Θα ανακτήσει τη χαμένη εμπιστοσύνη;

Οι πολίτες θεωρούν ότι τα ποσό θα μπορούσε να διατεθεί για πιο χρήσιμους σκοπούς. Αρκετοί θυμούνται σήμερα το πρόσφατο παρελθόν.

Στις αρχές της περασμένης δεκαετίας πολλοί Ιρλανδοί στράφηκαν στην αγορά ακινήτων. Για ιδία χρήση αρχικά και αργότερα με επενδυτικό στόχο. Οι τράπεζες ενίσχυσαν την τάση αυτή, χαλαρώνοντας τα κριτήρια δανεισμού και προκαλώντας κορεσμό στην αγορά. Όλα αυτά μέχρι την κατάρρευση της Lehman Brothers που προκάλεσε το «σκάσιμο της φούσκας».

Η κεντρική τράπεζα της χώρας παρενέβη τότε προκειμένου να αποτρέψει τη διαφαινόμενη κατάρρευση του υπερχρεωμένου τραπεζικού τομέα, διαθέτοντας 35 δις ευρώ. Όταν φάνηκε ότι και αυτό το ποσό είναι ανεπαρκές, ο πρώην πρωθυπουργός Μπράιαν Κόουεν αποφάσισε την κρατικοποίηση των τραπεζών με αποτέλεσμα το δημοσιονομικό έλλειμμα να φτάσει το 2010 το ύψος ρεκόρ του 32% του ΑΕΠ.

Το φθινόπωρο του ίδιου έτους η Ιρλανδία έγινε η πρώτη χώρα της ευρωζώνης που υπήχθη στο μηχανισμό στήριξης. Η χώρα πρέπει τώρα να εξοφλήσει ένα χρέος 160 δισ. ευρώ. Η συμφωνία προβλέπει ότι κάθε 31η Μαρτίου και μέχρι το 2030 πρέπει να εξοφλούνται 3,1 δισ. ευρώ.

Φιλόδοξοι στόχοι της κυβερνησης

Ο καθηγητής Οικονομικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου της Ιένα, Αντρέας Φράιταγκ θεωρεί αυτή τη διαδικασία λογική και απαραίτητη:

«Το ενδεχόμενο αύξησης του πληθωρισμού στην Ευρώπη είναι πλέον ελαφρώς μικρότερο. Αν θέλει η ιρλανδική κυβέρνηση να διατηρήσει την καλή της φήμη, και προφανώς θέλει, τότε θα εξοφλήσει το ποσό. Αυτό θα διευκολύνει μελλοντικά την πρόσβαση της χώρας στις αγορές και θα προσελκύσει επενδυτές».

Η ιρλανδική κυβέρνηση εμφανίζεται σε κάθε περίπτωση τολμηρή. Στοχεύει στην πρόωρη αποχώρησή της από το μηχανισμό στήριξης, φιλοδοξώντας μάλιστα να αναζητήσει χρηματοδότηση στις κεφαλαιαγορές στο τέλος του 2012.

Ο καθηγητής Οικονομικών στα πανεπιστήμια της Κολωνίας και της Οξφόρδης Κλέμενς Φυστ κατανοεί την επιθυμία της ιρλανδικής κυβέρνησης να διαμορφώσει ανεξάρτητα την οικονομική της πολιτική:

«Είναι φυσιολογικό μία χώρα να δέχεται υποδείξεις από το εξωτερικό για τον τρόπο άσκησης της οικονομικής πολιτικής εφόσον έχει υπαχθεί στο μηχανισμό στήριξης. Οι Ιρλανδοί το βρίσκουν δυσάρεστο κυρίως επειδή πιέζονται από το εξωτερικό να ανεβάσουν τους φόρους των επιχειρήσεων».

Μεγάλο φορτίο για τους Ιρλανδούς

Οι χαμηλοί φόροι για τις επιχειρήσεις είναι χαρακτηριστικό της Ιρλανδίας και οι πολίτες επιθυμούν να παραμείνει η χώρα τους ένας ελκυστικός τόπος επενδύσεων. Για να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών οι Ιρλανδοί έχουν κάνει ήδη πολλές θυσίες, όπως λέει ο Κλέμενς Φουστ:

«Έγιναν δραστικές περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό. Οι μισθοί στο δημόσιο τομέα μειώθηκαν, κοινωνικές παροχές καταργήθηκαν και αυξήθηκαν οι φόροι».

Ο Γερμανός ειδικός υπογράμμισε ότι η δυσθυμία που επικρατεί στον πληθυσμό είναι αποτέλεσμα της σκληρότητας των μέτρων που έχουν επιβληθεί και άφησε ανοιχτό για πόσο ακόμα οι Ιρλανδοί θα είναι διατεθειμένοι να επωμίζονται τόσο μεγάλα βάρη.

Danhong Zhang / Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης