Η Ακρόπολη "ενοικιάζεται"

Η είδηση που κατέφθασε από την Αθήνα στην υπόλοιπη Ευρώπη στις αρχές του χρόνου εξήψε τα πνεύματα. Η ελληνική πολιτεία εξετάζει σοβαρά τα ενδεχόμενο να αξιοποιήσει εμπορικά τους αρχαιολογικούς χώρους για την άντληση πρόσθετων εσόδων. Σε κάθε άλλη περίπτωση η είδηση θα γινόταν ευνοϊκά δεκτή, όταν όμως πρόκειται για την εμπορευματοποίηση του αρχαίου πολιτισμού τα πράγματα αλλάζουν. Εμείς δεν λέμε κάθε τόσο ότι ο ελληνικός πολιτισμός είναι οικουμενικός; Έχει και η οικουμενικότητα τις συνέπειές της, η αρχαία κληρονομιά δεν αφορά μόνο τους Νεοέλληνες, αλλά όλους όσοι την αναγνωρίζουν ως αφετηρία του πολιτισμού τους. Γι’ αυτό εξήφθησαν τα πνεύματα και άρχισαν να διαγράφουν στον ορίζοντα αρνητικές φαντασιώσεις. Για παράδειγμα ότι η Ακρόπολη θα ενοικιάζεται σε μια διεθνή ασφαλιστική εταιρεία που θα θέλει να γυρίσει μια πειστική διαφήμιση για τις προσφορές της ή ότι ο Κεραμεικός θα καπαρώνεται για να γυριστεί ένα διαφημιστικό φιλμάκι με σκοπό να διαιωνίσει την απαράμιλλη ερωτική γοητεία κάποιου καινούργιου αρώματος.

Ένα κομματάκι πορφύρας

Ανάμεσα στα όσα λέγονται και γράφονται για το θέμα ξεχωρίσαμε το άρθρο του Ντίτερ Μπαρτέτσκο, του κριτικού τέχνης της μεγάλης εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Zeitung. Το ξεχωρίσαμε γιατί συνιστά μια υπεράσπιση της Ελλάδας, όχι με την έννοια ότι κατανοεί και επικροτεί την ιδέα της εμπορικής αξιοποίησης των αρχαιολογικών χώρων, αλλά με την έννοια ότι εξηγεί πως η εισπρακτική αυτή μέθοδος έχει εφαρμοστεί επανειλημμένα, και μάλιστα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και αλλού, ειδικά εκεί όπου πολλοί τώρα τύπτουν τα στήθη τους. Ο Μπαρτέτσκο υπενθυμίζει την περίπτωση της Βεργίνας, όπου το 1977 είχε ανακαλυφθεί ο τάφος του Φιλίππου 2^ου. Η τέφρα του Μακεδόνα βασιλιά ήταν ακόμα τυλιγμένη σε μια εκλεκτή πορφύρα που για να συντηρηθεί σωστά θα απαιτούνταν χρόνια. Η εμπορική εκμετάλλευση του ευρήματος όμως απαιτούσε αποκατάσταση σε λίγους μήνες. Και οι συντηρητές συνέπραξαν με τίμημα να καταστραφεί το μεγαλύτερο μέρος της πορφύρας. Το κομματάκι που απέμεινε όμως εκτέθηκε έγκαιρα στη Θεσσαλονίκη προσελκύοντας επισκέπτες και κέρδη.

Συμβαίνουν και στη Γερμανία

Ο Μπαρτέτσκο υπενθυμίζει επίσης ότι το 2010 οι ιταλικές αρχές επέτρεψαν να τοποθετηθούν νέα καθίσματα και ουρητήρια και αποθήκες στα αρχαίο θέατρο της Πομπηίας προκειμένου να ξαναρχίσουν οι προσοδοφόρες συναυλίες στο περικαλλές φόντο της αρχαίας πόλης. Ο Μπαρτέτσκο υπενθυμίζει τέλος ότι μια ανάλογη ασχημία συνέβη πρόπερσι στη Δρέσδη, την κορώνα του μπαρόκ. Το βομβαρδισμένο το 1945 ανάκτορο Kurländer Palais, ένα από τα κοσμήματα της παλιάς πόλης, αναστηλώθηκε και παραδόθηκε σε ιδιώτες που οργανώνουν εκεί συνεστιάσεις και γάμους. Στις διαφημίσεις μάλιστα προτείνεται σε όσους έχουν το ανάλογο βαλάντιο να δοκιμάσουν την κατ’ εξοχήν ατραξιόν στην παλιά αίθουσα χορού: «το γάμο του Δράκουλα», ένα σόου μετά δείπνου που θα σας μείνει αξέχαστο! Να λοιπόν που τα πράγματα μπήκαν πάλι στη θέση τους. Δεν είναι η πενία που οδηγεί ξαφνικά την Ελλάδα στην εκπόρνευση, είναι η πορνεία του κέρδους που διατρέχει εδώ και χρόνια την Ευρώπη απ’ άκρου εις άκρον.

Σπύρος Μοσκόβου

Υπεύθ.σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου