Η χειραφέτηση Καρζάι

Με την «χειραφέτηση του Καρζάι» έναντι του Αμερικανού προέδρου Μπους ασχολείται ο γερμανικός τύπος μετά τη συνάντησή τους στο Κάμπ-Ντέιβιντ. Παραθέτουμε χαρακτηριστικό σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: «αμφότεροι οι εταίροι έχουν πολλούς λόγους για να αισθάνονται αμοιβαία απογοήτευση. Η μεν Ουάσιγκτον κατηγορεί την αφγανική κυβέρνηση ότι κινητοποιείται ελάχιστα εναντίον των Ταλιμπάν, εναντίον της καλλιέργειας οπίου και εναντίον της διαφθοράς. Και όντως έχει δίκιο. Ο δε Καρζάι όμως έχει επίσης δίκαιο να ασκεί κριτική κατά των ΗΠΑ, επειδή κατά την διεξαγωγή των πολεμικών τους επιχειρήσεων σκοτώνουν πολλούς αμάχους και γενικά δεν επιδεικνύουν κατανόηση για την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική συμφιλίωσης. Έτσι αυτή τη στιγμή οι δύο εταίροι αισθάνονται αποξενωμένοι γεγονός που είναι δύσκολο να το αποδεχθεί ο πρόεδρος Μπους, γιατί χωρίς αυτόν ο Καρζάι θα ήταν ακόμη επικεφαλής αλυσίδας εστιατορίων στις ΗΠΑ. Εκείνος ήταν που τον έστειλε σαν δικό του άνθρωπο στην Καμπούλ. Όμως εκεί ο Καρζάι έμαθε ότι αυτό ακριβώς ήταν ένα στίγμα, να ισχύει δηλαδή ως πρόεδρος ελέω Αμερικανών. Για να αποκτήσει ερείσματα στο λαό του πρέπει να αποστασιοποιηθεί από τον πρόεδρο Μπους και ασφαλώς η επίσκεψή του στο Κάμπ Ντέιβιντ ήταν μια καλή ευκαιρία.»

«Η Τουρκία θέτει τελεσίγραφο στο Ιράκ» γράφει η Frankfurter Rundschau με αφορμή την σημερινή επίσκεψη του Ιρακινού πρωθυπουργού Μαλίκι στην Άγκυρα: «ο Ερντογάν θα καλέσει τη Βαγδάτη και τις αρχές της αυτόνομης περιοχής του Βόρειου Ιράκ ή να στραφούν αποφασιστικά κατά των ανταρτών του κουρδικού ΠΚΚ ή αλλιώς η Τουρκία θα επέμβει στρατιωτικά.» «Διπλωματικές πηγές αναφέρουν ότι ο Ιρακινός ομόλογος του Ερντογάν δεν έρχεται με άδεια χέρια: η Βαγδάτη θα προτείνει στην Τουρκία ένα σύμφωνο διασυνοριακής ασφαλείας, το οποίο όμως ουδείς γνωρίζει τι θα μπορούσε να περιλαμβάνει, εφ’ όσον τα σύνορα ελέγχονται από τις αρχές της αυτόνομης περιοχής του Βόρειόυ Ιράκ.» «Η κυβέρνηση Μαλίκι βρίσκεται όμως υπό κατάρρευση και δέχεται ισχυρές πιέσεις από τα κουρδικά κόμματα που απαιτούν σκληρότερη στάση έναντι της Τουρκίας. Το ενδιαφέρον όλων επικεντρώνεται στα πετρέλαια του Κιρκούκ. Η Άγκυρα θέλει να αποκλείσει την προσάρτηση της πόλης στην αυτόνομη περιοχή των Κούρδων, παράλληλα οι Άραβες και οι Τουρκμένοι τους οποίους επικαλείται και προστατεύει η Άγκυρα δεν θέλουν επ’ ουδενί την προσάρτηση του Κιρκούκ στην αυτόνομη περιοχή των Κούρδων, κάτι που επιθυμούν διακαώς οι ίδιοι οι Κούρδοι του Βόρειου Ιράκ.»

Τέλος η ίδια εφημερίδα, η Frankfurter Rundschau δημοσιεύει ρεπορτάζ για τη λειψυδρία στις Κυκλάδες.

Ο ανταποκριτής της εφημερίδας στην Αθήνα Γκερτ Χέλερ γράφει για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης που κηρύχθηκε στις Κυκλάδες την περασμένη εβδομάδα.

«Το μέτρο ακούγεται περισσότερο δραματικό από ότι είναι η πραγματική κατάσταση των νησιών, αλλά στοχεύει κάπου αλλού: να απλοποιηθούν και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες έγκρισης για νέα δίκτυα ύδρευσης, δεξαμενές και εγκαταστάσεις αφαλάτωσης, που υπό κανονικές συνθήκες μπλέκονται στα γρανάζια της τεράστιας ελληνικής γραφειοκρατίας.»

«Το νερό ποτέ δεν ήταν άφθονο στις Κυκλάδες. Αλλά μέχρι τη δεκαετία του ‘60 το υπάρχον νερό από τις γεωτρήσεις και τις στέρνες αρκούσε για τις ανάγκες των κατοίκων και της μικρής αγροτικής παραγωγής. Με την ανάπτυξη του τουρισμού, τα ξενοδοχεία και τις απειράριθμες πισίνες οι ανάγκες πολλαπλασιάστηκαν. Πηγάδια και γεωτρήσεις στέρεψαν, ο υδροφόρος ορίζοντας έπεσε κάτω από τα 200 μέτρα. 25 νησιά των Κυκλάδων εξαρτώνται από τη μεταφορά πόσιμου νερού με υδροφόρες που φεύγουν από το Λαύριο μεταφέροντας νερό της ΕΥΔΑΠ. Φέτος λόγω της ξηρασίας οι ανάγκες ήταν ακόμα πιο αυξημένες.» «Συχνά επανέρχεται επίσης στη συζήτηση να απαγορευτεί η κατασκευή πισίνων στα νησιά αυτά. Αμφίβολο όμως είναι αν θα φέρει κάποιο αποτέλεσμα. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών υπάρχουν πάνω από 10.000 ιδιωτικές πισίνες. Οι μισές από αυτές κατασκευάστηκαν χωρίς άδεια.»