Η ιατρική πιάστηκε στα δίχτυα της αράχνης

Ιατρική Σχολή στο Ανόβερο. Με το ασανσέρ φθάνει κανείς γρήγορα στο γραφείο της Κριστίνα Αλμέλινγκ. Το ενδιαφέρον είναι μεγάλο το τελευταίο διάστημα γύρω από τις έρευνές της στην πλαστική χειρουργική. Λίγα μέτρα από το γραφείο της υπάρχει ένα άλλο δωμάτιο. Το ανοίγει και τραβάει μια μαύρη μεταξωτή κουρτίνα. Ένα τεράστιο δίχτυ είναι απλωμένο στον τοίχο και το μάτι πέφτει κατευθείαν στο ταβάνι:

«Στο δωμάτιο αυτό βρίσκονται οι αράχνες μας. Έχουν πολύ ελεύθερο χώρο και μπορούν άνετα να πλέξουν τον ιστό τους . Τις βλέπετε εδώ στις γωνίες. Αυτό το είδος, η νεφίλα, μπορεί να φτιάξει τον ιστό της και σε μικρότερο χώρο. Κατά κανόνα όμως χρειάζονται πολύ χώρο».

Τα δίχτυα τους είναι πολύ μεγάλα. Κατά κανόνα ένα μέτρο. Μερικές από τις αράχνες είναι και αυτές μεγάλες. Το σώμα τους είναι σαν ένα πιατάκι του καφέ. Με προσεκτικές κινήσεις και με μια γάζα η Κριστίνα Αλμέλινγκ ακινητοποιεί μια από αυτές:

«Δεν τις πονάμε. Προσπαθούμε μόνο να τις ακινητοποιήσουμε με τη γάζα. Τα ποδαράκια τους βγαίνουν λίγο έξω από τη γάζα. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι το υλικό από το οποίο φτιάχνεται ο ιστός».

Κοντά στην αράχνη έχει τοποθετηθεί μια ηλεκτρική ακτίνα η οποία τραβάει τον ιστό και μπορεί να μαζέψει μέχρι και 200 μέτρα. Στο κάτω μέρος της κοιλιάς της υπάρχουν ειδικοί πόροι, που λέγονται αραχνογόνοι αδένες από όπου βγαίνει ένα ιξώδες υγρό που μόλις έρθει σε επαφή με τον αέρα πήζει και δημιουργεί ένα πολύ λεπτό νήμα. Μ' αυτό το νήμα η αράχνη πλέκει τον ιστό της.

Η συνταγή προέρχεται από τους Ινδιάνους

Οι ιστοί αυτοί είναι γεροί και οι γιατροί που ασχολούνται με την πλαστική ιατρική μπορούν να τον χρησιμοποιούν σε επεμβάσεις που αφορούν τένοντες ή νεύρα. Σχετικά ο καθηγητής Πέτερ Φογκτ:

«Είναι πολύ γερό υλικό, έχει μια λεία επιφάνεια και το σημαντικό είναι ότι παράγεται με φυσικό τρόπο. Δεν είναι πλαστικό που δεν σπάει ή αν σπάσει μπορεί να προκαλέσει διάφορες μολύνσεις. Ο ιστός της αράχνης έχει τέτοια σύνθεση που δεν προκαλεί ενοχλήσεις στο δέρμα».

Η ιδέα δεν είναι καινούργια. Οι Ινδιάνοι στη Νότια Αμερική χρησιμοποιούσαν τον ιστό της αράχνης για να γιατρεύουν πληγές. Σήμερα βρίσκει εφαρμογή στην πλαστική χειρουργική και οι προοπτικές είναι πολύ καλές.

Michael Engel / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου