσματα.

Οι βρετανικοί Financial Times θεωρούν ιδιαίτερα αρνητική την εμμονή του Μπλερ στην στενή συμμαχική σχέση Μεγάλης Βρετανίας - ΗΠΑ: «Η αντιφατική απόφαση του Μπλερ να προσδέσει το Ηνωμένο Βασίλειο στο άρμα της ανίκανης αμερικανικής κυβέρνησης του Τζορτζ Μπους απομάκρυνε την Μεγάλη Βρετανία από την Ευρώπη και έτσι αυτός ο ευρωπαϊστής ηγέτης έχασε την ευκαιρία να ενισχύσει την βρετανική επιρροή στην ΕΕ.»

Η επίσης βρετανική εφημερίδα Independent εκτιμά την συμμετοχή στον πόλεμο κατά του Ιράκ ως το χειρότερο λάθος του Βρετανού πρωθυπουργού: «Αφήνει πίσω του μια Βρετανία ανανεωμένη: μια Βρετανία πιο ανεκτική, πιο κοινωνική, εθνικά πιο ενισχυμένη και σε κάθε περίπτωση πιο ανοιχτή από ό,τι ήταν πριν από 10 χρόνια. Η ανισότητα όμως έγινε πιο εμφανής και στα κοινωνικά ζητήματα υπήρξε λίγη κινητικότητα. Εάν όμως αυτό οφείλεται αποκλειστικά στη διακυβέρνηση Μπλερ ή εάν αντικατοπτρίζει και διεθνείς συγκυρίες, αποτελεί ακόμη ζήτημα προς συζήτηση. Σίγουρο είναι ότι ευθύνεται για το μεγαλύτερο λάθος της μεταπολεμικής εξωτερικής πολιτικής της Βρετανίας. Αυτό συνιστά το επιτάφιο επίγραμμα της δεκαετούς θητείας του Τόνι Μπλερ.»

Η γαλλική Liberation υπογραμμίζει ότι ο απολογισμός της δεκαετούς θητείας του Μπλερ τελικά είναι θετικότερος απ’ ότι φαίνεται: «Είναι αλήθεια ότι επί Μπλερ το κοινωνικό χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών διευρύνθηκε, αλλά παράλληλα η βρετανική κυβέρνηση επένδυσε πολλά κονδύλια στον δημόσιο τομέα και κυρίως στην εκπαίδευση. Τελικά ο φιλελεύθερος Μπλερ ενίσχευσε την οικονομία της αγοράς, αλλά ταυτόχρονα ενίσχυσε και όργανα και θεσμούς στήριξης της κοινωνικής αλληλεγγύης. Πρόκειται για ιδιόμορφο πείραμα που δεν γίνεται να αντιγράψει κανείς, αξίζει όμως να το μελετήσει.»

«Η αυτοπεποίθηση και η ακλόνητη πίστη του Τόνι Μπλερ ότι έπραξε το σωστό τόσο στο Ιράκ, όσο και στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας καταρράκωσε το κύρος του» υποστηρίζει η ελβετική εφημερίδα Basler Zeitung «ενώ η σχέση αυτού του εξαίσιου ρήτορα, του καλλιεργημένου Βρετανού με τον Τζορτζ Μπους εξακολουθεί να αποτελεί αίνιγμα. Τέλος, αν και δεν του έμενε πια άλλη λύση, κατάφερε να ‘σκηνοθετήσει’ ο ίδιος την παραίτησή του.»

Η γερμανική εφημερίδα Tageszeitung εκτιμά ότι ο Μπλερ αφήνει μια απολιτική κοινωνία πίσω του: «στην βρετανική κοινωνία κυριαρχεί η απολιτική συμπεριφορά. Η πολιτική έγινε την εποχή του Μπλερ υπόθεση ειδικού ενδιαφέροντος, υπόθεση των ειδικών και δη των τεχνοκρατών. Οι Βρετανοί σήμερα δεν έχουν πια την εντύπωση ότι η προσέλευσή τους στην κάλπη παίζει κάποιο ρόλο στην καθημερινότητά τους. Και αυτή είναι η πλέον μοιραία κληρονομιά που αφήνει στην Βρετανία η δεκαετής θητεία Μπλερ.»

«Η χθεσινή έγκριση της συνταγματικής αλλαγής στην Τουρκία δεν συνιστά μόνον πρόοδο» παρατηρεί η γερμανική εφημερίδα Berliner Zeitung «διότι το ισχυρό πόστο του προέδρου της Δημοκρατίας ενισχύεται πολιτικά μέσω της άμεσης εκλογής. Δηλαδή εάν περάσει αυτή η συνταγματική μεταρρύθμιση, τότε ο πρόεδρος μπορεί να επηρεάζει περισσότερο από ό,τι σήμερα την κάθε κυβέρνηση. Έτσι το σύνθημα ‘άμεση εκλογή του προέδρου από το λαό ίσον περισσότερη δημοκρατία’ σημαίνει στην ουσία το αντίθετο: ακόμη λιγότερη επιρροή του κοινοβουλίου.»

Τέλος η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung δημοσιεύει ανάλυση του Χανς-Γιοργκ Άιφ, του τελευταίου Γερμανού πρεσβευτή στην πρώην Γιουγκοσλαβία για το Κοσσυφοπέδιο. Παραθέτουμε απόσπασμα: «Δεν υπάρχει ουδεμία δυνατότητα ανεξαρτητοποίησης του Κοσσυφοπεδίου, η περιοχή πρέπει να διαμελιστεί. Ένας τέτοιος διακανονισμός για το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου πρέπει όμως να εγκριθεί σε ένα διεθνές διαβαλκανικό συνέδριο με τη συμμετοχή των χωρών της περιοχής και των εκπροσώπων των Αλβανών από τις διάφορες χώρες της περιοχής, ώστε έτσι να μην υπάρξουν προβλήματα έγκρισής του από το ΣΑ του ΟΗΕ. Ο διαμελισμός του Κοσσυφοπεδίου μεταξύ Αλβανίας και Σερβίας προωθεί περισσότερο την δρομολόγηση μιας βιώσιμης ειρήνης στην περιοχή, από ό,τι η συνέχιση της υπάρχουσας κατάστασης ή ακόμη η ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου