Θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας;

Είναι ένα θέμα για το οποίο λέγονται και γράφονται πολλά, για το οποίο λέγονται πολλά ψέματα και έχουν δημιουργηθεί συνειδητά εσφαλμένες εντυπώσεις. Με αυτό τον τρόπο σχολιάζουν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης στη Συρία την όλη συζήτηση για τα χημικά και βιολογικά όπλα του Μπασάρ Αλ Άσαντ. Το βέβαιο είναι ότι το θέμα καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου, το οποίο προκαλεί φόβο και τρόμο, όπως διατυπώθηκε πολύ εύστοχα από τον βασιλιά της Ιορδανίας Αμπντάλα:

«Τα χημικά όπλα τρομάζουν τους πάντες. Ειδικά εάν πέσουν σε λάθος χέρια, για παράδειγμα επικίνδυνων ανταρτών ή εάν χρησιμοποιηθούν εναντίον αθώων ανθρώπων. Αναζητούμε μια πολιτική λύση. Εάν ο Άσαντ χρησιμοποιήσει τα όπλα αυτά, η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να αντιδράσει. Ελπίζω πως αντιλαμβάνεται ότι θα ήταν ένα τεράστιο λάθος. Τα πράγματα θα γίνουν πιο περίπλοκα εάν τα όπλα έρθουν στα χέρια ανταρτών. Τότε η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να τα προστατεύσει».

Το πρόβλημα είναι ότι ελάχιστα είναι γνωστά για τα όπλα αυτά, τι ακριβώς όπλα είναι και που είναι αποθηκευμένα. Εικάζεται ότι στη Συρία υπάρχουν 4 με 5 εργοστάσια παραγωγής χημικών και βιολογικών όπλων τη φύλαξη των οποίων έχουν αναλάβει δυνάμεις του καθεστώτος.

Θυμίζει, αλλά δεν είναι Ιράκ...

Όταν στα μέσα Ιουλίου σημειώθηκε επίθεση εναντίον στενών συνεργατών του Άσαντ επικράτησε καταρχήν πανικός ότι το καθεστώς θα μπορούσε να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Το καθεστώς αντέδρασε τότε άμεσα, προσπαθώντας καταραχήν να καθησυχάσει δια του εκπροσώπου του υπ. Εξωτερικών Μακντίσι:

«Μη συμβατικά ή όπλα μαζικής καταστροφής που ελέγχονται από τη Συρία δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ, το τονίζω ποτέ, σε αυτή την κρίση εναντίον πολιτών, σε καμία περίπτωση, ανεξαρτήτως του πώς θα εξελιχθεί η κρίση».

Για να συμπληρώσει όμως στη συνέχεια πως «τα όπλα αυτά θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά και μόνον σε μια επίθεση εναντίον της Συρίας από έξω».

Ο ίδιος o Άσαντ θεωρεί ότι η όλη συζήτηση αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για να δικαιολογηθεί στρατιωτική επέμβαση εναντίον της χώρας του.

Η υπόθεση ξυπνά μνήμες της κατάστασης πριν τον πόλεμο στο Ιράκ το 2003, όταν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δικαιολόγησαν την επέμβαση με την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής. Όπλα τα οποία δεν βρέθηκαν ποτέ. Στη Συρία ωστόσο τα όπλα αυτά είναι υπαρκτά. Όπως άλλωστε και η απειλή του Ομπάμα. Αίνιγμα παραμένει πώς μπορούν να βρεθούν και να καταστραφούν αυτά τα όπλα.


Ulrich Leidholdt / Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου