Η Γερμανοκύπρια χορογράφος Αλεξάνδρα Βάιερσταλ

Ήχοι δυνατοί και μάλλον δυσάρεστοι. Η σκηνή είναι σχεδόν άδεια. Μόνο στο μπροστινό μέρος της, μια σειρά από μαύρους ανεμιστήρες είναι αναμμένοι. Ένα σκηνικό που υπογράφει η Μαριάννα Χριστοφίδη. Οι κινήσεις των πέντε χορευτών είναι αργές και λιτές. Κάποιες φορές μόνο γίνονται πιο έντονες και τα μέλη του σώματος τους φαίνεται σαν να σπάνε και να ξεκολλάνε. Καθόλου τυχαίο αν σκεφθεί κανείς πως το έργο «mapping the wind»της Γερμανοκύπριας χορογράφου Αλεξάνδρα Βάιεσταλ έχει να κάνει με τη φύση, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, τον άνεμο:

«Δουλέψαμε με την ιδέα των μποφόρ, με το πώς μετράει κανείς τον άνεμο. Είναι δώδεκα βαθμίδες. Ξεκινάει από το μηδέν όταν είναι όλα ήσυχα και φθάνει στο δώδεκα, όλα καθρεφτίζονται, υπάρχει καθαρή ατμόσφαιρα και πηγαίνει στο δώδεκα και είναι ο τυφώνας. Εξ ου και οι ήχοι που επιλέξαμε να δουλέψουμε κινούνται μέσα σε αυτά τα άκρα, της απόλυτης ηρεμίας και ησυχίας και της αίσθησης ότι όλα καταρρέουν και όλα σπάνε γύρω μας».

Η Αλεξάνδρα Βάιερσταλ με την ομάδα της, είναι μια από τις 21 ομάδες που επελέγησαν από μια διεθνή επιτροπή για να παρουσιάσει το έργο της στο πλαίσιο του φεστιβάλ χορού Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία, το οποίο έγινε από τις 5 έως τις 15 Μαΐου σε οχτώ πόλεις του μεγαλύτερου γερμανικού κρατιδίου, όπως Βόννη, Κολωνία, Ντίσελντορφ, Έσσεν, Κρέφελντ κα.

Κριτήριο για τη συμμετοχή, εκτός από την ποιότητα του έργου, και η σχέση των χορογράφων με τη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία. Η νεαρή Αλεξάνδρα Βάιερσταλ δεν θα μπορούσε να έχει ίσως μεγαλύτερη σχέση:

«Ο πατέρας μου είναι Γερμανός. Η γιαγιά μου κατάγεται από το Βούπερταλ. Όταν έγινα 17χρονών και θέλησα να σπουδάσω επέλεξα να έρθω στη Γερμανία για να γνωρίσω και την κουλτούρα του πατέρα μου. Τελικά κατέληξα σε μια σχολή στην Ολλανδία και να συνεργάζομαι τα τελευταία πέντε χρόνια με το Tanzhaus NRW, που εδρεύει στο Ντίσελντορφ και να έχω κάνει το Ντίσελντορφ μια από τις μόνιμες βάσεις μου».

Η ίδια πάντως γεννήθηκε στην Αγγλία και μεγάλωσε στην Κύπρο από όπου κατάγεται η μητέρα της. Οι σχέσεις λοιπόν με την Κύπρο και την Ελλάδα είναι ισχυρές. Όχι μόνο σε προσωπικό επίπεδο αλλά και σε καλλιτεχνικό: η συνεργασία, για παράδειγμα, με την χορεύτρια Ευαγγελία Ράντου και τον φωτογράφο Αλέξανδρο Νιάγκο είναι συνεχείς τα τελευταία χρόνια καθώς και οι επαφές με το φεστιβάλ χορού της Καλαμάτας. Όσο για τα επόμενα σχέδια:

«Θα θέλαμε να φτιάξουμε μια ταινία που να λέγεται «mapping the wind». Το χορογραφικό και ηχητικό υλικό να το χρησιμοποιήσουμε και να κάνουμε γυρίσματα σε εξωτερικούς χώρους ώστε να κάνουμε μια ταινία. Θα θέλαμε να κάνουμε μια ταινία με ακραία καιρικά φαινόμενα. Από πολύ κρύες θερμοκρασίες μέχρι πολύ ζεστές. Θα θέλαμε να παίξουμε ανάμεσα σε αυτούς τους δυο πόλους».