Η Ουκρανία βρίσκεται στην Ευρώπη, είναι υπόθεση της ΕΕ να παρέμβει

Ο γερμανικός τύπος ασχολείται και σήμερα με τις εξελίξεις στην Ουκρανία. Frankfurter Allgemeine Zeitung: "Εάν ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν όντως ήταν της άποψης πως οι Ουκρανοί πρέπει να αποφασίσουν μόνοι τους και ανεπηρέαστοι για τον ανώτατο άρχοντα της χώρας τους, τότε θα μπορούσε κάλλιστα να συμφωνήσει με τον Γερμανό υπεξ Γιόσκα Φίσερ, ο οποίος ζήτησε την επανάληψη της εκλογικής διαδικασίας με διεθνείς παρατηρητές. Ο Πούτιν όμως επιδιώκει με το εκλογικό αποτέλεσμα να διατηρήσει την ιδιαίτερη επιρροή του στην Ουκρανία."

Handelsblatt: "Η ΕΕ δεν μπορεί και δεν θέλει ούτε έναντι του Κρεμλίνου, ούτε έναντι των ΗΠΑ, οι οποίες ξεκάθαρα δεν αναγνώρισαν το εκλογικό αποτέλεσμα, να οπισθοχωρήσει και να αλλάξει την τακτική της. Στο παρελθόν ωραιοποίησε πολλά από τα τεκταινόμενα στη Ρωσία, είτε επρόκειτο για την Τσετσενία, είτε για το σκάνδαλο της πετρελαϊκής εταιρείας Γιούκος, είτε για τον δραστικό περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών. Όμως τώρα πρέπει να το αντιληφθούμε όλοι, πρόκειται για κάτι άλλο: η Ουκρανία βρίσκεται στην Ευρώπη και γι' αυτό είναι δική μας υπόθεση. Πρέπει να παρέμβουμε."

Süddeutsche Zeitung: "Όταν ο Αμερικανός υπεξ Κόλιν Πάουελ δηλώνει πως οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν το εκλογικό αποτέλεσμα, διότι η εκλογική διαδικασία δεν ανταποκρίνεται στα δημοκρατικά στάνταρ, όταν ο Γερμανός καγκελάριος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου λέγοντας ότι η Ουκρανία βρίσκεται μπροστά σε κλιμάκωση μιας κρίσης χωρίς προβλέψιμα αποτελέσματα και χαρακτηρίζει ταυτόχρονα τον Βλαντιμίρ Πουτιν καθαρό δημοκράτη, τότε οι άνθρωποι στην Ουκρανία δεν ξέρουν, τί να πιστέψουν, τί πρότυπα να ακολουθήσουν, για ποιά δημοκρατία τους μιλάμε στη Δύση."

Ολοσέλιδη ανάλυση για μια πιθανή ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ του Ζισκάρ Ντ' Εσταίν πρώην πρόεδρου της Γαλλίας και προέδρου της συντακτικής συνέλευσης για τη θέσπιση του ευρωπαϊκού συντάγματος δημοσιεύει σήμερα η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Παραθέτουμε αποσπάσματα: "Δεν θα επιστρέψει άραγε η σύνεση στην συζήτηση αυτή; Το ζητούμενο είναι πως μπορούμε να διαμορφώσουμε δίκαια τις επόμενες δεκαετίες τις σχέσεις μεταξύ Τουρκίας και ΕΕ λαμβάνοντας υπ' όψιν τα αντικειμενικά δεδομένα." "Οι θιασώτες της ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ προσάπτουν στους αντιπάλους της ένταξης ότι η απόρριψή τους θεμελιώνεται κυρίως στη θρησκευτική της ταυτότητα. Όμως ποτέ στην ΕΕ δεν λειτούργησε ως κριτήριο ένταξης ο θρησκευτικός προσανατολισμός μιας χώρας. Χαρακτηριστική είναι η απόφαση για τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, χώρα με μουσουλμανικό πληθυσμό, όπου η ΕΕ θέτει ως προϋπόθεση ένταξής της αποκλειστικά και μόνον την εξομάλυνση της πολιτικής κατάστασης της χώρας. Εάν λοιπόν η θρησκεία δεν αποτελεί επιχείρημα απόρριψης, τότε γιατί να αποτελεί επιχείρημα για να δικαιολογήσει την ένταξη της Τουρκίας; Μπορεί η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ να εμποδίσει την διολίσθηση της χώρας στον φουνταμενταλισμό; Ουδείς γνωρίζει.""Πέραν τούτου όμως η ένταξη της Τουρκίας, ανεξάρτητα από το πότε θα συντελεσθεί, θα την αναδείξει σε πρώτου μεγέθους καθοριστικό παράγοντα αλλάζοντας έτσι ριζικά τη φύση του ευρωπαϊκού μοντέλου."