Η Μέρκελ στην Εγγύς Ανατολή
2 Απριλίου 2007Τα θέματα του γερμανικού και ευρωπαϊκού τύπου είναι σήμερα η περιοδεία της Γερμανίδας καγκελαρίου στην Εγγύς Ανατολή, η συνεχιζόμενη ‘ομηρία’ των Βρετανών πεζοναυτών και η στάση της ΕΕ στο ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου.
«Θα ήταν καλύτερα η καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ να είχε αναβάλει την περιοδεία της στην Εγγύς Ανατολή» γράφει η Berliner Zeitung «γιατί ευελπιστεί να καταφέρει, όσα δεν κατάφερε η Αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις; Οι προϋποθέσεις, αντικειμενικές και υποκειμενικές, δεν έχουν βελτιωθεί.» «Επειδή ο γόρδιος δεσμός του μεσανατολικού δεν λύνεται με τη βία οι διαπραγματεύσεις είναι μονόδρομος και μάλιστα διαπραγματεύσεις χωρίς όρους. Κυρίως δε χωρίς αυτόν που έθεσε ήδη η καγκελάριος: δηλαδή χωρίς συνομιλίες με τη Χαμάς. Ασφαλώς όμως η πρωτοβουλία αυτή μπορεί να δρομολογηθεί μόνον από τις ΗΠΑ, επομένως πρέπει να περιμένουμε την μετά Μπους εποχή.»
Στο ίδιο πνεύμα η Frankfurter Allgemeine Zeitung σημειώνει: «Η περιοδεία της καγκελαρίου έχει σύμφωνα με την ίδια δύο στόχους: να αποκτήσει μια εικόνα ως προεδρεύουσα της ΕΕ για την κρίση στην περιοχή και να δώσει νέα ώθηση στη διαδικασία ειρήνευσης της Εγγύς Ανατολής. Ο πρώτος στόχος είναι ρεαλιστικός, ο δεύτερος συζητήσιμος.» «Από τον ανίσχυρο Ισραηλινό πρωθυπουργό Ολμέρτ, που ο τύπος της χώρας του τον ονομάζει αιώνιο διαχειριστή, δεν μπορεί να περιμένει κανείς πολλά, ταυτόχρονα παραμένει ασαφής η σημασία της συνάντησης με τον Νετανιάχου, ο οποίος έχει πολιτικά ξοφλήσει.»
«Το σκάνδαλο της σύλληψης των Βρετανών πεζοναυτών από τους Ιρανούς φρουρούς της επανάστασης συνεχίζεται» σχολιάζει η Tageszeitung «η διαμεσολάβηση πάντως είναι προτιμητέα της σύγκρουσης: μια δυνατότητα διαμεσολάβησης θα ήταν οι Ρώσοι και το δορυφορικό τους σύστημα που μπορεί να ρίξει φως στους βρετανικούς ισχυρισμούς, ενώ μια δεύτερη δυνατότητα η Τουρκία, η οποία έτσι κι αλλιώς αυτοπροτάθηκε και επιδιώκει διακαώς την εκτόνωση της κρίσης. Τόσο οι Ρώσοι, όσο και οι Τούρκοι δεν εκλαμβάνονται από το Ιράν ως εχθροί, επομένως είναι οι κατάλληλοι διαμεσολαβητές για να αποσαφηνίσουν στον Αχμαντινετσαντ και τους ανθρώπους του, ότι η κλιμάκωση εξυπηρετεί μόνον εκείνους που αναζητούν έναν επιπλέον λόγο για πόλεμο.»
«Μετά τα βίντεο ήρθαν τώρα οι πύρινοι λόγοι και οι πέτρες των 200 εξτρεμιστών φοιτητών έξω από την πρεσβεία της Μ. Βρετανίας» γράφει η ιταλική εφημερίδα La Repubblica «παράλληλα οι Αγιατολάχ επιβεβαιώνουν τις κατ’ ευθείαν επαφές με τη βρετανική κυβέρνηση για την εξομάλυνση της κατάστασης. Πότε όμως θα εξομαλυνθεί; Μάλλον είναι στο μεταξύ απρόβλεπτη η κατάσταση.»
«Μια πρώτη νίκη της Μόσχας στη διαδικασία αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου» χαρακτηρίζει τέλος η Süddeutsche Zeitung την μη πλήρη αποδοχή της πρότασης Αχτισάρι από την ΕΕ και η εφημερίδα καταλήγει: «η αλληλεγγύη του Πούτιν προς τη Σερβία σταματάει εκεί, όπου αρχίζουν τα ρωσικά συμφέροντα και ένα από αυτά επιβάλλει την στενή σχέση της Ρωσίας με την ΕΕ. Έτσι ο δρόμος σοβαρών διαπραγματεύσεων στο ΣΑ του ΟΗΕ ωθεί εξ αντικειμένου τη Σερβία σε μια νέα κατάσταση: Το Βελιγράδι δεν μπορεί από δω και πέρα να παραπονείται ότι είναι θύμα των υπαγορεύσεων της Δύσης. Οφείλει να συμμετέχει ουσιαστικά και με προτάσεις στη διαδικασία αναγνώρισης ή όχι του Κοσσυφοπεδίου. Επιπλέον η Σερβία θέλει να ενταχθεί στην ΕΕ, η οποία ως πρωταρχικό όρο ένταξης έχει θέσει την επίλυση του καθεστώτος στο Κοσσυφοπέδιο. Οι μετριοπαθείς πολιτικοί δεν θα απεμπολήσουν την ευρωπαϊκή προοπτική.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου