Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση απαιτεί σύνεση και όχι μνησικακία

«Δεν είναι φρόνιμο να επισείουμε την απειλή της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων σε περίπτωση που αποτύχει έστω και την ύστατη στιγμή η σύγκλιση στο ευρωσύνταγμα, διότι έτσι κι αλλιώς η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων δεν σημαίνει διέξοδο από την κρίση για τη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών θεσμών, είναι απλώς μια προσπάθεια να ξεπεραστεί η διχογνωμία για το κοινό ευρωπαϊκό μέλλον με τακτική διάσπασης» σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung και καταλήγει: «Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση απαιτεί υπομονή και έντιμη εξισορρόπηση συμφερόντων. Απαιτεί σύνεση και όχι μνησικακία.»

«Σε καμία σύγκρουση δεν μπορούν αν αποφευχθούν τα θύματα στον άμαχο πληθυσμό. Στο Αφγανιστάν δεν υπάρχει απλώς σύγκρουση, αλλά γίνεται πόλεμος με μεγάλες απώλειες και ιδεολογική μάχη» σημειώνουν οι βρετανικοί Financial Times με αφορμή το θάνατο παιδιών σε αεροπορική επίθεση στο Νότιο Αφγανιστάν: «οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ πρέπει να κάνουν ακόμη περισσότερα. Προς το παρόν φαίνεται σαν να φροντίζουν μάλλον για γρήγορες και άριστες δημόσιες σχέσεις, παρά για την εξάρθρωση των Ταλιμπάν. Λες και το θέμα είναι πως θα μπορούσαν να μειώσουν τις επιθέσεις τους.»

«Στο Αφγανιστάν φαίνεται να αναμειγνύεται σταθερά η επαναστατική ελίτ της Αλ-Κάιντα με ένα κίνημα, τους Ταλιμπάν» παρατηρεί η ιταλική La Repubblica «ένα μέρος της αύξησης των Ταλιμπάν είναι αποτέλεσμα των αμερικανικών βομβαρδισμών, αλλά και ένα άλλο μέρος βρίσκεται εκεί λόγω ιδεολογίας.»

«Ο Νικολά Σαρκοζί δεν κρύβει ότι θέλει να είναι ένας πρόεδρος που κυβερνά. Αυτό που συνέβη ανάμεσα στους δύο γύρους των βουλευτικών εκλογών, το ότι δηλαδή η Αριστερά κατόρθωσε να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους τους δεν πρόκειται να ανατρέψει τις προθέσεις του» επισημαίνει η γαλλική εφημερίδα Le Figaro με αφορμή τον νέο σχηματισμό κυβέρνησης Σαρκοζί και διευκρινίζει: «Όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις θα κάνει αυτό που υποσχέθηκε. Είναι παράτολμος; Προφανώς. Είναι ριψοκίνδυνος; Αναμφίβολα, αλλά γι’ αυτό ακριβώς εξελέγη.»

«Ο Νικολά Σαρκοζί προσπάθησε αναμφισβήτητα με τον σχηματισμό της κυβέρνησής του να φέρει κοντά τους κυβερνώντες και τους κυβερνώμενους, έκανε εμφανή τον πλουραλισμό του γαλλικού λαού, η κυβέρνησή του τον αντικατοπτρίζει» υπογραμμίζει τέλος η επίσης γαλλική Liberation και προσθέτει: «ο αριθμός των γυναικών στην κυβέρνησή του είναι μοναδικός στην ιστορία της γαλλικής δημοκρατίας. Η βιτρίνα λοιπόν είναι όντως όμορφη, τι υπάρχει άραγε στο μαγαζί;»